پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم The Rules of the Game
قاعده بازی (به فرانسوی: La Règle du jeu) فیلمی فرانسوی است که در سال ۱۹۳۹ توسط ژان رنوآر قبل از شروع جنگ جهانی
دوم ساخته شد. داستان فیلم درباره افرادی از قشر مرفه جامعه است که در ویلایی نزدیک آل سایس جمع شده‌اند تا بنا بر عادت همیشگی پایان هفته را به شکار خرگوش و پرنده بپردازند.
فیلمی کلاسیک و هشتادساله از سینمای فرانسه که در نزدیک‌ترین زمان ممکن به آغاز جنگ جهانی دوم ساخته شده است، حتی با میانگین امتیازات ۹۸ در وب‌سایت راتن تومیتوز و دریافت نمره‌ی کامل از منتقد بزرگی چون راجر ایبرت نیز نمی‌تواند خیلی‌ها را مجاب به وقت گذاشتن برای دقایق لایق ستایش خویش کند. ولی دنبال‌کنندگان جدی‌تر هنر هفتم، احتمالا از نشستن پای سکانس‌های The Rules of the Game، لذت زیادی می‌برند. در سال ۱۹۳۹ یا به بیان واضح‌تر، نزدیک‌ترین زمان ممکن تا آغاز جنگ جهانی دوم، ژان رنوآر که دیگر آن‌روزها به عنوان یک نقد فیلم‌ساز بزرگ خودش را به همگان ثابت کرده بود، سراغ داستان‌گویی درباره‌ی تفاوت مردم طبقه‌بنده‌شده در سطوح متفاوت جامعه به جدی‌ترین حالت رفت و اثری را ساخت که در زمان خودش، از آن به عنوان «پرخرج‌ترین فیلم فرانسوی تاریخ» نام می‌بردند. شجاعت The Rules of the Game در انتقاد مستقیم از سبک زندگی مخاطبانی که برای دیدن آن پا به سالن‌های سینما می‌گذاشتند، حتی برای خوش‌فکرترین منتقدان زمانه‌اش هم غیر قابل قبول به نظر می‌رسید و حتی باعث شد که فیلم تا مدت‌ها بعد از اولین اکران خود، بیشتر از تعریف و تمجید تماشاگرانش، با نظرات منفی آن‌ها روبه‌رو بشود. البته اثر مورد اشاره، با گذر سال‌ها تقدیر لازم را به خاطر جسارتش دریافت کرد و همچنین تبدیل به پُلی شد که کارگردانش به واسطه‌ی عبور از آن، پایش را از سینمای داخلی کشور خود فراتر گذاشت و شانس نقد فیلم‌سازی در هالیوود را نیز به دست آورد.
کمدی‌درام رومانتیک رنوآر، یک کلاس درس کامل
برای تک‌تک کارگردان‌هایی بود که می‌خواستند
طنزهای مرتبط با وضعیت‌های نابه‌سامان جوامع
بسازند و در عین حال، به اندازه‌ی کافی جدی
گرفته بشوند. نقاط قوت اصلی فیلم هم
شخصیت‌های فراموش‌ناشدنی‌اش هستند
. شخصیت‌هایی که برخلاف برخی از ویژگی
های فنی ستایش‌برانگیز The Rules of the Game،
گذر زمان کمترین تاثیر روی واکنش مخاطب نسبت
به آن‌ها را داشته است و کارگردان با پرداخت
مناسب روابط پیچیده‌ی تک‌تک‌شان با یکدیگر،
بینندگان را درون اثرش غرق می‌کند.