پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Anne And Muriel (دو دختر انگلیسی)
شگفت انگیز آن است که برترین آثار تروفو چه بداهه به نظر می رسند. انگار هیچ برنامه و
تلاشی برای ساخت این اثر به خرج نداده است! این شیوه ی کار اوست، برای آنکه فیلمش تاثیرگذار شود خود را به در و دیوار نمی کوبد، بلکه تنها اجازه می دهد این تاثیرگذاری از دل داستان فیلم به سادگی بر مخاطب چیره گردد. «دو دختر انگلیسی»[۱] نیز اینچنین ساخته شده. عدم تمرکزش بر انتقال حسی خاص، باعث درگیری مخاطب با طیف گسترده تری از عواطف می شود. تروفو در ساخت این فیلم احتیاط زیادی به خرج داده حتی اگر بدانید که هنجارشکنانه ترین تصویری که تابحال گرفته متعلق به این فیلم است. او حتی زمانی که داستانی با پایانی تراژیک برایمان تعریف می کند دوست داشتنی و دلنشین است. داستان فیلم از دومین رمان هانری پی یر روشه اقتباس شده. روشه کسی است که از ۷۴ سالگی نوشتن را آغاز کرد و رمان نخست اش، ژول و ژیم الهام بخش دوست داشتنی ترین فیلم تروفو تابه حال بوده. دو رمان (و دو فیلم) هر دو به یک موضوع می پردازند: که چه تجربه ی پیچیده و هراسناکی است اسارت در چنگال عشق. هر دو داستان مثلثی عشقی را شامل می شوند، هرچند بنظر می رسد روشه آن را ساده تر (و نیشدارتر) می بیند، همچون معضل مشترک مردم درمانده ای که خود را گرفتار در بند می بینند. در حین گلاویز شدن با عشقی راستین، هیچ کس خود را عامدانه گرفتار رابطه ای سه جانبه نمی کند. چرا که بیش از حدِ مقاومتمان آسیب زاست.
تروفو در ابتدای مسیر ما را به کلود، یک منتقد جوان هنر فرانسوی، معرفی می کند و سپس وی را به آن براون میشناساند، دختری انگلیسی که در پاریس ملاقاتش می کند. آنان رابطه ای دوستانه شکل می دهند و دختر او را برای دیدن مادر و خواهرش به ولز دعوت می کند. درطی این سفر، کلود عاشق خواهر آن، یعنی موریل می شود (یا فکر می کند که شده). آنان تصمیم به ازدواج می گیرند اما موانعی باعث می شود که ازدواجشان را تا یک سال به تاخیر بیندازند. کلود به پاریس بازمی گردد، جایی که آن پس از مدتی به وی ملحق می شود و آنان درگیر رابطه ی عاشقانه ای میشوند. دراین میان، موریل نیز کماکان عاشق کلود می ماند و هنگامی که می فهمد کلود دیگر خواهان ازدواج با او نیست به مرز فروپاشی احساسی می رسد. همانطور که داستان بسط می یابد، عشق، خود به پاداشی دست نیافتنی بدل می گردد که در میان آنان جریان می یابد. هرسه محکوم اند به اینکه در هر وصالی عشق را به نفر سوم تسلیم کنند. فیلم آنچنان درگیر مسئله ی عشق و از دست دادن می شود که ما تا حد زیادی از سر تقصیر کلود و خیانتش می گذریم. کلود، در تمنای وصال دیگری خود را از موریل (و سپس از آن) جدا می کند.
اگر تم و موضوع «دو دختر انگلیسی» به ژول و ژیم شبیه باشد، در سبک و اجرا بی تردید شبیه شاهکار کمتر دیده شده ی تروفو یعنی «کودک وحشی» است. هردو فیلم از خاطرات روزانه، مجلات و یک راوی استفاده می کنند تا ما را از تجربه ی آنی داستان جدا کند. تروفو می خواهد که احساس کنیم در حال شنیدن افسانه ای یا داستانی غم انگیز هستیم. و این خود بیشتر اثرگذار است، چرا که این اتفاقات مدت ها پیش رخ داده اند و عشق به طرزی غیرقابل بازگشت در گذشته به دام افتاده است. استراتژی بصری تروفو برای خلق این احساس، شیوه ی محبوب دیگری است که از «کودک وحشی» وام گرفته.: نمای عنبیه ای (به عبارت ساده تر، همان نمای دایره ای که به آهستگی منقبض می شود و انتهای نما را مشخص می کند، و جایگزین محو کردن یا کات زدن می شود). نمای عنبیه، بر یکی از اجزای تصویر تمرکز می کند و آن را جدا می کند و احساسی از تنهایی و آسیب پذیری سوژه را به ما القا می کند. این فیلم از تُن های تاریک برای ایجاد ظاهری دراماتیک استفاده کرده و حتی صدایش هم کمی خاموش است. فیلم چندان به نقاط اوج احساسی نمی پردازد، ما تنها حس می کنیم، چرا که بازیابی این فرصت های عاشقانه ی ازدست رفته برایمان ناممکن می نماید.
تنها صحنه ای که این لحن یکدست را نقض می کند، به اندازه ی لزوم موثر می افتد.
زمانی که بالاخره موریل با کلود عشق بازی می کند، ما عطش سیری ناپذیرش را حس
می کنیم، که سالها به زنجیر کشیده شده بود. و سپس نما به یک جریان خون کات
می خورد و آهسته از فوکوس خارج می شود. آنچه می خواهد بگوید واضح به نظر
می رسد. در واقع این تقریبا تنها قرمزی موجود در تمام فیلم است و استعاره ی
بصری خارق العاده ی تروفو برای این واقعیت که این سه نفر، بخش عظیمی از
ناخشنودی خود را با دستان خود و با پرهیز از رویارویی با عواقب ناشی از غلیان
احساسات عاطفی شان بوجود آورده اند. ژول و ژیم اثری از یک مرد جوان بود
(تروفو هنگام ساخت اش ۲۸ سال داشت. دو دختر انگلیسی متعلق به مردی
است که ده دوازده سال بیشتر تجربه اندوخته. فیلم همچنان سرزنده و خوشایند
است اما بیش از پیش به پیامدهای فرصت های از دست رفته نظر می افکند.
نمای پایانی،کلود را نشان می دهد، درحالی که پانزده سال گذشته، سرگزدان
در باغی که درونش در کنار آن و موریل قدم برمی داشت. چند کودک انگلیسی
در آن مشغول بازی هستند و کلود می خواهد از یکی از آنان بپرسد: «تو دختر
موریل براون هستی؟» اما نمی پرسد… [۱] نام اصلی فیلم Les Deux Anglaises
et le Continent به معنای دو انگلیسی و یک قاره است. در انگلستان با نام
«آن و موریل» اکران شد و در ایالات متحده با نام «دو دختر انگلیسی» شناخته
می شود. اما در ویکی پدیای فارسی نام «دو دختر انگلیسی و مرد اروپایی» برایش آورده شده.