مقام علمي
شیخ زین الدین فرزند نورالدین علی عاملی جبعی شامی، معروف به ابن الحجة و مشهور به شهید ثانی، از اسطوانه های دین و اعاظم علمای امامیه است.
ولادت ایشان در یکی از روستاهای جبل عامل در جبع در سال 911 ق بوده است. پس از وفات پدرش و اخذ علوم و فنون ادب در سال 925 به شهر میس سفر می کند و به حوزه درسی شیخ علی بن عبدالعالی کرکی ملحق می شود. در سال 933 به کرک می رود و از محضر استادانی چون شیخ علی میسی و سید حسن صاحب المحجة البیضاء کسب فیض می کند. در سال 937 به دمشق مهاجرت می کند و به درس فلسفه شیخ شمس الدین محمد بن مکی شرفیاب می گردد و کتب حکمت اشراق سهروردی، طب و غایة المقصد را فرا می گیرد. سپس در سال 946 راهی عتبات مقدسه عراق می شود و از علمای آن دیار کسب فیض کرده و به درجه اجتهاد تائل می گردد. و بعد از آن در سال 951 به بعلبک سوریه رفته و تولیت مدرسه نوریه به او واگذار می شود. مرجعیت تامه این عالم بزرگوار تقریبا از سال 948 بوده است.

شخص عطّاري از اهل بصره مي‌گويد: روزي در مغازة عطّاريم نشسته بودم که دو نفر براي خريدن سدر و کافور به دکّان من وارد شدند. وقتي به طرز صحبت کردن و چهره‌هايشان دقّت کردم، متوجّه شدم که اهل بصره و بلکه از مردم معمولي نيستند به همين جهت از شهر و ديارشان پرسيدم، ولی جوابي ندادند.

چكيده
يكي از عارفان معروف جهان اسلام، «محي‌الدين ابن عربي» است. وي با اين‌كه به مذهب تسنن شهرت دارد، بسياري از اعتقادات او مانند عقايد مذهب تشيع است؛ از جمله آن عقايد، عقيده به حضرت مهدي موعود عجل الله تعالي فرجه الشريف و نحوه ظهور او مي‌باشد. مطالعه برخي آثار او به ويژه باب مبسوط 366 فتوحات مكيه كه در اين زمينه نگارش يافته است، نظريه مقاله حاضر را بيان مي‌كند.
ابن عربي درباره حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف مي‌گويد: «او از نسل پيامبر‌ صل الله عليه و آله و سلم و از فرزندان فاطمه عليها السلام و جدش حسين بن علي عليه السلام است». سپس اسامي امامان را تا پدر آن حضرت ذكر كرده و مي‌گويد: «علم او از طرف خدا است و آن، شرع حقيقي محمدي است و هيچ‌گاه خطا نمي‌كند و داراي مقام عصمت است». ابن عربي مدعي مي‌شود كه آن حضرت را ملاقات كرده است و مي‌گويد: «او در زماني قيام مي‌كند كه زمين پر از ظلم و جور شده باشد و آن را پر از عدل و داد مي‌كند؛ وي در نيمه شعبان 255ق متولد شده و باقي خواهد بود تا عيسي بن مريم عليهما السلام بدو بپيوندد».

دكتر تيجاني سماوي مي‌گويد:
آنگاه كه سني بودم و تازه به نجف اشرف وارد شده بودم، توسط دوستم به محضر آيت‌الله العظمي سيد ابوالقاسم خوئي(ره) راه يافتم.

دوستم چيزي دم گوش سيد (آيت الله العظمي خوئي) گفت،‌ سپس به من اشاره كرد تا در كنار آيت‌الله خوئي بنشينم، در آنجا نشستم

دوستم اصرار كرد تا نظر خود و مردم تونس را در مورد شيعيان براي ايشان تعريف كنم... .

اشاره
دكتر سید محمد تیجانی سماوی از اهالی شهر قفصه یكی از شهر‌های تونس است. وی مطابق دین خاندان و همشهری‌های خود، پیرو مذهب مالكی، از اهل تسنن بود. پس از گذراندن دوره تحصیلات، در صف دانشمندان درآمد، و درباره مذهب حق از مذاهب اسلام، پژوهشی پی‌گیر، هوشمندانه و خستگی ناپذیر كرد؛ و در این راه مسافرت‌ها كرد، و در نجف اشرف به محضر آیت الله العظمی خوئی(ره) و شهید آیت الله سید محد باقر صدر(ره) رسید،

شكل‌گيري جامعة نمونه و كامل انساني و تحقق برنامه‌ها و اهداف متعالي ديني، تنها در پرتو اصلاح و بهْ‌‌سازي فراگير و چند بعدي انسان و جامعه، امكان‌پذير است. تا زماني كه بسترهاي واقعي اصلاح و شكوفايي در اجتماع فراهم نشود و تغييرات بايسته و مثبت در آن صورت نگيرد، جامعه نمونه جهاني ـ كه مبتني بر فطرت پاك و سالم انساني و سرنوشت مشترك جمعي است ـ به وجود نخواهد آمد و تا هنگامي كه اين جامعه واحد شكل نگيرد، جهان آكنده از چندپارگي، تباهي، بيدادگري، اضطراب و ناامني، تجاوزگري و انحطاط خواهد بود. ويژگي اصلي اين جامعة نمونه، اخلاقي و عقلاني كردن رفتار‌ها، گفتارها و پندارها است؛ يعني، رسيدن انسان‌ها به بصيرت اخلاقي و تحقّق جامعة سالم و فاضله كه بر اساس منابع معتبر ديني، در عصر ظهور مُصلح كل، امام مهدي عليه السلام  صورت خواهد گرفت. دستيابي انسان به بصيرت اخلاقي، اوج شكوفايي او است تا بتواند بر ناراستي‌ها و كژي‌ها غلبه كند و راه درست و مستقيم الهي را بپيمايد. براي تحقّق اين هدف و برنامه متعالي، سازكارها و مكانيسم‌هايي تربيتي و اخلاقي وجود دارد كه اين مقاله عهده‌دار تبيين و بررسي آنها است.