از مهمترین صحنه‌هائی که تشخّص سیاسی امام را در جامعه به همراه داشت، شرکت مؤثر او در جنگ با ناکثین بود، امیرالمؤمنین (ع) او را به نمایندگی از طرف خود به کوفه فرستاد تا مردم آن منطقه را از شورش ناکثین بر علیه حکومت حق آگاه ساخته و آنان را برای حضور و شرکت فعّال در برخورد امیرالمؤمنین (ع) با اصحاب جمل فراخواند، آن حضرت ابتدا ابوموسی اشعری را که به بهانه جلوگیری از خون‌ریزی، مردم را از پذیرفتن دعوت امیرالمؤمنین برحذر می‌داشت از کار برکنار نموده و سپس با سخنان مهیّج خود ده‌هزار نفر از مردم کوفه و را برای حضور در جنگ بسیج فرمود.

در اینجا پیامدهاى رحلت پیامبر اكرم (صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم) از نگاه تنها یادگارش، حضرت فاطمه سلام الله علیها كه بضعة الرسول است (۱) و به تعبیر امام على (علیه السلام) بقیة النبوة (۲) است و به اعتراف دیگران، خیرة النساء و ابنة خیر الانبیاء، صادقة فی قولك، سابقة فی وفور عقلك است. (۳)، بیان می شود.

پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله و سلم به مسواك نمودن بسیار اهمیت مى داد، بگونه اى كه در این باره فرمود: اگر بیم آن نمى رفت كه براى امت من سخت باشد، دستور مى دادم، روزى پنج بار مسواك كنند. مسواك را از چوب (اراك ) تهیه نموده، و او خود همیشه از این نوع مسواك استفاده مى كرد. زیرا این مسواك، دندان را تمیز كرده، و نیز مواد غذائى جا مانده، در لاى دندان را پاك مى كند، و لثه هاى دندان را تقویت مى نماید.

در جنگ خیبر كه با حضور شخص پیامبر (ص) در سال هفتم هجرت‏رخ داد، پس از پیروزى سپاه اسلام بر سپاه كفر، جمعى از یهودیان‏به اسارت سپاه اسلام درآمدند، یكى از اسیران، صفیه دختر حى بن‏اخطب (دانشمند سرشناس یهود) بود. بلال حبشى، صفیه را به همراه زنى دیگر به اسارت گرفت و آن‏ها رابه حضور پیامبر (ص) آورد، ولى هنگام آوردن آن‏ها اصول اخلاقى رارعایت نكرد، و آن‏ها را از كنار جنازه‏هاى كشته‏شدگان یهود حركت‏داد، صفیه وقتى كه پیكرهاى پاره پاره یهودیان را دید بسیارناراحت‏شد و صورتش را خراشید، و خاك بر سر خود ریخت، و سخت‏گریه كرد.

بنا بر آنچه در متون معتبر تاریخی آمده است، دشمنان اسلام; اعم از مشرکان، کافران و یهودیان، بارها برای ترور پیامبر گرامی اسلام تلاش های مذبوحانه ای انجام داده اند که تمامی آن تلاش ها با شکست روبه رو شده است. چنان که خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: و َیَمْکُرُونَ وَیَمْکُرُ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاکِرِینَ(الأنفال/۳۰)

على علیه السلام وارد قبر گردید، و چهره مبارك پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم را گشود، قطرات درشت اشك مانع آن مى شد كه دیدگان حضرتش ‍ چهره دوست و حبیب را درست ببیند، چه لحظه اى دردناك است این لحظه ، لحظه اى كه آرزو دارد، جان به همراه آن دردناكش از بدن خارج گردد، شعاع دید على علیه السلام از لابلاى پرده اشك گذر كرده خود را به چهره حبیبش مى رساند، تا آخرین وداع را بنماید، او در این لحظه ناچار است ، همه وجود خود را به خاك بسپارد، چه واجب دردناكى است ، كه رگه هاى قلبش را پاره مى كند، او خود را براى هجرانى ابدى كه در دنیا دیگر، ملاقاتى ندارد، آماده مى كند: با نگاهى اشك آلوده و آمیخته با حسرت ، كه نمى تواند حتى یك لحظه آن را به دیگر سوئى كشاند، اندوه بزرگ خود را ابراز مى دارد:

((توسعه)) دغدغه اساسى انسان معاصر است. بنابراين چگونگى, شيوه, ابزار و سازوكار رسيدن به توسعه و تعالى, پرسش جدى فراروى گرايش ها, نگرش ها, بينش ها, دانش ها و دانشمندان مختلف است.

^{بحار الانوار(ج۱۳) العلامه المجلسی}

^{بحار الانوار(ج۱۴) العلامه المجلسی}

طبق روايات بسيارى كه در كتاب‌هاى شيعه و سنى وجود دارد، معاوية بن أبى سفيان سمّى را براى جعده دختر اشعث بن قيس، همان منافقي كه در تمام حوادث زمان اميرمؤمنان عليه السلام نقش اساسى داشت، فرستاد و به او وعده داد كه اگر امام حسن عليه السلام را به شهادت برسانى، تو را به ازدواج پسرم يزيد درمى آورم. جعده نيز دستور معاويه را اجرا كرد و آن حضرت را در حالى كه روزه داشت و براى افطار به خانه آمده بود، با زهرى كه معاويه فرستاده بود به شهادت رساند.