پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم The Secret Life Of Walter Mitty (زندگی مخفیانه ی والتر میتی)
اینکه «زندگی مخفیانه ی والتر میتی» توانسته از پس آنچه که یک بازسازی بایستی انجام دهد،
بر بیاید، می تواند موضوع بحث شیرینی باشد. این فیلم بنیاد اساسی فیلم اصلی را گرفته و
در حالی که بعضی از اسامی و ویژگی های مهم آن را حفظ کرده، در مسیری متفاوت و جدید قدم برمی دارد.
اگر از این زاویه نگاه کنیم، فیلم «زندگی مخفیانه ی والتر میتی» ساخته ی بن استیلر هم آشناست و هم جدید. علاقه مندان نسخه ی کلاسیک سال ۱۹۴۷ با دیدن این فیلم از اینکه فیلمسازی که هیچ علاقه ای به اثر اصلی نداشته کار را به دست گرفته احساس گیر افتادگی و تنگنا نمی کنند و در عین حال حس نمی کنند در حال تماشای یک رونوشت خط به خط و درجه چندم هستند. متأسفانه چیزی که در «زندگی مخفیانه ی والتر میتی» باعث سرخوردگی تماشاگران می شود، خط داستانی بی چفت و بست آن است. اشاره ی دقیق به دلیل این مشکل کار سختی است، اما داستان والتر هرگز موفق نمی شود بیننده را درگیر خود کند. ماجرا های او به نظر سرسری و بی اهمیت می آیند. زمانی که بن استیلر (که نقش والتر را بازی می کند) و کریستن ویگ (که نقش محبوب او، چریل را بازی می کند) در کنار هم روی پرده هستند فیلم جان می گیرد. اما جذابیت آن در سکانس های مربوط به سفر دور دنیای طولانی والتر که او را در تعقیب عکاس ماهری به نام شن اُکانل (شون پن) نشان می دهد، کاهش می یابد.
آیا داستان پیش زمینه ی «زندگی مخفیانه ی والتر میتی» برای فیلمی که در سال ۲۰۱۳ ساخته شده، بیش از حد “معصومانه” است؟ داستان فیلم درباره ی یک کارمند فروتن و آرام است که زندگی اش به نوعی از خلال نگاتیوهایی که برای مجله ی تایم ظاهر و چاپ می کند، می گذرد. زمانی که یک عکس ستایش شده – عکسی که برای چاپ شدن روی جلد آخرین نسخه ی مجله انتخاب شده است- گم می شود، والتر مجبور می شود وارد ماجراهای دنیای واقعی بشود تا گیرنده ی عکس را پیدا کند. در طول مسیر، او خودش را کشف می کند و درکی تازه نسبت به زندگی پیدا می کند. فیلم هایی از این دست شاید در دوره ای “ساده تر” به خوبی جواب می دادند اما این فیلم، در دوره ای که تعریف یک ویژگی اجتماعی نوعی کلبی مسلکی و منفی بافی به شمار می رود، ممکن است در پیدا کردن مخاطب با مشکلاتی مواجه شود. تنها افراد کلبی و عیبجوی «زندگی مخفیانه ی والتر میتی» شخصیت های بد داستان هستند، مانند تد هندریکس (آدام اسکات)، رئیس تازه ی والتر که پیش از اخراج او به شدت سرزنش و تحقیرش می کند.
لذت بخش ترین بخش های «زندگی مخفیانه ی والتر میتی» فانتزی ها و رؤیا پردازی های او هستند، مانند آن موردی که او در خیالات خود طوری مقابل رئیس اش ایستادگی می کند که در زندگی واقعی هرگز قادر به انجام آن نیست. بخش مربوط به ماجراجویی واقعی، که بیش از نیمی از طول فیلم را به خود اختصاص می دهد و والتر را راهی گرین لند، آیسلند و افغانستان می کند، بیشتر شبیه به فیلمی در باره ی سفر می ماند که چند تکه ی اکشن و ماجراجویانه هم در آن گنجانده شده است. منظره ی سفر زیباست اما به نظر می رسد داستان بیهوده دور خود می چرخد. هدف این است که والتر قبل از رسیدن به شُن، بتواند زندگی واقعی را تجربه کند، اما سکانس های زیادی هستند که طی آنها به نظر می رسد فیلم برای پر کردن زمان دارد دست به تعلل می زند.
بن استیلر که این فیلم را از جهنم پیش تولید بیرون کشید و تا روی پرده ی نقره ای همراهی اش کرد، خصوصیات دقیق “آدم عادی” را دارد که بتواند در نقش والتر بازی کند. تنها بازیگر بزرگ دیگری که توانسته بودم در چنین نقش هایی ببینم تام هنکس در یک دهه ی قبل بود. کریستن ویگ بعضی از حالات طنز آلود آزار دهنده اش را کمرنگ تر می کند تا چریل را به عنوان شخصیتی جذاب و دوست داشتنی به نمایش بگذارد. او و استیلر گواه کشش و جذابیت معصومانه ی مربوط به فیلم های رده ی PG و کارتون ها هستند. دور سرشان ستاره جرقه نمی زند اما بیننده می تواند یک قلب بزرگ را که تیری از میانش گذشته بالای سر آنها تصور کند. آنها واقعاً “ناز” و دوست داشتنی هستند.
چند هنرپیشه ی معروف در نقش های جزئی بازی می کنند، شرلی
مک لین در نقش مادر والتر و شون پن در نقش عکاس فراری. آدام
اسکات در نقش قالبی رئیسی ظاهر می شود که روش به شدت
تجاری اش با شیوه ی خیالبافانه ی والتر در تضاد و تصادم است.
اگر جای چیزی در «زندگی مخفیانه ی والتر میتی» خالی باشد،
آن مربوط به این است که هندریکس به هیچ وجه توبیخ و تنبیه بی
مورد نمی شود. در واقع همینطور که فیلم به سوی نقطه ی اوج
خود پیش می رود، او از داستان محو می شود. تصمیم عجیبی
است و مطمئن نیستم جواب بدهد.
میتوان برای توصیف «زندگی مخفیانه ی والتر میتی» از واژه ی
“سبک قدیمی” استفاده کرد، البته این الزاماً از آن نوع تعبیرهایی
نیست که منجر به موفقیت در گیشه بشود. شیرینی نسبتاً لذت
بخش اما کاملاً فراموش شدنی ای در فیلم وجود دارد. «زندگی
مخفیانه ی والتر میتی» به عنوان یک فیلم خانوادگی وارد بازار شده اما فرزندان کوچکتر که توجه کمتری دارند احتمالاً از دیدن آن خسته خواهند شد. استیلر شایسته ی این است که به خاطر وفادار ماندن به نسخه ی اصلی مورد تحسین قرار بگیرد؛ اما متأسفانه او موفق نمی شود جادوی آن فیلم را در این نسخه هم به کار بگیرد و این موضوع باعث می شود نسخه ی ساخت ۲۰۱۳ فیلم «زندگی مخفیانه ی والتر میتی» تنها گهگاهی رضایت بخش باشد.