پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Happy Together (شاد در کنار هم )
وانگ کار وای، کارگردان مستقل، با فیلم جدید خود، “شاد در کنار هم” موفق شده شراب کهنه را در ظرف های جدید
سرو کند. فیلم که به ظرافت یک فلوت بامبو است داستان دو مرد همجنسگرای هنگ کنگی در آرژانتین را به تصویر می کشد. بی شک “شاد در کنار هم” فیلمی بسیار پخته و سرراست است. وانگ افسردگی جاری در فیلم حماسی خود، “خاکسترهای زمان” را با زیبایی های سمعی و بصری دیگر فیلم خود، “قطار سریع السیر چونگ کینگ” در آمیخته و فیلمی ساخته که مطمئنا مورد توجه منتقدان قرار خواهد گرفت. فیلم بیش از اینکه در مورد زوجی همجنسگرا باشد، به صورتی عمومی تر به نفس “رابطه” می پردازد، البته مورد اول وجهه ای خاص تر به فیلم می دهد و این شاید موضوعی باشد که به توزیع کنندگان فیلم مربوط شود.
فیلم در طول ساخت خود تغییرات زیادی را متوجه شده است آنقدر زیاد که حتی برای فیلم های وانگ هم زیاد است. فیلم برداری چهار ماه، یعنی از سپتامبر تا دسامبر سال گذشته و در شرایطی سخت به طول انجامید؛ داستان فیلم در زمان فیلم برداری دچار تغییرات زیادی شد؛ شخصیت ها و داستان های فرعی زیادی از فیلم حذف شدند. نتیجه نهایی کار فیلمی (با هزینه ۴٫۲ میلیون دلاری است که یکی از فیلم های سرراست ترین فیلم های وانگ است که تنها از سه شخصیت بهره می برد. فیلمی متافیزیکی با داستانی محو و بی شک از بهترین فیلم های وانگ.
بزرگترین سورپرایز فیلم این است که فیلمی که در ابتدا قرار بوده درباره رابطه یک زوج همجنسگرا باشد، این موضوع را تنها در حاشیه خود دنبال می کند. اگرچه فیلم فضایی مردانه دارد اما احساساتی که فیلم درباره آنها سخن می گوید – همچون غم از دست دادن، پشیمانی، عشق، نفرت و شادی- در مقیاسی جهان شمول و فارغ از جنسیت به تمام مخاطبان انتقال می یابد. فیلم اگرچه سعی کرده موضوع رابطه جنسی را در کانون خود قرار ندهد اما با صحنه ای آغاز می شود که لای (تونی لونگ چیو وای) و هو (لزلی چونگ) روی تخت ئر آپارتمانی دلگیر در کنار هم خوابیده اند. سپس آنها را می بینیم که در راه رسیدن به آبشار ایگوآزو گم می شوند و مدام در حال جر و بحث با یکدیگرند. آبشار برای آنها حکم مقصد نهایی یک سفر روحانی را دارد.
در نقطه ای از فیلم که نمایش داده نمی شود این زوج از هم جدا می شوند، لای به شغل نگهبانی در یک بار در بوینس آیرس و هو هم به فاحشگیمشغول می شود.هو دوست دارد پیش لای برگردد و نهایتا هم لای زمانی که هو را زخمی در مقابل بار می بیند او را به داخل می برد. از این نقطه به بعد فیلم از حالت سیاه و سفید به رنگی تبدیل می شود. لای از هو پرستاری می کند و او را روبراه می کند اما – در صحنه ای خنده دار- از رابطه جنسی با هو امتناع می کند. لای البته پاسپورت هو را مخفی کرده تا او را در نزدیکی خود نگه دارد و از به مخمصه افتادن او جلوگیری کند.
در میان پرده فیلم که زیاد هم طولانی نیست، می بینیم که طاقت هو پس از بهبود طاق می شود و لای هم با یک جوان تایوانی معصوم و ایده آل گرا به نام چانگ (چانگ چن) دوست می شود. وقتی چانگ به تایوان برمی گردد، لای افسرده شده و به غم غربت دچار می شود و نمی تواند در مورد هو هم تصمیمی بگیرد. تمام این وقایا به شیوه ای در هم نشان داده می شود که در عین حال دنبال کردنش هم ساده است. تصویری که از آرژانتین نشان داده می شود نسخۀ سر و ته هنگ کنگ است، جایی که احساسات، عرف های اجتماعی و روابط تفاوت زیادی با هنگ کنگ دارند و احساس دوری از خانه در آن موج می زند. در نماهای پایانی که در شرق آسیا اتفاق می افتند حس امنیت در خانه بودن به فیلم باز می گردد و می توان احساسات لای را – همانند ترانه “رویای کالیفرنیایی” که در “قطار سریع السیر چونگ کینگ” بود – در ترانه معروف گروه “لاک پشت ها” حس کرد.
برای فیلمی که چنین داستان محوی دارد، میزانسن اهمیت زیادی پیدا می کند و وانگ
انرژی دیوانه وار فیلم قبلی خود “فرشته های سقوط کرده” را در اینجا مهار کرده و
آرامش بیشتری در فیلم وجود دارد. حس غمناکی که فیلم دارد بیشتر از لوکیشن
های دورافتاده آرژانتین و موسیقی متن منتقل می شوند. قطعه “تانگو آپاسیونادو”
از آستور پیاتزولاترکیب خوبی در کنار زیبایی بصری فیلم ایجاد کرده است. بازی های
لونگ و چونگ که هر دو از ستاره های مطرح سینمای هنگ کنگ هستند، خوب و
دلنشین است. چونگ نقش یک پسر بد را دارد و لونگ نقطه مقابل اوست. بازی ها
طوری هستند که در سقوط نکردن فیلم به عرصه روابط جنسی نقش مهمی دارند.
بازیگر تایوانی، چانگ (نقش اول فیلم “یک روز نورانی تر تابستان” از ادوارد یانگ) در
نقش دوست جدید لونگ هوای تازه ای را با خود وارد فیلم می کند.
اما ستاره واقعی فیلم، فیلم بردار کریستوفر دویل (در پنجمین همکاری با وانگ) است
که تصاویر دانه دانه و پر تضاد وی – با دوربین ۳۵ میلی متری – داستان گهگاه کسل
کننده فیلم را زنده نگاه می دارد. فیلم اگرچه رگه هایی از ظاهر “فرشته های
سقوط کرده” و “قطار سریع السیرچونگ کینگ” را در خود دارد اما در کل متفاوت
به نظر می رسد. این یکی از آن فیلم هایی است که فیلم بردار به اندازه کارگردان
در ساخت آن نقش داشته است. سایر جنبه های فنی فیلم هم عالی هستند
در این میان می توان خصوصا از فضای گیرای طراحی تولید ویلیام چانگ نام برد.
وانگ در ابتدا قصد داشت از ترانه های دیگر فرانک زاپا هم در فیلم استفاده کند
اما حق کپی رایت او را مجبور کرد تا از کاور آهنگ ها که در هنگ کنگ انجام
شد استفاده کند. تهیه کننده ها هنوز در صدد هستند که تغییراتی به خصوص
در صحنه های جنسی فیلم ایجاد کنند تا بتوانند فیلم را در کشورهای بیشتری
پخش کنند. ترجمه تحت الفظی عنوان چینی و شعرگونه فیلم، “شکوه بهار ناگهان تراوش میکند” است.