پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Pan (پن)
وقتی استودیویی قصد بازسازی یک اثر کلاسیک و خانوادگی را دارد، منتها معتقد است که بازسازی مو به موی آن اثر کار حشوی است،
چگونه باید دست به کار شود؟ باید به آن شاخ و برگ داد، این راه حلی است که اخیراً توسط چندین فیلم سینمایی که احتمالاً دنبالهدار هم خواهند بود کشف شده است. «سیندرلا»ی(Cinderella) کنت برانا چندین پیرنگ و ریزه کاری به این داستان آشنا برای همگان افزود. و «پن»(Pan) ، همچون «آز بزرگ و قدرتمند»(Oz the Great and Powerful) ، پیش درآمدی برای قصهاش ارائه میدهد. در زبان فیلمهای ابرقهرمانی به چنین داستانهایی «داستان مادر[۱]» گفته میشود.
در طول سالیان، پیتر پن توانسته خود را به عنوان منبع حاصلخیزی از سرگرمیهای انیمه و لایو اکشن[۲]اثبات کند.علاوه بر کارتون دیزنی در سال ۱۹۵۳، این داستان بارها به طرق مختلف تکرار شده است (از جمله چندین اقتباس از نمایشنامه جی. ام. بری) و البته فیلم ضعیف «هوک»(Hook) ساخته استیون اسپیلبرگ در سال ۱۹۹۱. با اطمینان از این که شخصیتها و موقعیت ها هنوز بعد از دهها سال جذابیت خود را برای مخاطبان در سراسر جهان حفظ کردهاند، جو رایت، کارگردان، و جیسون فیوکس، فیلمنامه نویس، با استفاده از این افسانه سعی کردهاند تا به یک واقعه نگاری قابل قبول از نحوه تبدیل شدن پیتر (لوی میلر)، پسری که در جنگ جهانی دوم یتیم شده بود، به پیتر پن، پسر پرنده ناکجاآباد، برسند. «پن» همچنین تایگر لیلی (رونی مارا)، تینکربل، آقای اسمی (عادل اختر) و از همه مهمتر جیم (معروف به کاپیتان) هوک (گرت هدلوند)، که به عنوان دوست قوی جثه پیتر وارد میشود، را معرفی میکند.
بعد از مقدمه کوتاهی که پیتر رها شده پشت درب یک یتیم خانه را نشان میدهد، فیلم یکمرتبه حدود ده سال جلو میرود و لندن دوران بلیتس[۳] را نشان میدهد. رئیس راهبهها که مسئول اداره یتیمخانه است با فروش پسرها به گروهی از دزدان فرصت طلب، که کشتیشان به جای دریا در هوا حرکت میکند، پول زیادی به جیب میزند. کشتی بعد از غارت آخرین دور از «محموله ارزشمند» (شامل پیتر) از یتیمخانه از دست آتشبارهای انگلیسی فرار میکند و سریعتر از آن که کاپیتان بتواند بگوید، «ستاره دوم به راست و مستقیم تا خود صبح[۴]» کشتی به ناکجا آباد میرسد. پیتر به زودی متوجه میشود که قانون این سرزمین توسط سیاه ریش دزده (هیو جکمن)، که با جنیان و بومیها در جنگ است، وضع میشوند. وقتی سیاه ریش متوجه میشود که پیتر «پسری است که میتواند پرواز کند» و از این روی میتواند یک پیشگویی را محقق کند، به شدت به این تازه وارد علاقمند میشود. پیتر که از این توجه خوشش نمیآید، تصمیم می‌گیرد که به دشمنان سیاه ریش ملحق شود. اما فرار از دست دزدان دریایی آسان نیست، حتی با وجود فرد توانایی مانند جیم هوک به عنوان متحد.
«پن»، به عنوان یک فیلم ماجراجویانه خانوادگی، فیلم خوبی است گرچه تاریک بودن داستان ممکن است آن را برای کودکان کم سن و سال تر نامناسب کند. این فیلم به طرق زیادی از نسخه جاافتاده داستان پیتر منحرف میشود، گرچه بعید است که مخاطبان هدف متوجه این اختلافات بشوند. فیلم چشم اندازی تخیلی، شخصیت هایی دوست داشتنی و داستانی جذاب را ترسیم میکند. آن در وهله اول به ورود و معرفی پیتر به ناکجاآباد و تلاشهایش برای یافتن مادرش (آماندا سیفرید) و نیز دوری از توجه نامطلوب سیاه ریش میپردازد.
گاهی اوقات «پن» بیشتر شبیه «دزدان دریایی کاراییب»( Pirates of the Caribbean)
میشود تا نمایشنامه جی. ام. بری. در واقع، شخصیت پردازی هیو جکمن از سیاه ریش،
آگاهانه یا ناآگاهانه، شبیه شخصیت بارباروسا با بازی جفری راش شده است. گرت
هدلوند برای ترسیم شخصیت جیم هوک، نه به عنوان یک دریانورد بلکه ماجراجویی
از خود راضی، که یک وجهش هان سولو و وجه دیگرش ایندیانا جونز است، از
هریسون فورد الهام گرفته است. نقش رونی مارا به عنوان تایگر لیلی در فیلمنامه
چندان جدی گرفته نشده است. علیرغم ارائه این شخصیت به عنوان یک شاهزاده
جنگجوی تندخو (و عشق بالقوه هوک) فیلمساز نمیداند با او چه کند و نقش او صرفاً
به یک همراه ژنریک و عادی تنزل پیدا کرده است.
کارگردان، جو رایت، که عاشق اقتباسهای کلاسیک است (او قبلاً نسخههایی از
«غرور و تعصب»( Pride and Prejudice) و «آنا کارنینا»( Anna Karenina) را ساخته
است) با دقت جزئیات جنگ جهانی دوم در لندن را به تصویر کشیده است. از بسیاری
جهات، این صحنهها به مراتب تاثیرگذارتر از جغرافیای فانتزی ناکجاآباد هستند. بازیگران
همگی قوی هستند و او از سندرم موسوم به جیک لوید (سندرمی که در آن بازی
ضعیف یک شخصیت کودک مهم به فیلم مبتنی بر جلوههای ویژه آسیب میزند)
اجتناب کرده است. لوی میلرِ تازه وارد بازیگر بااستعدادی است که انواع و اقسام
احساسات را در شخصیت پیتر به معرض نمایش میگذارد و در عین حال او را قهرمانی
جذاب نشان میدهد. ترس پیتر از شکست و ایمانش به مادرش ستونهای داستان
«پن» را تشکیل میدهند.
مانند اکثر فیلمهای دارای جلوههای ویژه سنگین و پربودجه، «پن» به صورت
سه بعدی نمایش داده میشود. این فرایند چیز زیادی به فیلم اضافه نمیکند،
گرچه چند تاثیر ظریف روی آن دارد. فیلم رسالت نمایش یک ماجراجویی سریع
را محدود میکند به چند صحنه چشم نواز و بدون هر چیز به یاد ماندنی به داستان
پسری که میتواند پرواز کند.