پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Taken 2 (ربوده شده ۲)
اولین قسمت «ربوده شده» اوایل سال ۲۰۰۹ در امریکا به روی پرده رفت و از
اول اصلاً انتظار نمی رفت که چیزی فراتر از یک فیلم مزخرف ژانویه ای باشد.
اما با ۱۴۵ میلیون دلار فروش، ایده دیگری به ذهن کمپانی فاکس رسید آن هم
این که یک نسخه فرانسوی هم از روی آن بسازد که ماه ها بعد از اکرانش در
اروپا به اکران آمریکا هم رسید. «ربوده شده »۲ از آن دست دنباله هایی است
که فقط به خاطر اینکه قسمتهای قبلش فروش خوبی داشتند، ساخته شده
است. تقریباً همان عوامل کار بازگشته اند با این تفاوت که این بار دستمزدشان
بالاتر رفته است. فقط یک استثنا وجود دارد و آن هم کارگران کار است که الیویه
مگاتون جای پیر مورل را گرفته است. که هر دو هم یک رابطه طولانی مدت با
تهیه کننده فیلم لوک بسون داشته اند. به فیلم «ربوده شده ۲» یک اکران با آبرو
در ماه اکتبر اختصاص داده شده است و تماشاچیان آمریکای شمالی مجبور نشدند
که ماه ها منتظر بمانند تا یکی دیگر از ماجراجویی های لیام نیسون را تجربه کنند.
«ربوده شده »۲ تقریباً مثل قسمت اول است به جز اینکه قسمت دوم کمی بزرگتر،
کمی هم احمقانه تر و کم انرژی تر است. اگر در «ربوده شده» به نظر می آمد که
احساسات نیسون اغراق شده و مصنوعی است، در فیلم دوم همه اینها دو برابر است.
از حرکات بدن و حالات صورتش معلوم است که دلش میخواست هر جایی جز این فیلم
باشد. اما خودتان را جای او بگذارید به جای اینکه پشت میز بنشیند و مگس بپراند یک
سفر مجانی به ترکیه نصیبش شد! کارهای اخیر نیسون من را یاد جن هکمن در دهه
۸۰ و ۹۰ می اندازد که او هم در هر نقشی که پیشنهاد می گرفت، بازی می کرد. با
وجود اینکه هکمن هم به عنوان یک بازیگر خوب شناخته می شد اما در هر مزخرفی
بازی می کرد. اما به این دلیل که معمولاً فیلم های بد به بازیگران با استعداد، پول
خوبی می دهند، هکمن توانست سرمایه خوبی جمع کند و دوران بازنشستگی راحتی
را پشت سر بگذارد. تراژدی نیسون هم به هکمن شباهت دارد و در شغلش به پایان خط رسیده است. «ربوده شده »۲ چیزی بیشتر از یک پانوشت پایین صفحه کتاب نیست.
اکشن در این فیلم، شدت و هیجان جیمز باند یا جیسون بورن را ندارد. حتی فیلم »
دکتر نه» (Dr No) هم از این هیجان انگیزتر بود. «ربوده شده ۲» فقط مردی را نشان
می دهد که در اطراف مردان مسلح می دود و در بعضی موقعیت ها هم برای تنوع،
دعوا و مشت زنی یا تعقیب و گریز با ماشین هم در آن گنجانده شده است. مواد
فیلم استاندارد است اما با زیرکی و ظرافت کمی به اجرا گذاشته شده است. اولین
ربوده شده پر انرژی تر بود اما در این قسمت به نظر می رسد که در هر کدام از
جزئیاتش اجبار وجود داشته است. آدم شرور داستان درجه دو است و برای این نقش
و مبارزه پایانی خیلی پیر است. در قسمت قبلی، مرد بد داستان دختران را می دزدید
و آن ها را به عنوان برده جنسی می فروخت. حالا پدر او، مراد کراسنیکی (با بازی رید
سربدزیجا) برای انتقام آمده است. مامور سابق سیا، برایان میلز ( با بازی نیسون) به
همراه همسر سابقش لرون (فمک جنسن) و دختر ۱۷ ساله اش، کیم ( با بازی مگی گریس که ۲۹ ساله است) برای تعطیلات به استانبول رفته است. کراسنیکی، برایان و لرون را تعقیب و دستگیر می کند و در عین حال به دنبال کیم هم هست. در اینجا یک صحنه خشن با درجه پی. جی ۱۳ را می بینیم یعنی قبل از اینکه برایان میزها را روی آدم ربایان بیندازد و از دستشان فرار کند و شروع به مبارزه با ارتش کراسنیکی کند. ارتشی که به نظر می رسد تمامی ندارد. حالات چهره نیسون هرگز تغییر نمی کند. شاید دارد محاسبه می کند که در چند «ربوده شده» دیگر بازی کند می تواند مثل هکمن زندگی آسوده ای را برای خود به هم بزند!
آن هایی که دنبال جنس اصل و ایده ناب هستند می توانند از این فیلم گذر کنند (البته نه اینکه بگویم همه چیزهایی که در این یادداشت خواندید از قبل هم قابل پیشبینی نبود)! با همه این ها یک ایده جدید در فیلم وجود دارد. این اولین باری است که در فیلمی صحنه های تعقیب و گریز با ماشین را راننده ای در صندلی عقب هدایت می کند! «برو عقب»، «برو جلو»، «چپ»، «راست» ،«وایسا»، «تندتر»! راستش خیلی با نمک است. باید برای کیم احساس ناراحتی کنیم چرا که با وجود اینکه در امتحان رانندگی مردود شده است اما مجبور بوده در خیابان های استانبول در ماشین پر سرعت پدرش بنشیند در حالی که نیسون هم دائم از پنجره آویزان می شود و به ماشین عقبی شلیک می کند و کلاً خیلی رانندگی نمی کند! نمی دانم که ایجاد این کمدی از روی قصد بوده یا نه، اما به هر حال در فیلم وجود دارد.
آن هایی که از «ربوده شده اول» لذت بردند احتمالا خیلی از این یکی هم نا امید نشوند، اما به نظر من خانه ماندن و دوباره تماشا کردن نسخه سال ۲۰۰۸ هم ارزان تر است هم لذت بخش تر تا اینکه برای بلیت یک آش شله قملکار پول دهید. خیلی از دنباله ها همین گونه هستند؛ یعنی هیچ هدفی از ساختشان جز اینکه منبع درآمدی برای سازندگانشان باشند، ندارند. باید هم در موردشان شکایت کنیم چرا که چیزی که به ما ارائه داده اند ابتدایی است و خلاقیت در آن مرده است. مخاطبانشان از آن ها قدردانی می کنند زیرا که محصولی آشنا را می بینند و انتظار توجه کمی دارند. بعضی ها هم پیام می فرستند، کمی در وب جستجو می کنند و امتیازات فیلم را رصد می کنند و حتی یک چیز کوچک در مورد فیلم را هم از دست نمی دهند.
لوک بسون ادعا دارد که هدفش این است که فیلم های اروپایی بسازد که شبیه نسخه های هالیوودیشان باشند. اگر بحث دنباله های تقلبی و بی روح باشد، باید بگوییم که او به هدفش رسیده است. ربوده شده ۲، نمایش شماره یک اوست!