پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم طبقه هساث ( طبقه حساس )
« طبقه حساس » طبق گفته های نویسنده اش که پیمان قاسم خانی باشد، بیش از یک سال زمان برای نگارشش
صرف شده است اما محصولی که از این زمان به دست آمده ارزش این مدت زمان را نداشته است. « طبقه » حساس با یک داستان ساده اما پرکشش آغاز می شود که می تواند بستر رخداد لحظات کمدی فراوانی باشد اما تماشاگر هرچقدر که صبر میکند کمتر چیزی نصیبش می شود.
کمال تبریزی طی سالهای اخیر بارها ثابت کرده که کارگردان باهوشی است. با نگاهی به فیلمهای کمدی تبریزی می توان به راحتی به این نتیجه رسید که وی هرگز در ساخت آثار کمدی تنها هدفش خنداندن مخاطب نبوده بلکه نقدهای اجتماعی هم در لایه های زیرین فیلمنامه اش دیده می شود که با هوشمندی می تواند آن را به مخاطب ارائه کند. اما این نقد اجتماعی علی رغم اینکه نشانه هایش در « طبقه حساس » قابل رویت است، اما به هیچوجه ظرافت پرداخت آثار گذشته تبریزی مانند « مارمولک » را ندارد و فیلم بیشتر به سمت کمدی مطلق قدم برداشته است.
اولین مشکلی که هنگام تماشای « طبقه حساس » می توان به آن پی برد این است که فیلم در همان ۱۵ دقیقه ابتدایی تمام صحبت هایش را انجام می دهد و پس از آن دیگر هیچ ایده ای به جز شوخی های جنسی متعدد که نصف آنها میگرد و نصف دیگر خیر، ندارد. متاسفانه نگاه تبریزی به شخصیت اصلی داستانش یعنی کمالی که یک فرد مذهبی متعصب هست، نگاه پخته ای نیست و این شخصیت هم در دقایق مختلف فیلم بارها شخصیت عوض میکند.
تبریزی پس از گذشت ۱۵ دقیقه ابتدایی فیلم، به نظر می رسد که بیشتر از آنکه به توانایی هایش برای روایت داستان متکی باشد و یا از نبوغش در پیشبرد فیلمنامه بهره ببرد، به توانایی های رضا عطاران اتکا کرده و نتیجه هم فیلمی شده که مانند اغلب آثاری که عطاران در آن بازی کرده، مبتنی بر توانایی این بازیگر در خلق کمدی است و کمتر میشود نبوغ معمول آثار تبریزی را در آن جستجو کرد.
رضا عطاران با شوخی های متعدد جنسی اش که همه آنها حول محور مسئله همسرش و آن مرد غریبه ای که روی قبرش دفن شده خلاصه میشود ، می تواند باعث گاهاً باعث خنده تماشاگران شود اما ازدیاد این شوخی ها به مرحله ای می رسد که دیگر توان بامزه بودن را از خودش سلب میکند.
فیلم سپس چند داستان فرعی را معرفی میکند که از جمله آنها اتفاقات مربوط به کمالی و همسر مرد فوت شده با بازی بهاره رهنما است که از پرداخت مناسبی برخوردار نیستند و در مجموع توجهی به آنها نشده است اما جالب اینجاست که تعداد این داستان های فرعی به حدی است که داستان اصلی را هم به حاشیه می راند و نتیجه اش این می شود که مخاطب نه داستان فرعی درست و حسابی می بیند و نه داستان اصلی!
لحظاتی که در آن همسر فوت شده کمالی به همراه همان فردی که در بالای قبرش دفن شده است ( با بازی پیمان قاسم خانی ) در مکانی ماورایی مشغول خوش گذرانی هستند، یکی از بدترین لحظات فیلم هست که البته با پرداخت مناسب این صحنه ها می شد که از آن لحظات نابی گرفت اما با عدم توجه کارگردان ، این سکانس ها هرز شده است.
تنها برگ برنده « طبقه حساس » بازی خوب رضا عطاران
هست که در نقش یک فرد عصبی و سنتی، مثل همیشه
طناز است و مخاطب هم دوستش دارد. با اینحال به نظر
نمی رسید که بازی عطاران در این فیلم ارزش یک سیمرغ
بلورین داشته باشد. دیگر بازیگران فیلم هم از جمله بهاره
رهنما و پانته آ بهرام و پیمان قاسم خانی، بازی های معمولی
از خودشان به نمایش گذاشته اند که با توجه به عدم پرداخت
مناسب شخصیت هایشان در فیلم، منطقی به نظر می رسید.
پایان بندی فیلم و آن شب برفی هم در عدم ارتباط با بخش
های قبل داستان، مسیری فلسفی را پیش می گیرد.
تبریزی در « طبقه حساس » داستانش را بصورت کامل
در کمدی خلاصه میکند، این وسط کمی هم به معنویت
و داشتن رفتار درست مذهبی می پردازد و کمی هم نقد
میکند و در انتها هم فضای داستان را فلسفی میکند!
نکاتی که شاید درباره « طبقه حساس » نمی دانید :
نام فیلم ابتدا «قبر دو طبقه» بود و بعد به «طبقه حساس» تغییر کرد.
قرار بود پرویز پرستویی نقش اصلی را بازی کند ولی به علت تاخیر شروع پروژه منتفی شد.
بهاره رهنما درباره این فیلم گفته بود : « با توجه به نوع نگاه فیلمنامه به رابطه‌ی زناشویی و زندگی هنگام خواندن فیلمنامه گریه‌ام گرفت. »
آزاده صمدی درارتباط با حضورش در « طبقه حساس » گفته بود:
نام کمال تبریزی کافی است که آدم مطمئن باشد دارد کار درستی
میکند. این فیلم یک طنز موقعیت است و پیش از این تجربه بازی در اینطور نقشی در کارنامه‌ام نداشتم.
در آنونس فیلم « طبقه حساس » ۳ بازیگر را اینطور معرفی میکنند : « با حضور صداپیشگان محبوب انیمیشن کلاه قرمزی! »