نقد و بررسی فیلم Outcast (رانده شده)
مهمترین چیزی که میتوان از «رانده شده/Outcast»، نخستین کارگردانی عجیب و غریب نیکلاس پاول
درباره حضور دو جنگجوی سابق جنگهای صلیبی در چین قرون وسطی، فهمید این است که بازی هایدن
کریستنسن در نقش یک تریاکی با بازی اش در نقش یک فرد عادی و پاک فرق چندانی ندارد.
با این وجود، شخصیت جیکوب (با بازی هایدن کریستنسن)، استاد تیراندازی و معتاد به مواد مخدر، را به سختی میتوان بدترین اتفاق این فیلم مشترک چینی-کانادایی-فرانسوی مثلاً حماسی مملو از شمشیر و کلیشه دانست. داستان جیمز دومر، که مرتب از سال ۲۰۰۳ از فرمی به فرم دیگر در میآید ابتدا قرار بود که در قالب وسترن اسپاگتی در محیط بریتانیا ساخته شود. این میتوانست لهجههای آنگلوساکسونی مسخره آقای کریستنسن و هم بازیاش، نیکلاس کیج، را توضیح دهد. نیکلاس کیج نقش جنگجوی مقدس راهزن شدهای را بازی میکند که یک چشم بیشتر ندارد و سعی میکند مارهای بزرگ دیجیتالی چنبره شده به دور مچهایش را نادیده بگیرد.
با این حال، برخی مشکلات را نمی توان به سادگی نادیده گرفت. فیلمنامه قابل قبولی که شاهزاده ژائو (با بازی بیل سئو جیاهانگ)، وارث واقعی تاج و تخت، را مقابل برادر بزرگتر قاتلش، شینگ (با بازی اندی اون) قرار میدهد به احمقانهترین صورت ممکن تصویر شده است.
شینگ با مشتهای گره کرده فریاد میزند که «پادشاهی حق مسلم من است»
و این بهانهای میشود برای شروع مجموعهای از جنگها، فیلم به مدد فیلمبرداری
فوقالعاده جوئل رنسام و ظاهراً میلیونها سیاهی لشکر چینی به طرز فوقالعادهای
زیبا به نظر میرسد. گرچه جیکوب سعی میکند تا از شاهزاده و خواهر زیبایش، لیان
(با بازی لیو ییفی)، محافظت کند، اما حضور بی رمقش فرسنگها با مقبولیت فاصله دارد.
لیان نیز با این موافق است و به برادرش که با نگاهی ناامید کننده به بادیگارد
گیج و منگشان نگاه میکند، میگوید، «می دونم، ولی او همه چیزی است که داریم.»