پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم The Celebration
صحبت از یکی از تلخ‌ترین و جدی‌ترین آثار درام از سینمای مدرن دانمارک، در اکثر مواقع منجر به نام بردن محصولی سینمایی
از کارنامه‌ی لارس فون تریه می‌شود. اما نخستین ساخته‌ای که به جنبش بناشده توسط وی و همراهانش در سینمای این کشور احترام گذاشت و با رعایت تک‌تک قوانین آن مثل فیلم‌برداری در محل واقعی و با استفاده از تکنیک دوربین روی دست خلق شد، The Celebration (با نام دانمارکی Festen) از سال ۱۹۹۸ میلادی بود که توماس وینتربرگ آن را جلوی دوربین برد و به همین خاطر، برنده‌ی جایزه‌ی ویژه‌ی هیئت داوران جشنواره‌ی کن شد. درامی که البته در اوج تکان‌دهندگی، دائما فرم ظاهری‌اش به‌عنوان اثری دارک‌کمدی و رازمحور را نیز حفظ می‌کرد و میانگین امتیازات ۹۲ آن در سایت راتن تومیتوز، برای لایق به نظر رسیدن آن در نگاه بسیاری از تماشاگران، کافی بوده و خواهد بود.
قصه‌ی The Celebration به جشن شصت سالگی مردی بزرگ از خانواده‌ای بزرگ می‌پردازد و با افشای حقایقی انکارشده توسط تمامی اعضای خانواده، برای حرف زدن دست روی برخی از جدی‌ترین و ترسناک‌ترین خطرات کمین‌کرده برای کودکان در دنیای امروز می‌گذارد. وینتربرگ که در دهه‌ی اخیر به سبب کارگردانی The Hunt با بازی مدس میکلسن دوباره نامش را روی زبان خیلی از سینماروها انداخته است، در این فیلم به تجربی‌ترین حالت ممکن جلو رفت و به دنیایی بزرگ‌تر از دنیای کاراکترهایش فکر کرد. نتیجه هم شد تبدیل شدن فیلم به اثری که اولا به هیچ عنوان مناسب مخاطب عام نیست،
دوما گام به گام، چند بار وسط محیط‌های
روشن و کاملا واقع‌گرایانه و پرشده از
انسانش شما را می‌ترساند و سوما،
دغدغه‌ای لایق جدی گرفتن را در خود
جای می‌دهد؛ دغدغه‌ای مرتبط با
ماسک‌های چسبیده‌شده به‌صورت
کریه انسان‌هایی ناشناس که یقینا
حیوانات، لیاقتی بسیار بیشتر از آن‌ها برای زندگی کردن دارند. The Celebration فیلمی متفاوت برای دوست داران سینما خواهد بود.