پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم نفس
فیلم قبلی نرگس آبیار به نام « شیار ۱۴۳ » که درباره مادری بود که منتظر بازگشت فرزندش از جنگ بود، با استقبال
بسیار خوبی از جانب تماشاگران مواجه شد و به فروش بسیار خوبی دست پیدا کرد و « نفس » به سینما آمده تا بتواند موفقیت های قبلی را برای نرگس آبیار تکرار کند.
داستان « نفس » در سالهای دهه ی پنجاه و ابتدای دهه شصت روایت می شود که دوره پر افت و خیزی در تاریخ کشورمان می باشد. اما در فیلمنامه « نفس » خبری از اتفاقات غافل گیر کننده وجود ندارد و فیلمنامه فاقد خط داستانی مشخص و کشش های درام می باشد. این موضوع باعث شده تا تصاویر بسیار طولانی و مستندواری ارائه شود بی آنکه حرف یا تفکری پشت آن نهفته باشد. متاسفانه خط داستانی فیلم هیچ ویژگی برای درگیر کردن مخاطب ندارد و تنها شامل تصاویر پراکنده ای است که احتمالاً مخاطب خود باید درباره پیام آن حدس و گمان بزند.
در کنار این مشکل، شخصیت پردازی و دیالوگ های ضعیف و شعاری نیز در فیلم مشاهده می شود که به نظر می رسد به مصلحت در فیلم گنجانده شده و دربرگیرنده تفکرات خاص محسوب می شود. این دیالوگ ها و موقعیت ها در پیشبرد داستان نقشی ندارند و حتی به شکل گیری درام نیز کمکی نمی کنند. سوال اصلی اینجاست که ایا نرگس آبیار برای داستانی که قصد روایت آن را داشته نقطه اوج یا فرودی نظر گرفته است؟ چراکه در فیلم علاوه بر موقعیت های کِش دار، مجموعه شخصیت ها نه تماشاگر را عصبانی می نمایند و نه باعث تفکر او می شوند و نه بطور کل تغییری در حالات او بوجود می آورند.
نکته عجیب دیگر اینکه نرگس آبیار به تغییر بازه زمانی که در طول فیلم رخ می دهد نیز بی تفاوت بوده بطوریکه ظاهر کودک در چند سالی که در فیلم به تصویر کشیده شده، یکسان بوده و تغییری حتی در رشد بدنی او به چشم نمی خورد در حالی که وی در سن و سالی است که حداقل ۲ سال زمان به اندازه کافی می تواند باعث رشد و تغییر شکل او شود. اما نرگس آبیار بی توجه به جزئیات، کودک را در چند سالی که فیلم راوی آن است به یک شکل متصور می شود که یک ضعف آشکار به شمار می رود.
شاید تنها وجه مثبت فیلم خسته کننده « نفس » را بتون در
بازی بازیگرانش مخصوصاً نقش های کوتاه آن جستجو کرد.
پانته آ پناهی بازی بسیار خوبی از خود به نمایش گذاشته
است و باورپذیر است. شبنم مقدمی نیز در نقش کوتاهی
که عهده دار شده مسلط و روان به ایفای نقش پرداخته است
تا حداقل « نفس » از لحاظ بازیگری اثر قابل قبولی باشد.
بطور کل « نفس » در مقایسه با « شیار ۱۴۳ » یک عقبگرد
برای نرگس آبیار محسوب می شود. « نفس » فیلمی ملال
آور و فاقد داستان و جذابیت های سینمایی است. شاید اگر
نگاه آبیار تا این حد از اواخر دهه ی پنجاه تا ابتدای جنگ تحمیلی
پراکنده نبود و دوره واحدی را برای روایت داستانش در نظر می
گرفت می شد از « نفس » فیلم بهتری ساخت اما اینگونه نشده است.