پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم Ray & Liz
اولین فیلم آقای «ریچارد بیلینگهام» تنهایی دیوانه‌کننده‌ی یک زوج که با هیچ فرد دیگری من جمله همدیگه در ارتباط
نیستند را به تصویر کشیده است.
«ریچارد بیلینگهام» عکاس و هنرمند اولین تجربه‌ی کارگردانی خود را با ساخت اثر حزن‌انگیزی به نام «ری ولیز» (Ray and Liz) کسب کرده است. این اثر حاصل کارهای ویدئویی ابتدایی‌تر او و مجموعه‌ای از مطالعات عکاسی در سال ۱۹۹۶ به نام «خنده‌ی ری» (Ray’s Laugh) است. آن فیلم‌ها تصاویری دردناک از پسر الکلی او «ری» و مادر معتاد به سیگارش «لیز» بودند.
البته که «ری» و «لیز» افسرده بودند، بیماری‌ای که در دهه‌ی ۹۰ چندان علاقه‌ای به تایید کردنش نداشتیم. این نسخه‌ی سینمایی داستن را واضح‌تر می‌کند و اهمیت تصاویر را در داخل قسمت‌های تکه تکه شده‌ای از یک زندگی تکه تکه شده نشان می‌دهد. کل فیلم مثل یک تکه‌ی ناقص از چیزی بزرگ‌تر است که قصد دارد ملال‌انگیزی را به تصویر بکشد.
«پتریک رومر» نقش «ری» را به عنوان یک پیرمرد بر عهده دارد که در یک اتاق کوچک خانه‌ای زندگی می‌کند که بعدها متوجه می‌شویم محل زندگی خانواده‌ش است. او کاملا تنها است، درست مثل شخصیتی از یکی از داستان‌های «ساموئل بکت». به رادیو ۴ گوش می‌دهد و کاملا تنها و مستقل زندگی می‌کند. رژیم غذایی‌ای که «ری» با آن زنده است را دوست و رفیق او «سید» برای میاورد.
فلش بک به «ری» و «لیز» در شهر دودلی دهه‌ی ۸۰. «ری» فردی با صورتی تند و نگران است با بازی «جاستین سلینجر». پول اضافه‌ی «ری» با مزایا و اجاره‌ی یک اتاق خرج خانواده را می‌دهد. «الا اسمیث» نقش همسر او را بازی می‌کند، فردی که بدون توقف سیگار می‌کشد (اگرچه باقی افراد نیز کم و بیش اینگونه اند). مستاجر حیله‌گر آن‌ها، «ویل» (سم گیتینز) یک متالهد* واقعی است.
دو فرزند آن‌ها یعنی «ریچارد و جیسون» نام دارند و وقتی که آن‌ها به سنین نوجوانی می‌رسند، ما می‌بینیم که آن‌ها از محله‌ی قبلی خود نقل مکان کرده و به بلوکی دیگر رفته اند، بلوکی که در همان‌جا «ری» در نهایت به داخل یک اتاق خالی پناه می‌برد. بچه‌های آن‌ها به هرگونه خباثتی تن می‌دهند و در حالی که ریچارد کمی معقول‌تر است، جیسون کاملا از کنترل خارج می‌شود. در عین حال «جیسون» همان کسی است که در نهایت جهش احساسی اثر را ایجاد می‌کند، آن هم با تمام شب دور ماندن از جایی که می‌شود نام آن را خانه‌ی خانوادگی گذاشت و خوابیدن در باغ خانه‌ی دوستش. این مسئله باعث قدم پیش گذاشتن غیر قابل اجتناب مدرسه و دیگر ارگان‌های اجتماعی می‌شود و همین اولین قدم به سوی تنهایی دیوانه‌وار «ری» است.
فیلم «ری و لیز» تصاویر کوچک زیادی دارد؛ بلوک‌های لگویی قدیمی، ظرف شیر داغ کن، پرتقال‌های درخشان، باجه‌های تلفن قدیمی با جایگاه‌های پول مختلف و … حتی مدیر مدرسه‌ی «جیسون» هم سیگار می‌کشد. مردم گاها تلوزیون تماشا می‌کنند اما آن اعتیاد عجیب و غریبی که چند نسل بعد به گوشی‌های موبایل خواهند داشت را به هیچ‌وجه پیدا نخواهند کرد. تمام آن‌ها یادآور گذشته‌هایی اند که سانتی‌مانتالیسم جای چندانی در آن نداشت. اما تضادی که با کار «دیویس» وجود دارد ساختاری است. در فیلم قبلی او نوعی از خوبی وجود داشت که با خشونت هماهنگ بود، روح جمعی در آن اثر قابل دیدن بود. در اینجا شاهد همچین چیزی نیستیم. «ری و لیز» تنها اند، با هیچ کس و حتی خودشان هم ارتباطی ندارند.
تماشای فیلم سخت است چرا که در نهایت
پایان نمی‌یابد و بینندگان را با سوالات زیادی
رها می‌کند. فیلم داستان تلخ و خشن خانواده
ای است که به دنبال تکه‌های مختلف خود اند.
۲۰۱۸ |
درام |
۱۰۸ دقیقه |
درجه نمایشی
Not Rated
کارگردان :
Richard Billingham
نویسنده :
Richard Billingham
بازیگران :
Richard Ashton, Jamie-Lee Beacher, Michelle Bonnard
خلاصه داستان :
این فیلم به داستان زندگی کارگردان
فیلم یعنی ریچارد بیلینگهام از دوران
کودکی تا نوجوانی می‌پردازد. او همراه
برادرش جیسون با پدر و مادر عجیب و
غریب خود در نقاط دور شهر بیرمنگام
زندگی سختی را سپری می‌کردند و…