پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم پاپیون ( Papillon )
در نسخه بازسازی، چارلی هونام در نقش پاپیون ظاهر شده است. مردی که به اشتباه در دهه ۳۰ میلادی به یک قتل
محکوم می شود و به همین دلیل، به یک زندان مخوف فرستاده می شود تا دوران محکومیت خود را بگذراند. او در این
زندان با لوییس ( رامی مالک ) آشنا می شود و بین این دو رابطه ای دوستانه شکل می گیرد. پاپیون سعی دارد به هر
قیمتی که شده از زندان بگریزد اما هربار ناکام است تا اینکه…
با توجه به بازسازی بودن اثر، بطور ناخواسته تمام بخش های فیلم با نسخه اصلی مقایسه می شود و این وضعیت کار را برای سازندگان این نوع آثار سخت تر کرده است. در نسخه بازسازی شده « پاپیون » نیز این موضوع صدق می کند. در نسخه اصلی نگاه فیلم به شکست ناپذیر بودن شخصیت پاپیون و تلاش او برای کسب آزادی اش بود. اما در نسخه بازسازی داستان حول محور رابطه میان پاپیون و دوستش لوییس می گردد و آن را بسط و گسترش می دهد. البته که در این رابطه نکته مهم و ارزشمندی وجود ندارد که در نسخه اصلی از به تصویر کشیده شدن آن خودداری شده باشد. تمام صحبت های دو نفره این دو و موقعیت هایی که در آن قرار می گیرند، در نهایت به نقطه ای ختم می شود که نسخه استاندارد تر آن در سال ۱۹۷۳ به تصویر کشیده شده بود.
اما در نسخه جدید خشونت موجود در داستان بیش از گذشته مورد توجه فیلمساز قرار گرفته است. خشونتی که در نسخه سال ۱۹۷۳ نیز وجود داشت اما هرگز به مرحله ای نمی رسید که تماشاگر را از خود دور نماید اما در نسخه بازسازی سازندگان ترسی از به تصویر کشیدن لحظات خشن نداشته اند تا حقیقت زندان گویان فرانسه خونین تر از گذشته باشد. البته که به نمایش گذاشتن این میزان از خشونت همانطور که نسخه سال ۱۹۷۳ به ما ثابت کرد، نیاز الزامی نبوده و می شد در چند سکانس خاص این خشونت را از طریق تصویر به تماشاگر منتقل کرد ( همانگونه که نسخه اصلی اینکار را انجام می داد ) اما در نسخه بازسازی خشونت بیش از حد معمول در تصویر گنجانده شده که در مقام مقایسه، کارکرد چندانی هم در قصه ندارند. در این میان نسخه جدید موارد جنسی را هم به فیلم اضافه کرده که به نظر می رسد نتیجه تفاوت زمان اکران دو اثر طی سالیان اخیر باشد. در نسخه اصلی بصورت محدود و کنترل شده، بحث سوء استفاده جنسی از یک زندانی مطرح می شد و در حد و اندازه قاب فیلم باقی می ماند، اما در نسخه بازسازی میزان اشاره به این موارد افزایش یافته و مباحث جنسی دخالت بیشتری در قصه دارند که در مواردی، از کادر بیرون می زند!
در این بین نکته مهم دیگری که درباره فیلم مطرح است، اشاره به گذشته پاپیون است که در نسخه اصلی به چشم نمی خورد اما در اینجا تا حدی به آن پرداخته شده ؛ هرچند که این اشارات خیلی هم نکته مهمی برای مخاطب ندارد و اطلاعات مفیدی در ارائه نمی گردد. اما « پاپیون » جدید اگرچه در بخش قصه و کارگردانی دستاورد جدیدی برای سازندگانش نسبت به نسخه ۱۹۷۳ به ارمغان نمی آورد، اما در بخش فیلمبرداری می تواند نمره قبولی را دریافت نماید. فیلمبرداری و قاب بندی های مناسب فیلم مخصوصاً در سکانس های بیرونی از جمله ویژگی های مثبت اثر به شمار می رود و در مجموع، چشم نواز هستند.
در بخش بازیگری می توان بازی در نقش پاپیون را یکی از مهم ترین نقش آفرینی های چارلی هونام تا به امروز دانست. بازیگری که در تلاش است تا بتواند جایگاهی در میان ستاره های سینما داشته باشد و ایفای نقش سخت و چالش برانگیز پاپیون گام بلندی برای او در رسیدن به این هدف محسوب می شود. هونام ابداً نمی تواند در مقایسه با استیو مک کوئین در نسخه کلاسیک در جایگاه حتی یکسان با او قرار بگیرد، اما روی هم رفته در این نقش ناامید کننده هم نیست و توانسته گلیم خود را از آب بیرون بکشد. کاری که باید انجام دهید این هست که ابداً او را با مک کوئین در فیلم مقایسه نکنید!
رامی مالک نیز در نقش لوییس تلاش کرده تا همان تصویر داستین
هافمن را به نوعی زنده نماید که نتیجه خیلی امیدوار کننده نیست.
البته که ایفای نقش لوییس توسط هافمن تاثیر بسزایی در انکار
بازی مالک در این نقش دارد.
مشخص نیست که چرا باید یک نسخه بازسازی از فیلم موفق
« پاپیون » ساخته شود. اثری که در سال ۱۹۷۳ اکران شد و
تمام آنچه که می بایست درباره این قصه گفته شود را به بهترین
شکل ممکن روایت کرد و ساخت یک بازسازی از آن تصمیمی
عجیب و غریب محسوب می شد. حالا که فیلم اکران شده بار
دیگر این سوال مطرح می شود که چرا تماشاگر باید بیش از ۲
ساعت به تماشای نسخه بازسازی شده بنشیند که در تمام
موارد از نسخه کلاسیک خود عقب تر است!؟ سخت است که
بتوان هونام و مالک را جایگزین مک کوئین و هافمن در نسخه
کلاسیک کرد. سخت است که بتوان شاهکار مک کوئین در
سکانس های سلول انفرادی و البته دقایق پایانی فیلم در کنار
داستین هافمن را فراموش کرد و به تماشای نسخه جدید نشست
که هیچ حرف جدیدی برای گفتن ندارد و ساخته شدنش از بی
اهمیت ترین تصمیمات سالهای اخیر هالیوود بوده است!