پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Teenage Mutant Ninja Turtles (لاک‌پشت‌های نینجا)
اقتباس جدید از کتاب کمیک «لاک‌پشت‌های نینجای نوجوان جهش یافته / Teenage Mutant Ninja Turtles»
[که در ایران به لاک پشتهای نینجا معروف است] به کارگردانی جاناتان لیبِسمَن اغلب چیزی شبیه به یک نشست سازمانی در زمینه مدیریت برندها به نظر میرسد. نوعی تردید و بی علاقگی در سرتاسر فیلم احساس میشود، به طوری که گویی عوامل سازنده فیلم هیچ تمایل یا الزامی برای ساخت این اثر نداشتند و صرفاً چون امکان ساخت این فیلم برایشان وجود داشت پس اقدام به تولید آن نمودهاند.
نخستین شماره این کتاب کمیک در سال ۱۹۸۴ منتشر شد و بعد در ۱۹۹۰ برای اولین بار فیلمی از روی آن ساخته شد. فیلمنامه فیلم جدید را جاش اَپِلبام، آندره نِمِک و ایوان دورتی نوشتهاند و مایکل بِی و کمپانی فیلمسازی اش، پلاتینیوم دیونز، آن را تهیه کردهاند. شاید مشارکت بِی و کمپانیاش در ساخت این اثر بتواند استفاده اجباری از محصولات نوکیا و ویکتوریاز سکرت را از زمان نمایش فیلم اخیر «تبدیل شوندگان/ Ttransformers» و همچنین در پس زمینه بیلبوردهای تبلیغاتی فیلم «پروژه تقویم نجومی / Project Almanac» در سال ۲۰۱۵ توضیح دهد.
داستان فیلم با نمایش مِگان فاکس در نقش یک خبرنگار شبکه نیویورک سیتی تی وی که مایل است روی گزارشی درباره موجی از جرایم در حال ازدیاد کار کند شروع می شود اما در عوض به او مأموریت داده می شود تا روی یکی از بخش های تمرینات بدن سازی کار کند. در لحظات بسیار کوتاهی از فیلم به نظر می رسد که انگار فیلم و فاکس درباره انواع تبعیضهای جنسیتی و نقشهایی که در دسترس بازیگران زن جوان هستند، اظهار نظر میکنند. اما وقتی در ادامه فیلم، بیش از حد روی کمر شکیل مِگان فاکس تمرکز میکند، نقد مذکور هم فراموش میشود و هم بی ربط جلوه میکند.
اگر این گونه به نظرتان میرسد که این نقد وقت خود را صرف بررسی لاک پشتهای سخنگوی بزرگی میکند که هم نوجوانند و هم به عنوان نینجا آموزش دیدهاند، تنها به این دلیل است که این فیلم درباره همین است. بعد از مدتی معلوم میشود که شخصیت فاکس رابطهای فردی با این مخلوقات دارد و به این ترتیب آنها با هم متحد میشوند تا با یک کارخانه دار ثروتمند (با بازی ویلیام فیتنِر) که قصد دارد نیویورک را به خطر بیندازد تا تنها کسی باشد که میتواند آن را نجات دهد، بجنگند. (هر چه کمتر روی جزئیات تمرکز کنیم، بهتر است).
به جای مردان [لباس] هاکی پوش، چهار لاک پشت به نامهای لئوناردو، رافائل، دوناتلو و میکل آنجلو از طریق روشهای اسیر کردن، شبیه آنچه در مورد حیوانات فیلمهای اخیر «سیاره میمون‌ها» اجرا میشد، خلق شدهاند. (جانی ناکسویل به جای لئوناردو صحبت میکند در حالی که بازیگران ناشناختهای به جای لاک پشتهای دیگر حرف میزنند). لاک پشتها زنده و تقریباً واقعی به نظر میرسند، اما در عین حال ناگفته نماند که بیش از هر چیز دیگری عجیب هستند. گرچه این لاک پشتها شخصیتها و جذابیتهای اصلی فیلم هستند، اغلب در پس زمینه فیلمی که به نام خود آنها ساخته شده رها می شوند.
نقطه اوج فیلم یک صحنه اکشن در یک کوهستان برفی است
که در آن لاک پشتها از لاک خود به عنوان سورتمه استفاده
میکنند و با آدم بدهای داستان میجنگند و مرتب زیر و اطراف
یک کامیون بزرگ از کنترل خارج شده مانور میدهند. این
سکانس از ویژگی و برجستگی خاصی برخوردار است که
در سایر لحظات فیلم دیده نمیشود که احتمالاً ناشی از کار
دَن بِرَدلی، کسی که بدلکاریهای خیره کننده فیلم های
«بورن» کار او هستند، و اینجا عنوان «کارگردان بخش
برفی» را یدک میکشد، هستند.
بزرگترین معضل فیلم این است که هرگز نمیتوان
دقیقاً گفت که فیلم در مورد کیست و اصلاً چرا ساخته
شده است. لحظهای که در آن موش نینجایی که مربی
لاک پشتها است (با صدای تونی شَهلوب) تقریباً توسط
یک خلافکار کشته میشود، کمی برای بینندههای کم
سن و سال تر تلخ است. کمدینهایی مانند اَبی اِلیوت
و تاران کیلام نقشهای بسیار کوتاهی را ایفا میکنند،
و حضور ووپی گولدبِرگ نیز در چند صحنهای که به عنوان
رئیس فاکس ظاهر میشود زاید است.
فیلم نه آنچنان افتضاح است که بشود نادیدهاش گرفت
و نه چندان به یاد ماندنی است، شاید درست ترین
جمع بندی این باشد که «لاک‌پشت‌های نینجای نوجوان
جهش‌یافته» فیلمی است که وجود دارد.