پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم Gia ( جیا )
Gia روایت تنهایی بشر امروز است. بشری که حتی پناه خود را در آغوش مادر نیز نمی تواند بیابد، بشری که
همه چیز را به دست می آورد و باز هم تنهاست.
دوست او در پی زندگی ظاهراً عادی خویش است، مادرش همین طور، مرد ها، جز تن او چه می خواهند که او به آن ها پناه جوید؟ و Gia به سوی چیزی پناه می برد که او را می فهمد: تخدیر؛ فراموشی لحظاتی از زندگی پوچش، که نقهمد چه بر سرش می گذرد، دیگر حتی شهرتش را نمی خواهد، می خواهد مثل ساده ترین انسان ها باشد، اما با دیگران باشد، مفعول نباشد، فاعل شود (نگاه کنید که می گوید “می خواهم عکاسی یاد بگیرم” در حالی که عمری بازیچه دست عکاسان بوده) و بچه می خواهد: این ها همه برای رهایی از اسارت است،اسارت خواهندگانی که در ازای پول های بی جان، جان و تن او را به استثمار می گیرند و او هیچ نمی یابد در آن سوی رسیدن به همه چیز.. از کارش می گریزد، به دوستش، تنها دوستش پناه می برد، انگار در هر گذشتنی به دست اوردنی هست، به کمک او مخدّر را رها می کند، اما انگار خطاهایی هستند که راه بازگشت ندارند، اگر اراده محکمی در بین نباشد.. و دوباره به آن ها روی می آورد و برای رسیدن به آن ها پول لازمست.. و برگشت به همان کار، همان زندگی، همان وضع و همان تنهایی.. و مجبور است دیگر.. چون اراده ندارد.. و باز ترک می کند، و باز بر می گردد..
دیگر زندگی اش بی معنا شده، زیبائی چند روزه اش هم از دست رفته و هر کسی حاضر به کار با او نیست، هیچ چیز برایش باقی نمی ماند.. و تازه در حین ترکی دیگر، می فهمد که دچار بیماری مهلک تر ایدز شده..
Gia سرنوشت تمام کسانی ست که در اسارتند،
اسارت آن چه اصالت ندارد و رهایی را نمی بینند،
که در گذشتن از آن است، و زندگی را، که رسیدن
به هیچ جا نیست، بلکه رساندن است، داد و ستد
احساس است، نه دادن جان و گرفتن بی جان..
در جایی به مادرش می گوید: ” به بچه ام خواهم
گفت: سعی نکن کسی بشی، چونکه کسی
شدن، بقیه را از تو می گیرد”