پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم سن پطرزبورگ
بهروز افخمی در کارهایش افت و خیز زیادی دارد. نگاه کنید به همین دو اثر اخیرش (سن پطرزبورگ و فرزند صبح) و ببینید
چقدر می توان در دریافت تحسین و ناسزا مستعد بود! سن پطرزبورگ اما از نقاط روشن و برجسته کاری افخمی ست؛ کمدی مفرحی (و از گفتن کمدی منظور دارم چون واقعاً کمدی ست، به مسئله ای سیاسی-در عین ظاهر غیر سیاسی اش- اشاره می کند که نقاب هجوش را کنار می زند) که علیرغم ظاهر نسبتاً شباهت زده اش به کارهای معمول روز (رابطه دوز و کلک بار و زنان مجلل با مردان شیک پوش) دیالوگ هایی بدیع دارد و حرفی نو.
صحبت های راوی در لابه لای فیلم-که به مستند می ماند و البته دروغ هم نیست- انسان را به فکر فرو می برد؛ آیا این گنج واقعاًٌ وجود دارد؟ در واقع نویسنده دارد به بیینده بیرونی هم نهیب می زند که: بله! اکر خود تو هم بودی الان به دنبال گنج راه افتاده بودی!..
نتیجه گیری نهایی فیلم انسان را شگفت زده می کند! شوخی با انجمن های پادشاهی (که نظیرش را در ایران خودمان هم داریم) به طرزی جالب همراه با بیانی منطقی (در عین کمدی) واقعاً بدیع و قابل تحسین است. هر چند گهگاه فیلم از منطق روایی گریزان می شود و روندش به گونه ای می شود که چندان قابل پذیرش نیست، اما بیننده نیز کم کم و با گره گشایی ادامه ماجرا موضوع برایش بامزه و باور پذیر تر می شود.
سن پطرزبورگ را اثری مشابه نیش زنبور ببینید.. شاید هم کمی بهتر..
نمی توانم نگویم که در لحظه ای که قاسم خانی داشت
برای دختر از بهترین جراح بودنش در دنیا می گفت و بعد.
. پوزخند تنابنده را دیدم.. آنقدر خندیدم که مدتی طولانی
بود اینقدر نخندیده بودم! بازی تنابنده (که به راستی
کشف جدید سینمای ایران و به نظر بنده بهترین بازیگر
حال حاضر ایران است) همراه با یکی از نوادر بازی های
پیمان قاسم خانی (که عادت کرده بودیم پشت پرده به
نوشته هایش بخندیم) معجون دلپذیری را رغم زده که
دیدنش برای مشتاقان سینمای کمدی لازم است.