پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Thief (سارق)
«سارق» «مایکل مان», یکی از هوشمندانه ترین تریلر هایی است که تا به حال تماشا کرده ام, فیلمی خوش ساخت
, رو پا , با بار احساسی مناسب. «سارق» از آن دسته فیلم هایی است که شخصیت ها و پیرنگش را میشناسد و میداند که چطور آنرا برای مخاطب روایت کند. همچنین در روزگاری که تریلر ها مملو از کلیشه های احمقانه ای همچون تعقیب و گریز ها, صحنه های جنسی و تیراندازی های تکراری شده اند, «سارق» یک استثنا به حساب می آید. ستاره فیلم “جیمز کان” به عنوان مردی که به قول خودش دولت او را بزرگ کرده و ۱۱ سال را در زندان گذرانده معرفی میشود. هنگامی که فیلم آغاز میشود, او ۴ سال است که از زندان آزاد شده و در شیکاگو زندگی میکند. او سارقی حرفه ای است -که این حرفه را از “اُکلا” استاد سرقت آموخته- افتتاحیه فیلم نیز حول یکی از عملیات های جیمز کان مانور میدهد و او را در حال باز کردن گاوصندوقی با مته میبینیم.
کان خود را انسانی مستقل میداند اما ما دیدی متفاوت نسبت به او داریم, ما او را به عنوان انسانی تنها با عقده های عاطفی میبینیم که سعی در مخفی کردن این خصوصیات دارد. او انسانی تنهاست که دوست دارد به کسی تعلق داشته باشد. به منظور جبران این عقده ها او به شریکش اعتماد میکند اما این شراکت نیز برای او کافی نیست, او عاشق یک صندوق دار به نام “تیوزدی ولد” میشود و در یکی از بهترین سکانس های فیلم, تمام داستان زندگی اش, سابقه اش و نقشه هایش برای آینده را به او میگوید و ولد هم دستش را میگیرد و او را قبول میکند. اما فرد دیگری نیز وارد زندگی اش میشود; “لئو” , خلافکار ماهری که طرح اولیه سرقت را میریزد و افرادی را برای انجام عملیات استخدام میکند. لئو با بازی پیچیده و زیبای «رابرت پراسکی میداند که چطور باید کان را وارد بازی اش کند, او با گفتن جملاتی همچون “بزار مثل پدرت باشم” یا “همه چیز را به من بسپار” قصد فریب او را دارد, او حتی از راه غیر قانونی حزانت پسر بچه ای را برای کان و ولد که نتوانسته بودند از راه قانونی کار به جایی ببرند میگیرد. اما هنگامی که کان با لئو همراه میشود شرایط زندگی اش پیچیده میشود, پلیس نیز درگیر این ماجراست, تلفنش کنترل میشود و گویا همه از حرفه او خبر دارند. فیلم به بخش نهایی اش نزدیک شده -سرقت یک الماس ۴ میلییون دلاری در لوس آنجلس- و با بارانی از خشونت پایان میابد.
«سارق» به چند دلیل فیلم خوبی است و کارش را به نحو درست انجام میدهد, فیلم ثابت کرده که بر موضوعش احاطه دارد و خلافکاران را میشناسد. دلیل دیگر بازی های مناسب است, بازی هایی که علاوه بر تاثیر مثبتی که بر شخصیت پردازی گذاشته اند, سبب شده اند که به جای چند شخصیت مکمل منفعل و تیپیکال, شاهد شخصیت هایی با پردازش و عمق مناسب باشیم. و مورد بعد ریتم مناسب کار است که به همراه فیلمبرداری عالی و موسیقی متن dream , کشش و هیجان فیلم را تا انتها حفظ میکند.
شاید تنها نقطه ضعف «سارق» کاراکتر نلسون باشد. نلسون پردازش مناسبی ندارد:
او به عنوان پدرخوانده کان در زندان معرفی میشود و کان نیز او را از همه بیشتر دوست
دارد. هنگامی که کان برای ملاقات وی به زندان میرود, دیالوگ هایی که ما بین آن ها
رد و بدل میشوند به صورت غیر مستقیم به مخاطب میگویند که نلسون نمیخواهد پشت
میله ها بمیرد. این سکانس بسیار قدرتمندی است که انتظارات را در مورد این شخصیت
بالا میبرد و مخاطب انتظار دارد که او به نحوی از زندان بیرون آمده و درگیر ماجرا شود,
البته اتفاقی که هرگز نمی افتد. سکانس دادگاه نیز از سکانس های خوب و قوی فیلم
است که باید با دقت و تمرکز متوجه مکالمات غیر قانونی میان قاضی و وکیل شد اما
نلسون خیلی زود از فیلم کنار میرود که غافل گیر کننده و مقداری ناامید کننده بود.
ویلی آنقدر این نقش را خوب بازی میکند که مخاطب انتظار بیشتری از این کاراکتر دارد
. اما از یک طرف هنگامی که فیلمی موفق به خلق شخصیتی میشود که مخاطب
همچین احساساتی را نسبت به او پیدا میکند, از نقاط قوت آن اثر محسوب میشود
که «سارق» نیز کلکسیونی از آنها را در اختیار دارد. «سارق» فیلمی با شخصیت
های باور پذیر است که در این دوران چیز نادریست.