پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
«وَ أَنَّهُ لمََّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کاَدُواْ یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا» (الجن – ۱۹)
ترجمه: و این که وقتى بنده خدا (محمد) برخاست تا او را عبادت کند جمعیت بسیارى دورش جمع شدند.
البته خداوند متعال انبیای دیگری چون حضرت عیسی مسیح علیه‌السلام را نیز «عبدالله» نامیده است.
«قالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتانِیَ الْکِتابَ وَ جَعَلَنی نَبِیًّا» (مریم – ۳۰)
ترجمه: [نوزاد به سخن در آمد و] گفت: من بندهى خداوندم که به من کتاب آسمانى داده و مرا پیامبر گردانیده است.
ب – «عبدالله» به معنای «پدر بندگی الله» و هم چنین به «ایجاد کننده بندگی الله» نیز می‌باشد که همان مقام کمال خلوص و تجلی و اوج بندگی است. چرا که «عبدالله» نه تنها خود بنده‌ی کامل خداوند متعال است، بلکه هادی دیگران و مساعد کننده‌ی شرایط و بستر مناسب بندگی برای غیر نیز می‌باشد.
ج – امام حسین علیه‌السلام نیز به لحاظ فرمایش حضرت رسول اکرم (ص) که نام دیگرش «عبدالله» بود و فرمود: «حسین منی و انا من حسینی»، یعنی: حسین از من و من از حسینم هستم، «ابا عبدالله» نامیده شد، چنان چه به حضرت فاطمه‌ی زهراء علیها‌السلام نیز «ام ابیها»، یعنی مادر پدر، لقب داده شد.
وجه عام این لقب نیز به خاطر آن است که ایشان، با قیام علیه جهل، کفر، نفاق و ظلم، و نیز با پذیرش مصائب و در نهایت شهادت مظلومانه، اسلام را از تحریف و نابودی همیشگی نجات داد و با بصیرت بخشیدن به عقول و قلوب مردم، زمینه‌ی نجات آنها از بندگی طاغوت «عبد الطاغوت» و نیز هدایت به سوی بندگی خداوند را مساعد نمود. پس پدر همه‌ی بندگان حقیقی خداوند متعال است.
