نقد فیلم The Guest
اکثر مخاطبان امروز دَن استیوِنز را به خاطر اجرای نقش متیو کراولی در سریال بریتانیایی Downton Abbey میشناسند و به
همین سبب تماشای The Guest، اکشن خاصی که نخستین اکرانش را در جشنوارهی ساندنس سال ۲۰۱۴ میلادی تجربه کرد، حسی عجیب را به آنها انتقال میدهد. چرا که کاراکتر اصلی فیلم «مهمان» یا همان دیوید کالینز دقیقا نقطهی خلاف همهی ویژگیهای مرد شیرین و شادی است که لابهلای دقایق Downton Abbey دیده میشد و عملا استیونز، اینجا مسئولیت تصویرسازی از یک انسان روانی و به شدت عصبی را برعهده میگیرد. آن هم درون قصهای که در پیرنگ اصلیاش تعداد محسوسی از قتلهای مرموزانه، دختری نوجوان را نسبت به سربازی که به تازگی پایش به خانهی آنها باز شده است، مشکوک میکنند. فردی که یک روز ناگهان مقابل در خانهی آنها حاضر شد و گفت که دوستِ برادر مردهاش است. پس با توجه به چنین ایدهی داستانی لایق پرداخت و مهیجی، چرا هرگز به جز مشاهدهی The Guest وسط لیستهای اینچنینی، راهی برای شناختن آن وجود ندارد؟
نقد فیلم The Guest
چون اثر مورد بحث در زمان اکران، تنها در کمتر از بیست سالن سینما به نمایش درآمد.
نقد فیلم The Guest
فیلم آنقدر اعتماد به نفس دارد که مسیر خودش را برود و با بازی عالی دن استیونز و کارگردانی جذبکنندهی آدام وینگارد، تبدیل به محصولی لایق تماشا شود
فارغ از همهی اینها، The Guest فیلمی خوشساخت و سرگرمکننده است که کاراکتر اصلیاش از کاریزما و خشونت خیرهکنندهای بهره میبرد. مردی که یک روز نزد یک خانواده میآید و بعد از معرفی خودش به عنوان یک کهنهسرباز، خبر از دوستیاش با پسر خانواده که به تازگی در جنگ کشته شده است، میدهد. اعضای خانواده هم با توجه به دردهای درونیشان و باور کردن نزدیکی بسیار زیاد پسرشان با او، وی را به خانهی خود میآورند و او هم خیلی سریعتر از آنچه که انتظار دارید، در فضای خانه و مابین افراد حاضر درون آن، جای خود را پیدا میکند.
او از آنا پترسون، دختر این خانواده در مهمانیهای
مختلف محافظت میکند، به جوانترین پسر حاضر
در بین آنها تاکتیکهای دفاع شخصی را یاد می
دهد و همیشه مایهی تسلی پدر و مادر خانواده
میشود. اما در نهایت، همانگونه که گفتم رخداد
هایی خطرناک اتفاق میافتند و آدمهای حاضر در
خانه هم متوجه میشوند که او شخصی نیست
که ادعا میکرد. خیالتان هم راحت که The Guest
به عنوان فیلمی که از دور روایتکنندهی یکی دیگر
از این قصههای کلیشهای است، آنقدر اعتماد به
نفس دارد که مسیر خودش را برود و با بازی عالی
دن استیونز و کارگردانی جذبکنندهی آدام وینگارد، تبدیل به محصولی لایق تماشا شود.