پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم Annabelle Comes Home (آنابل به خانه می‌آید)
فرنچایز» «احضار» (The Conjuring) ادامه پیدا می‌کند، با یک نسخه جدید که برای پول درآوردن آمده و آن شهرت
یکی از بهترین دوگانه‌های سبک ترسناک را لکه‌دار می‌کند. شیردوشی از دنیایی که «جیمز وان» (James Wan) خلق کرده باعث ایجاد یک سری نسخه فرعی جدید در تعداد زیاد شده است. من نمی‌توانم بگویم که «آنابل به خانه می‌آید» (Annabelle Comes Home)، سومین فیلمی که روی آن عروسک وحشتناک تمرکز کرده، بدترین است (چرا که رقیبان زیادی دارد) ولی واقعا در زمره احمقانه‌ترین‌ها قرار می‌گیرد.
من اعتراف می‌کنم که حس می‌کنم گول خورده‌ام، ولی این تقصیر خودم است. من تریلر فیلم را دیدم، که به شدت روی «اد» و «جولی وارن» (شخصیت‌های اصلی فیلم‌های اصلی) تمرکز داشت، و برای آن ارزش قائل شدم، تصور کردم که حضور آن‌ها قرار است تا محصول نهایی را بیشتر شبیه به «احضار ۲» کند تا یک اثر انزجار آور که فقط آمده تا جیب «برادران وارنر» را پرپول‌تر از قبل کند. من فکر می‌کنم که تک تک سکانس‌هایی که «ورا فارمیگا» (Vera Farmiga) و «پتریک ویلسن» (Patrick Wilson) در فیلم حضور دارند را در آن تریلر می‌توان دید. وارن‌های بزرگسال در یک مقدمه ۱۰ دقیقه‌ای حضور دارند (که توضیح می‌دهد چطور «آنابل» به کلکسیون‌شان اضافه شد) و دو دقیقه هم در بخش پایانی. آن‌ها در کل داستان اصلی غایب هستند، داستانی که در داخل خانه آن‌ها جریان دارد ولی روی دختر جوان آن‌ها تمرکز کرده، «جودی» («مک کنا گریس» (McKenna Grace))؛ پرستار او، «مری الن» («مدیسون آیسمن» (Madison Iseman))؛ و بهترین دوست «مری الن»، «دنیلا» («کیتی سریف» (Katie Sarife)).
هسته داستانی همان‌قدری ضعیف است که یک نفر می‌تواند برای سناریوی یک فیلم ترسناک معمولی تصور کند. جودی ۱۰ ساله، که خانواده‌اش او را ترک کرده‌اند، تنها با «مری الن»، که یک دانش‌آموز است، باقی مانده است. هر دوی آن‌ها از قوانین مربوط به «موزه» اشیای جن‌زده / نفرین شده که در خانه قرار دارد مطلع هستند ولی «دنیلا»، که گذرش به آن جا افتاده است، هم کنجکاوی دارد و هم دلیلی عمیق‌تر برای سرک کشیدن به آن مکان. در نتیجه یک سری برنامه‌های از پیش تعیین شده، او خودش را به اتاقی که در آن قفل بوده می‌رساند و درب شیشه‌ای محفظه مربوط به «آنابل» را باز می‌کند. بقیه فیلم در واقع مواجهه شخصیت‌های اصلی با اتفاقات ماوراالطبیعه و به بیان بهتر، دست و پنجه نرم کردن با فضای ملتهب و عجیب یک خانه تسخیر شده است. «گری دابرمن» (Gary Dauberman) تازه‌کار در مقام کارگردان آمده تا برای روشن‌تر کردن نسبی فضای فیلم، پای یک معشوق احتمالی برای «مری الن» را به فیلم باز کند، «باب» («مایکل سیمینو» (Michael Cimino)، با آن مایکل سیمینو از «شکارچی گوزن» (Deer Hunter) اشتباه گرفته نشود) که فردی بامزه اما بی‌عرضه است، و متدهای او برای ابراز علاقه مستقیما از «چیزی بگو» (Say Anything) به اینجا آورده شده است.
برای تقدیر، باید گفت که «دابرمن» کار خود را در زمینه ایجاد یک اتمسفر رعب آور به خوبی انجام می‌دهد، اگرچه این شاید اولین باری باشد که من می‌دیدم که «داخل» فضای یک خانه مه‌آلود است. ماشین تولید دود به شکل واضحی گویا اضافه بر سازمان روشن بوده است. تا حدی که فیلم ترسناک قرار باشد تا جامپ اسکرها و شوک‌های وابسته به موسیقی را به شکلی زنجیره‌وار در مقابل مخاطب قرار دهد، می‌توان گفت که «آنابل به خانه می‌آید» جواب می‌دهد. متاسفانه، خارج از آن زنجیره تکراری یاد شده، که به شکلی غیرتعمدی بعد از این که زیادی تکرار می‌شود بیشتر خنده‌دار می‌شود، فیلم تقریبا هیچ چیزی برای ارائه ندارد. داستان فیلم بی‌معنی است (بدون هیچ برایندی – یک مشکل بزرگ بر سر راه سوق دادن یک فیلم به سوی یک روایت ریشه‌دار) و تنها روی ترس ناشی از این تمرکز دارد که شخصیت‌هایش در تمام موقعیت‌های ممکن، احمقانه‌ترین کارهایی را که ممکن است به ذهن یک نفر خطور کند را انجام می‌دهند. دستتان را به داخل یک حفره سیاه ببرید و انتظار دارید که چه اتفاقی رخ دهد؟
«آنابل به خانه می‌آید» با اندیشه کسب بیشترین سود ممکن ساخته شده است. اگرچه عروسک آنابل به وفور در کمپین تبلیغاتی فیلم حضور داشت، در فیلم مدت زمان زیادی به آن اختصاص داده نشده و به ندرت تکان می‌‌خورد. «ورا فارمیگا» و «پتریک ویلسن» طی چند روز کار سکانس‌های خود را انجام دادند و بخش پایانی آن قدری از لحاظ قاب بندی عجیب و غریب است که انگار این دو فرد بعدا و به واسطه پروسه پرده سبز به آن بخش‌ها اضافه شده‌اند. بودجه اختصاص داده شده به جلوه‌های ویژه به نظر آن قدری کم بوده که کمتر می‌توان یک سکانس حاوی آن‌ها را پیدا کرد و به آن لقب «ویژه» داد.
اگرچه منصفانه است تا از یک فیلم ترسناک انتظار داشته باشیم که سرشار از ترس باشد، ولی آن معمولا باید در خدمت داستان باشد. ترس فقط وقتی بیشتر از یک حواس‌پرتی مختصر کار می‌کند که روایت منسجم باشد و کاراکترها گیرا، که هیچ کدام در «آنابل به خانه می‌آید» وجود ندارد. تلاش فیلم برای ساخت یک پس زمینه داستانی عمیق و احساسی برای «دنیلا» به خاطر نقش آفرینی نچسب و ناجور «کیتی سریف» ناموفق می‌ماند، کسی که «ترسان» بازی می‌کند ولی وقتی قرار است بازی احساسات را نشان دهد اصلا خاطره‌انگیز نیست.
سخت است که بگوییم آیا «آنابل به خانه می‌آید» یک سطح نازل جدید برای فیلم‌های مربوط به دنیای «احضار» ایجاد می‌کند یا نه ولی به شکل بسیار واضحی تجاری است، سریعا سر هم بندی شده و به چیزی به جز ایجاد یک تجربه باحال خانگی در ازای چند دلار توجه خاصی نشده است.
کارگردان گری دابرمن
تهیه‌کننده
جیمز وان
پیتر سفرن
فیلم‌نامه‌نویس گری دابرمن
داستان
گری دابرمن
جیمز وان
بر پایه عروسک آنابل
بازیگران
مکینا گریس
مدیسون آیسمن
کیتی سرایف
پاتریک ویلسون
ویرا فارمیگا
موسیقی جوزف بیشارا
فیلم‌برداری مایکل برجس
شرکت
تولید
نیو لاین سینما
اتمیک مانستر پروداکشنز
سفرن کمپانی
توزیع‌کننده برادران وارنر
تاریخ (های) انتشار
۲۶ ژوئن ۲۰۱۹
کشور ایالات متحده
زبان انگلیسی
بودجه ۲۷–۳۲ میلیون دلار
گیشه ۷۸٫۴ میلیون دلار