پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم The Intern (کارورز)
اگر «کارورز»(The Intern) خود را به رابطه بعیدی که بین کارآفرین سی و چند سالهای به نام
جولز آستین (آن هاتاوی) و بن ویتاکر هفتاد ساله بازنشسته (رابرت دنیرو) ایجاد میشود محدود میکرد، شاید می توانست موفق شود. متأسفانه نانسی میرز، نویسنده/کارگردان، داستان را با صحنههای سئوال برانگیز، افکار کاملاً مغایرهم و پیرنگهایی که تمرکز این رفاقت آوریل/اکتبری را به هم میزنند و زمان فیلم را به زمان غیرقابل قبول دو ساعت افزایش میدهند زمینگیر کرده است.
بازنشستگی از نظر افراد مختلف معانی متفاوتی دارد. برای برخی بازنشستگی فرصتی است برای استراحت بعد از یک عمر فعالیت. بسیاری از افراد از یک زندگی سرگرم کننده که در آن لزومی ندارد خیلی با عجله کارهایشان را انجام دهند لذت میبرند. اما برای برخی دیگر بازنشستگی جادهای است که آنها را به سوی کسالت پیش میبرد. شاید آنها عاشق کارشان هم نبوده باشند اما اکنون ساعات خالی زیادی دارند که باید پرشان کنند و یکنواختی عدم انجام کار مفید باعث میشود که افسرده و غمگین شوند. بن یکی از اعضای دائمی دسته دوم است. او بازنشستهای است که همسر خود را از دست داده و فقط زمان را میکشد- بیشتر وجود دارد تا این که زندگی کند. فرصتی برای مفید بودن با دیدن آگهی نیاز به کارورزان ارشد به دست می آید. یک سایت مد تازه تاسیس میخواهد که با استخدام چند فرد بالای ۶۵ سال خود را مطرح کند و بن با رغبت زیاد دنبال این شغل میرود. بعد از استخدام، او به دستیار شخصی جولز، مدیر شرکت، تبدیل می شود. البته جولز رابطه خوبی با افراد مسن ندارد و بعد اتفاقات عجیبی و غریبی رخ میدهند. با این حال، بعد از مدتی رفتار پدرانه بن یخ جولز را میشکند و این دو به هم نزدیک میشوند.
«کارورز» نوعی کمدی رمانتیک بدون رمانس است. میرز تمام تلاشش را کرده تا مطمئن شود کوچکترین تنش جنسی بین بن و جولز وجود ندارد. آیا این مصنوعی است؟ شاید، اما میرز دارد تاوان سنت دیرین هالیوود که در آن ستارههای مرد پا به سن گذاشته با زنان بسیار جوانتر از خود همبازی میشوند را میدهد. البته در اینجا یک ضد استدلال وجود دارد. دوستی رمانتیک یا نیمه رمانتیک نیازی به هیجان جنسی ندارد- روش عالی «گمشده در ترجمه»(Lost in Translation) در رویارویی با این قضیه را به یاد بیاورید. شاید رویکرد بالغ تری میتوانست امکان جذب بدون نیاز به این که هر یک از طرفین روی این قضیه کار کنند را فراهم کند. به این ترتیب، هاتاوی و دنیرو نوعی دینامیک افلاطونی جذاب را ایجاد میکنند. آنها خیلی خوب با هم مچ شدهاند اما متاسفانه فیلم نتوانسته از این پتانسیل بهره ببرد.
برخی تلاشها برای عمق بخشیدن به کاراکترها جواب نمیدهند. رابطه عشقی بین دنیرو و یک ماساژور با بازی رنه روسو به قدری ضعیف در آمده که وجودش بی فایده است. از سوی دیگر، فیلم زمان بسیار زیادی را صرف مشکلات ازدواج آن هاتاوی میکند. همچنین در فیلم یک دوره زمانی عجیب وجود دارد که در آن بن و همکارانش درگیر یک سرقت میشوند. این بخش کمدی چیزی شبیه به یکی از سکانسهای فیلم های وودی آلن شده است و گرچه به تنهایی جالب است، اما در کل فیلم نابه جا به نظر میرسد. در نهایت، یک نمونه پیشگویی وجود دارد که (خدا رو شکر) مغفول مانده است. همچون بسیاری از جنبههای «کارورز»، فیلم یتیم است. به سختی میتوان تعیین کرد که آیا برش نهایی توانسته فیلم را به خوبی تمام کند یا این که آیا فیلمنامه هرگز قبل از آغاز فیلمبرداری به درستی چک شده است.
میرز به خاطر فیلمنامههای هوشمندانهاش که روی دورنمای زنانه تاکید دارند
معروف است. بهترین فیلم های وی رمانس دایان کیتون/ جک نیکولسون،«
یکی باید کوتاه بیاید»(Something’s Gotta Give)، و مثلث مرل استریپ/
استیو مارتین/ الک بالدوین،«پیچیده است»( It’s Complicated) هستند.
هر دو فیلم‌های مفرح و و سرگرم کنندهای هستند که نیازی نیست خیلی
جدی گرفته شوند اما البته رگههایی از تفکر در آنها دیده میشود. البته در
این میان او به عنوان فیلم شلخته «تعطیلات»(The Holiday) ، فیلمی پر
مدعا و سرگردان که از نظر لحن و طبیعت شباهت زیادی به «کارورز» دارد
نیز شناخته میشود.
بدون شک دنیرو و هاتاوی سطح این کار را بالا بردهاند. این دو بازیگران
حرفهای برنده اسکار هستند و بازیشان حرفه ای است. آنها باعث میشوند
که با کاراکترهای ناجور فیلم ارتباط برقرار کنیم. از نظر مضمون کمدی و دراماتیک
، «کارورز» گاهی موفق و گاهی مغلوب است. برخی تصورات درباره سالمندی
و تعصب علیه مدیران زن در نظر گرفته شدهاند اما هرگز به طور معنادار متقاعد
کنندهای واکاوی نمیشوند. در پایان، تنها چیزی که مانع از ترک سالن سینما
میشود این است که بن و جولز را، به خصوص وقتی که با هم هستند، دوست
داریم. اگر «کارورز» کمی متمرکزتر و کوتاهتر میبود، میتوانست به اندازه کافی
دوست داشتنی باشد.