پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم در مدت معلوم
وحید امیرخانی در اولین ساخته سینمایی اش به سراغ سوژه ای جنجالی رفته که پیش از این در سینمای ایران به طور
متمرکز به آن پرداخته نشده بود. ازدواج موقت و فشارهای جنسی جوانان، از آن دسته سوژه هایی است که چنانچه کارگردان با تجربه ای در پشت دوربین حضور می داشت، می توانست اثری به مراتب هوشمندانه تر را خلق نماید. اما مشکل « در مدت معلوم » اینجاست که فیلمنامه اثر به حدی بی نظم و آشفته است که اصلا مجالی برای خودنمایی موضوع جنجالی اش پیدا نمی کند.
« در مدت معلوم » قصد داشته تا بیانگر معضلی اجتماعی باشد و در مقدمه فیلم نیز این مسئله را در اظهار نظر قاطع میثم در یک همایش به تصویر می کشد. اما با گذشت دقایق فیلم، کارگردان دچار سرگردانی در ترسیم یک پرتره مشخص و قابل درک از شخصیت میثم می گردد و تا انتهای فیلم نیز این سرگردانی را حفظ می کند. فیلم همانطور که انتظار می رفت، نتوانسته به خط قرمزهای موضوعی که مطرح کرده نزدیک شود به همین جهت در پی طرح ایجاد موقعیت های سطحی و گرفتن خنده با روش های گوناگون ( از شوخی جنسی گرفته تا اظهار نظرهای عجیب درباره تشنگی جنسی و…) بوده است.
برای پیشبرد داستان ، فیلم شخصیت های زیادی را به داستان اضافه می کند و در کمال شگفتی، بی آنکه به آنان بپردازد، همه آنها را به حال خود رها می کند تا مخاطب صرفا شاهد موقعیت های کمیک کوتاهی باشد که فاقد پیوستگی هستند و شباهت هایی به آیتم های کوتاه درباره موضوعی مشترک دارند. به عنوان مثال، فیلم با اضافه کردن سه دختر دانشجو به داستان، این انتظار را ایجاد می کند که قهرمان داستان و دوستش سعید ( هومن سیدی ) که این سه دختر همسایه جدید آنان محسوب می شوند، بتوانند موقعیت های کمیکی ایجاد کرده و در پی کنش و واکنش های بوجود آمده، درام نصفه و نیمه ای را هم شکل دهند. اما وحید امیرخانی پس از معرفی این دانشجوها ، آنها را به حال خود رها کرده و مسیر داستان را به طور کامل به سمت و سویی دیگر سوق می دهد!
فیلم در ادامه پرش های موضوعی، مدتی را به داستان میثم و کوچه رخصت اختصاص می دهد که مشخص نیست به چه دلیل امنیتی است و زنی در آنجا بساط کرده. فیلم همچنین شخصیت زن استاد دانشگاه را هم وارد معرکه می کند که پرداخت کلیشه ای آن منجر به هدر رفتن پتانسیل حضور او در فیلمنامه گردیده است. به درستی مشخص نیست که استاد دانشگاه به چه دلیل در مواجه با سعید و سپس میثم، تا این حد ملایم و مشتاق است و حتی در اولین برخورد با سعید او را می پذیرد! ازدیاد شخصیت های سرگردان در فیلم « در مدت معلوم » باعث شده تا پیوستگی به جهت روایت قصه ای واحد در جریان فیلم وجود نداشته باشد.
شاید چنانچه بازی قابل قبول جواد عزتی در نقش اصلی نبود،
اولین فیلم امیرخانی می توانست وضعیت به مراتب بغرنج تری
را نیز تجربه نماید. عزتی اگرچه ایفاگر شخصیتی پرداخت نشده
و به شدت نامتعادل بوده، اما توانسته در موقعیت های کمیک،
بازی خوبی از خود به نمایش بگذارد. هومن سیدی هم که در
اینجا تفاوت چندانی با بازیهای قبلی اش در « خط ویژه » و « من
دیگو مارادونا هستم » نمی کند، بازی خوبی از خود به نمایش
گذاشته است. ترکیب سیدی و عزتی یکی از دلایلی است که
تماشاگران سینما می توانند لحظاتی را به خنده بگذرانند.
« در مدت معلوم » در مجموع اثری است که می خواهد صحبت
های جدیدی در ارتباط با معضل های اجتماعی مطرح کند اما در
هنگام بر زبان جاری کردن آن به لکنت می افتد. فیلمنامه مهدی
علی میرزایی صرفا طرح موضوع کرده و با تکیه بر چندتایی موقعیت
کمیک جنسی، می تواند مخاطب را بخنداند. اما در بخش قابلیت
های سینمایی، فیلم اول وحید امیرخانی یک اثر آشفته است که
شخصیت های سرگردانی دارد که هیچکدام از آنها سرانجامی را
به خود نمی بینند؛ به همه اینها پایان بندی کلیشه ای و عجیب و
غریب فیلم را هم اضافه کنید که کلکسیون اشتباهات « در مدت
معلوم » را تکمیل می کند!