پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Walking With Dinosaurs (راه رفتن با دایناسورها)
در این نسخه ی سینمایی ۳ بعدی و پر هزینه که در ادامه ی مجموعه
ی تلویزیونی مربوط به اواخر دهه ی ۹۰ ساخته شده است، دایناسور ها
بر زمین حکومت می کنند. «راه رفتن با دایناسورها» که نسخه ی بزرگنمایی
شده ای بر مجموعه تلویزیونی تحسین شده ی شبکه ی بی.بی.سی به
همین نام است، از امتیاز بزرگ بودجه ای بسیار بیشتر و تکنولوژی طبق روز
بهره مند شده است تا مجموعه ی موجودات فوق العاده ی مربوط به دوران
ماقبل تاریخ خود را به شکلی روشن و درخشان زندگی ببخشد.
اما در حالیکه بخش راه رفتن آنها بسیار جذاب است، حرف زدن آنها زیاد اینطور نیست. سازندگان فیلم که ظاهراً متقاعد شده اند گروه مخاطب هدف کم سن و سال فیلم با وجود آن شخصیت های اصلی که به شکلی جالب توجه واقعی به نظر می رسند و یک طوطی ما قبل تاریخی (با صدای جان لگویزامو) به عنوان راوی داستان، به اندازه ی کافی جذب فیلم نمی شوند، تصمیم گرفته اند دیالوگ هایی غیر ضروری به فیلم اضافه کنند.
با در نظر گرفتن اینکه هنگامی که صداپیشگان دیالوگ های واقعاً خام دستانه و بی مصرف را به زبان می آورند، دهان دایناسورها تکان نمی خورد، میتوان به راحتی به این نتیجه رسید که گفتگوها بعد از ساخت فیلم اضافه شده اند، به خصوص با توجه به دقت و جزئیات پردازی مشهودی که در تولید دیگر بخش های انیمیشن به کار رفته است.
با وجود اینکه در نتیجه ی نهایی عناصر صوتی و تصویری اغلب در مغایرت با یکدیگر قرار دارند، این فیلم که توسط کمپانی فاکس قرن بیستم اکران می شود بایستی در ایام تعطیلات فروش قابل توجهی داشته باشد.مجموعه ی شش قسمتی ای که الهام بخش ساخت این فیلم شد(البته اگر به یک مورد نمایش زنده اشاره نکنیم) در اصل در سال ۱۹۹۹ روی آنتن شبکه ی بی.بی.سی رفت و در نهایت توسط ۷۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان دیده شد.
بری کوک (کارگردان انیمیشن «مولان») و نیل نایتینگیل (کارگردان خلاق مجموعه مستند «BBC Earth») دو فیلمسازی بودند که به کار گرفته شدند تا هر آنچه در این مجموعه وجود داشت و مناسب نسخه ی سینمایی بود، استخراج کنند. حساسیت های متفاوت این دو نفر ویژگی ای بسیار مطلوب بود تا در ساخت فیلمی به کار برود که می خواهد سبک مستند مانند مجموعه را به شیوه های رایج تر در انیمیشن های سینمایی پیوند بزند.
نسخه های قبلی که با سکانس های کوتاه و زنده ی مربوط به زمان حال همراهی می شدند، زمان زیادی را صرف این نمی کنند که ۷۰ میلیون سال به عقب باز گردند و داستان بزرگ شدن پچی (با صدا پیشگی جاستین لانگ) را تعریف کنند. او یک دایناسور جوان، تو سری خور و شاخدار موسوم به پاچیرینوسوروس است که دایناسور پرنده ای به نام الکس (با صدای جان لگویزامو) راه و رسم کارها را به او یاد می دهد.
پچی در سیر ورودش به بزرگسالی، با چندین شکارچی ماقبل تاریخی مانند گورگوساروس وحشتناک برخورد می کند. او همچنین با اسکولر (با صداپیشگی اسکایلر استون) برادر بزرگترش که بعداً رئیس گله می شود نیز سر شاخ می شود و با دیدن ادب و مهربانی جونیپر زیبا (با صداپیشگی تیا سیرکار) در نگاه اول به دام عشق او می افتد.
گرچه طرح داستانی که توسط جان کالی (نویسنده ی فیلمنامه ی
«Happy Feet» و «استاد و فرمانده») نوشته شده، مسیری
امن و قابل پیش بینی را دنبال می کند، جلوه ی بصری فیلم
که ازفناوری جدید سیستم دوربین های ۳ بعدی ترکیبی
/۳D Fusion Camera System که توسط جیمز کامرون
در ساخت فیلم «آواتار» استفاده شد، بهره می جوید،
و دایناسورهایی با ابعادی برجسته را در مقابل پس زمینه
ای واقعی با تصاویری مربوط به آلاسکا و نیوزلند به نمایش
می گذارد.در نهایت این دیالوگ های تحمیل شده،
عمدتاً بی مزه ی فیلم – البته حساب شیوه ی
جذابی که لوگیزامو برای بیان کلمات به کار می
برد جداست- هستند که به شکلی آزار دهنده
بی روح به نظر می رسند.