به گزارش رهوا و به نقل از سايت شبهه_؛الف - «عبدالله»، یعنی بنده‌ی «الله» و تقاوت آن با القاب دیگری چون «عبدالرحمن»، «عبدالرحیم»، «عبدالرازق»، «عبدالسلیم» ... و سایر اسامی رایج، در همان تفاوت اسم «الله» با دیگر اسمای الهی است، که «الله» اسم تام، کامل و مطلق خداوند است که همه‌ی اسما را در خود دارد. پس «عبدالله» نیز به بنده‌ی کاملی که تجلی تام همه اسمای الهی می‌باشد بیان می‌شود و والاترین مقام برای انسان همان مقام «عبداللهی» است. یعنی بندگی خدا در شدت خلوص و اوج کمال بندگی. لذا از یکی از اسم‌هایی که خداوند در قرآن کریم برای پیامبر اکرم (ص) قرار داده است، «عبدالله» می‌باشد. چنان چه می‌فرماید: