محمدبن عبدالله بن حسن بن حسن(علیه‎السلام) معروف به نفس زكیه یكى از پسرعموهاى امام صادق(علیه‎السلام) بود از آنجایى كه قیام یحیى بن زید در خراسان و شهادت او زمینه را براى قیام عباسیان

ظلم و ستم و فسق و فجور آشكار حكومت بنى امیه و نیز قیام یحیى بن زید در خراسان عوامل مهمى بودند؛ كه دست به دست هم دادند تا زمینه یك قیام و انقلاب در خراسان فراهم شود. سه نفر به نامهاى ابراهیم امام و

یكى از دلاور مردانى كه با یاران اندك خود قهرمانانه با حكومت هادى عباس (چهارمین خلیفه عباسى) جنگید و در

یكى از كسانى كه به امام صادق(علیه‎السلام) پیشنهاد خلافت داد فردى به نام حفص بن سلیمان بن خلال همدانى مولى سبیع مشهور به ابوسلمه خلال است. او به همراه ابومسلم خراسانى از افرادى بودند كه مبلغ و داعى خلافت عباسى بودند یكى در خراسان و دیگرى در كوفه. 

زید فرزند على(امام چهارم شیعیان) از بزرگان و رجال با فضیلت و عالى‎قدر خاندان نبوت و مردى دانشمند، زاهد و دلیر بود.  چنان كه از جهت علمى به او لقب عالم آل محمد و فقیه اهل بیت داده‎اند.  همچنین به خاطر كثرت انس او با قرآن به "حلیف القرآن" مشهور شد  و چون اوقات زیادى را در مسجد به عبادت و راز و نیاز مى‎پرداخت از او به عنوان ستونى از ستون‎هاى مسجد یاد

مى‎كردند. 

نقش امام صادق(علیه‎السلام) در تربیت محدثین و متفكرین

امام جعفر صادق(علیه‎السلام) از شخصیت‎هاى بارز و برجسته اسلامى است كه در نزد عموم مسلمین از جایگاه و احترام والایى برخوردار است و در واقع شخصیتى فرامذهبى است كه اگر چه به عنوان مؤسس فقه جعفرى از او یاد مى‎شود ولى باید اذعان نمود كه ائمه و محدثین اهل سنت نیز از دریاى شگرف علم او بى بهره نبوده و هر كدام به نحوى تحت تأثیر مقام علمى ایشان قرار داشته و به انحاى مختلف از علم و فقه ایشان بهره‎مند شده‎اند.

۱- امام صادق(علیه‎السلام) هرگاه از كسى ناسزا و دشنامى مى‏شنید به جایگاه ‏نمازش مى‏رفت و ركوع و سجود بسیار انجام مى‏داد و فراوان مى‏گریست و از خداوند براى كسى كه دشنام و ناسزایش گفته بود، طلب ‏آمرزش مى‏كرد.

٢٥شوال سالروز شهادت جانگداز ششمین اختر تابناک ولایت و امامت ، رئیس مذهب تشیع حضرت امام جعفر صادق ( ع ) را به محضر مقدس منجی عالم بشریت حضرت ولی عصر ( عج ) و تمامی مسلمین جهان ، خاصه شیعیان ارادتمند آن امام همام تسلیت و تعزیت عرض می نمایم .