پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Road To Perdition (جاده‌ای به سوی تباهی)
«تام هنکس» در کارنامه‌اش سابقه‌ی حضور در نقش‌های گوناگونی را دارد، از آن وکیل ایدزی
«فیلادلفیا» گرفته تا آن پلیس احمق در «ترنر و هوچ». اما با وجود آن ذهنیت خوب و مثبتی که مخاطبان نسبت به او دارند، او گاهی نقش‌های عجیب بازی می‌کند، همچون «جاده‌ای به سوی تباهی» اثر «سم مندز» که وقایع آن در دهه‌ی ۳۰ رخ می‌دهد و اولین فیلم مندز پس از «زیبایی آمریکایی» است. «مایکل سالیوان» (با بازی «تام هنکس»)، یک شوهر و پدر فداکار، و یک مزدور و تبهکار که شب‌ها امرار معاش می‌کند، برای فرزند ارشدش “مایکل جونیر” (با بازی «تایلر هاشلین») همچون یک راز به نظر می‌آید… تا اینکه او روزی پدرش را از عصر تعقیب می‌کند تا ببیند او چگونه امرار معاش می‌کند. پس از اینکه مجبور به یک گریز می‌شود، یک تراژدی خانوادگی سالیوان را مجبور می‌کند تا از رئیسش (با بازی «پل نیومن») و پسر او (با بازی «دنیل کریگ») انتقام بگیرد، در حالی که یک قاتل (با بازی «جود لا») که توسط رئیس سالیوان استخدام شده همچون سایه به دنبال اوست و تنها یک قدم از او عقب‌تر است.
«جاده‌ای به سوی تباهی» که بر اساس رمانی از «مکس الن کالینز» است، یک فیلم قدرتمند است، با اتمسفری جنایی – هیجانی که از لحاظ خشونت در کنار فیلمی چون «پدرخوانده» قرار می‌گیرد و فلسفه‌ی خوبی و بدی را موشکافی می‌کند و به روابط پدر و پسری نیز می‌پردازد. “تباهی” نام دیگر “دوزخ” است، و خوشبختانه با وجود فیلمبرداری چون «کانرد ال هال» هیچ کمبودی در به تصویر کشیدن این دنیا که کم از دوزخ ندارد، وجود ندارد.
فقط محض اینکه فراموش نکنید، «توماس نیومن» آهنگساز فیلم
هم کولاک کرده و با آهنگ‌های اپرا مانند خود که به شکلی ناگهانی
و ناخوانده پخش می‌شوند، بر جذابیت فیلم افزوده است.
با وجود اینکه این آهنگ‌ها جالب هستند و در جای مناسبی
هم به کار رفته‌اند و وجودشان در هر فیلمی بر ارزش آن فیلم
می‌افزاید، باز هم فیلم نکات مثبتی در چنته دارد، یک نقش
آفرینی قدرتمند از سوی «تام هنکس» در نقش اصلی و یک
نقش‌آفرینی بسیار خوب از سوی «پل نیومن» در نقش مکمل.