پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم برادران سیسترز ( The Sisters Brothers )
« برادران سیسترز » رمانی به قلم پاتریک دوویت می باشد که در سال ۲۰۱۱ منتشر شد و به افتخارات بسیار زیادی نیز رسید.
کتاب مذکور تبدیل به یکی از محبوب ترین های علاقه مندان به کتاب شد و کارشناسان حوزه کتاب نیز روی خوشی به آن نشان دادند. خوشبختانه « برادران سیسترز » در ایران نیز توسط انتشارات « نگار » و با ترجمه پیمان خاکسار در سال ۱۳۹۱ منتشر شده و علاقه مندان به کتاب می توانند به راحتی آن را تهیه و مطالعه نمایند. در شکل گرفتن اقتباس سینمایی از این اثر نیز جان سی ریلی بیشترین سهم را داشته است. بازیگری که مدتهاست به ساخت یک اثر سینمایی از داستان پاتریک دوییت علاقه مند بوده و حالا علاوه بر تهیه کنندگی اثر، خودش نیز در نقش اصلی فیلم حضور یافته است تا رویایش به حقیقت تبدیل شود.
داستان فیلم در قرن نوزدهم و دوران تب طلا رخ می دهد. در این دوران ما با دو برادر به نامهای ایلای سیسترز ( جان سی ریلی ) و چارلی سیسترز ( خواکین فونیکس ) آشنا می شویم. دو فرد بدنامی که زندگی بی سر و سامانی دارند و قاتل کرایه ای محسوب می شوند که به اقصی نقاط کشور سفر کرده و هر فردی را در قبال دریافت مبلغی از پای در می آورند. در جدیدترین ماموریت، آنها توسط رئیس شان با نام به نظر مستعار کومودور (روتخر هاورد ) مامور می شوند تا به سراغ داروسازی به نام وارم ( ریز احمد ) بروند و او را به سرای اعمالش برسانند. اما در این ماموریت این دو با چالش هایی مواجه می شوند که …
« برادران سیسترز » را ژاک اودیار فرانسوی کارگردانی کرده. فیلمساز برجسته ای که در کارنامه اش آثار شاخصی از جمله « یک پیامبر » و « زنگار و استخوان » به چشم می خورد. انتخاب اودیار برای ساخت « برادران سیسترز » انتخاب عجیبی نیز محسوب می شد چراکه سبک و سیاق فیلمسازی اودیار که بیشتر متمرکز بر روابط انسانهاست و برای رسیدن به هدفش خیلی هم توجهی به ضرباهنگ آثارش ندارد، شاید بر روی کاغذ خیلی گزینه مناسبی برای روایت یک داستان وسترن کاملاً آمریکایی نباشد! با اینحال اودیار تصمیم گرفت که نخستین فیلم آمریکایی اش را در ژانر وسترن بسازد و باید گفت که نتیجه کار هم قابل قبول است.
تمرکز اودیار بر روی شخصیت ها و دیالوگ ها اینجا در « برادران سیسترز » نیز قابل رویت است. یعنی جایی که فیلمساز فرانسوی انتظارات همیشگی از یک فیلم وسترن را برآورده نمی کند و اثر را به سبک و سیاق خود به جلو هدایت کرده. در فیلم آقای اودیار خبری از ریتم تند و شخصیت های معمولاً تک بعدی نیست که هرلحظه شلیک کنند و در نهایت به رستگاری می رسند. در اینجا ما با شخصیت هایی مواجه هستیم که پرداخت قابل قبولی دارند و مخصوصاً دو برادر سیسترز، در بخش شخصیت پردازی می توانند نمره قبولی را کسب نمایند. دو شخصیتی که اگرچه با یکدیگر همراه هستند اما متضاد از یکدیگر رفتار می کنند.
بهترین بخش فیلم را رابطه میان دو برادر تشکیل می دهد. رابطه ای که در آن طنازی نیز وجود دارد و موقعیت هایی که می تواند بامزه باشند. اما این موضوع گاهی نیز به عنوان یک پاشنه آشیل عمل می کند چراکه طنز به کار رفته در رابطه این دو گاهی آن دو را از جنون و خشونت دائمی که به آن دچار هستند دور می کند و تصویری سطحی از آنها ارائه می کند که در تضاد با خوی درندگی شان است. در این میان اما چارلی لحظات جالب تری را برای مخاطب به همراه می آورد. شخصیت دائم الخمر و خشنی که اصول خاصی برای زندگی ندارد و هر لحظه رفتار غافلگیر کننده ای از خود به نمایش می گذارد. شخصیتی که می تواند هر لحظه مخاطب را به خنده بیاندازد یا کاری کند که از ترس به لرزه بیفتد!
اما در آن سو فیلم در بخش روایت داستان وارم و موریس طراوت چندانی به همراه ندارد و بیشتر به گفتگوهای خسته کننده ای می گذرد که خیلی مناسبتی با یک اثر وسترن ندارد. شاید اگر زمان و لباس بازیگران در این بخش تغییر می کرد می شد درک بهتری از وضعیت آنها داشت. این وضعیت نیز مستقیماً به روش کارگردانی اودیار باز می گردد که همواره به گفتگو علاقه منده بوده و سعی در ارائه مفاهیمی در دیالوگ ها دارد که تماشاگر بتواند آنها را کدگشایی کرده و به پاسخ برسد. شاید از این دست اقدامها برای یک اثر وسترن چندان مطبوع به نظر نرسند اما روی هم رفته خیلی هم ناامید کننده نیست و می تواند یک اتفاق جدید در این ژانر محسوب می شود. فیلم در نهایت به نقطه ای می رسد که نام طعنه آمیزش بیش از هر مسئله دیگری در ذهن تماشاگر مرور می شود. اشاره به زنانی که در فیلم حضور ندارند و به همین جهت ما با مردانی مواجه هستیم که خشونت بی حد و حصری را پی گرفته اند و اصولاً در بخش درک عواطف در یک نقطه بحرانی به سر می برند!
جان سی ریلی در نقش ایلای در فیلم ، بهترین بازی فیلم را
رقم زده است. علاقه شدید ریلی به این داستان و احتمالاً
شخصیت ایلای، عاملی بوده برای تلاش او برای باورپذیر
نمودن هرچه بیشتر نقش و باید گفت که این تلاش نیز در
فیلم به ثمر نشسته است. در کنار او نیز خواکین فونیکس
قرار دارد که همواره می توان مطمئن بود بهترین بازی را از
خود به نمایش می گذارد. خشونت و رفتار غیرقابل کنترل
چارلی، دقیقاً همان چیزی است که خواکین فونیکس در به
تصویر کشیدن آن تبحر دارد و در اینجا نیز عملکرد فوق العاده
ای دارد. جیک جیلنهال و ریز احمد نیز بازیهای خوبی از خود
به نمایش گذاشته اند، هرچند که « برادران سیسترز » نمی
تواند بهترین اثری باشد که این دو در آن توانایی بازیگری
خودشان را به معرض نمایش گذاشته باشند. مخصوصاً جک
جیلنهال که بهرحال پیش از این بازیهای بسیار بهتر و شخصیت
های به مراتب پیچیده تر را از وی شاهد بوده ایم.
« برادران سیسترز » را می توان یک اثر وسترن عنوان نمود که
دستور پخت آن را یک آشپز فرانسوی ارائه کرده! فیلمی که
ضرباهنگ کُند و دور شدنش از فلسفه اصلی ژانر وسترن، می
تواند برای برخی از تماشاگران ناخوشایند و غافلگیر کننده باشد.
به این موضوع باید این واقعیت را هم اضافه کرد که ژانر وسترن در
چند سال خیر جایگاه خودش را در سینما از دست داده و کمتر
اثری در این ژانر به اثر محبوب تماشاگران مبدل می گردد. با
اینحال می توان گفت که نخستین فیلم انگلیسی زبان ژاک
اودیار فرانسوی در نهایت اثری تماشایی محسوب می شود
به شرط آنکه قبل از تماشای فیلم، با اودیار و سبک خاص
فیلمسازی اش آشنایی داشته باشید و البته آماده مواجه
با یک وسترنِ ناوسترن هم باشید!