نقد و بررسی فیلم Le Silence De La Mer (خاموشی دریا)
ژان پیر ملویل(۱۹۱۷-۷۳)،قهرمانِ موج نو برای استقلالش از جریان اصلیِ صنعت فیلم فرانسه،بیشتر برای فیلم های گنگستری آرامش مشهور است.
اما با توجه به تجربیاتش در جنبش مقاومت فرانسه و ارتش آزاد فرانسه در لندن،او
سه فیلم برجسته درباره اشغال- لئون مورین کشیش(۱۹۶۱)،ارتش سایه ها(۱۹۶۹)
،و فیلم اول و کم هزینه اش،خاموشی دریا،که بر اساس رمان ورکُرس(nom de guerre of
Jean Bruller)که توسط مطبوعات مخفی زیرزمینی« Les Editions de Minuit» انتشار یافته،ساخته است.
مراکز سکوت در خانه ای که توسط یک افسر آلمانی(هاوارد ورنُن)فرهیخته هواخواه
فرانسه که از یک فرانسوی سالمند و دخترش در دهکده ای خارج از پاریس اجاره شده
است،کسانی که در حضور او لال(ساکت)باقی می مانند.درهمین حال،افسر مونولوگ
هایی آرمانگرایانه درباره اتحاد آلمان و فرانسه که یک اروپای جدید را به ارمغان خواهند آورد
را را ارائه می نماید،هرچند او به تدریج پی می برد که همچون اعتقادی چگونه پوچ
است. شیوا در نُطق،آرام است و تصاویرش با دقت انتخاب شده است،این شاهکار
متمدن و تنگناهراسانه اولین فیلم سینمایی ست که توسط هنری دکایی فیلمبرداری
شده است،که بعدها با مال و شابرول و تروفو کار کرد.
خاموشی دریا (فرانسوی: Le Silence de la mer) نخستین فیلم بلند ژان-پیر ملویل در مقام کارگردان است که سال ۱۹۴۹ اکران شد. فیلم اقتباسی است از رمانی به همین نام اثر ژان بروله و در خانهٔ خودِ او، خارج از پاریس، فیلمبرداری شد. از بازیگران آن میتوان هوارد ورنون و نیکول استفان را نام برد. خاموشی دریا با روایتگری نامتعارف و یگانهای که برای شخصیت فرانسویِ تقریباً خاموش و خواهرزادهاش برگزیده، اثری «ضدتصویر» (anti-cinematographic) توصیف شدهاست. این فیلم بههمراه ارتش سایهها و لئون مورن، کشیش فیلمهای ژان-پیر ملویل دربارهٔ مقاومت فرانسه بهشمار میروند.