آیا روایت : « قد حلى أبوبکر الصدیق سیفه » از قول امام باقر علیه السلام صحت دارد ؟
پاسخ :
اولاً : این روایت را مرحوم اربلی از کتابهای اهل سنت نقل میکند و این روایت در هیچ یک از کتابهای شیعه یافت نمیشود ؛ بنابراین برای ما ارزشی ندارد ؛
ثانیاً : در خود همین روایت که در کتاب سیر اعلام النبلاء آمده ، در سند روایت شخصی به نام محمد بن علی بن حبیش وجود دارد که مجهول است و در هیچ یک از کتابهای رجالی اهل سنت نامی از وی برده نشده است ؛
ثالثاً : بر فرض صحت ، این حدیث در زمان دودمان بنی امیه صادر شده است که اگر وضعیت آن زمان به خوبی درک شود ، مسأله حل خواهد شد .
بنی امیه و بعد از آنها بنی العباس ، چنان عرصه را بر شیعیان تنگ کرده بود که حتی دستور داده بودند هر کسی اسمش علی باشد ، او را از دم تیغ بگذرانند ؛ چنانچه بسیاری از علمای اهل سنت نقل کردهاند که :
کانت بنو أمیه إذا سمعوا بمولود اسمه علی قتلوه .
بنی امیه ، اگر می شنیدند که فرزندی اسمش علی است ، او را می کشتند .
تهذیب التهذیب – ابن حجر – ج ۷ – ص ۲۸۱ و سیر أعلام النبلاء – الذهبی – ج ۵ – ص ۱۰۲ و تهذیب الکمال – المزی – ج ۲۰ – ص ۴۲۹ و تاریخ مدینه دمشق – ابن عساکر – ج ۴۱ – ص ۴۸۱ و … .
در چنین وضعیتی کاملاً منقطی است که چنین روایاتی از باب تقیه و برای حفظ جان شیعیان صادر شده باشد ؛ به خصوص که راوی آن عروه بن عبد الله از مخالفین سر سخت اهل بیت و از طرفداران بنی امیه بوده است .
موفق باشید
گروه پاسخ به شبهات
مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)