پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Midnight Special (ویژه نیمه شب)
شاید هنوز خیلی زود باشد که به دنبال “استیون اسپیلبرگ” دیگری در سینما باشیم . احتمالا شما
هم با من موافقید که کپی هایی که از فیلم ” Super 8″ ساخته شده اند، جذابیت چندانی در ساخت
نداشتند یا حاوی نکات جدیدی نبودند. البته منظور من فیلم های اسپیلبرگ نیست .
آیا فیلم جدید جف نیکولز ” Jeff Nichols” این گونه است؟ فیلم دیگرش “پناه بگیر Take Shelter ” یک فیلم وهم آور آخرالزمانی بود ، و “ماد Mud ” هم از دیدگاه یک نوجوان، سرزمین آمریکا را می نگرد . اما Midnight Special اثر جدید نیکولز که تاکنون هیجان انگیزترین فیلم جشنواره برلین بوده است ، یک فیلم علمی-تخیلی جنجالی و رازآلود است که بار دیگر نام او را در سینما مطرح می کند. داستان فیلم موضوعی جنجالی را پیش می کشد . بهتر است خودتان درک کنید که چرا دو مرد روشن فکر ، که نقش هایشان توسط مایکل شانون و جوئل ادگرتون بازی می شود ، با یک پسر هشت ساله به نام آلتون ( با بازی Jaeden Lieberher) که در امانت آنان است ، در حال فرار هستند. پسری که عینک ایمنی آبی رنگش تنها تفاوت او با انسان های معمولی نیست . بیایید با عنوان فیلم شروع کنیم که به نظر می آید سرنخی از داستان فیلم است – نام فیلم ارجاعی است به آهنگ عامه پسندی از گروه {۲} Creedence Clearwater Revival که در صحنه های ابتدایی یک فیلم فراموش شده (The Twilight Zone ) محصول ۱۹۸۳ که اسپیلبرگ هم یکی از کارگردانان آن بود ، پخش می شود . Dan Aykroyd و Albert Brooks از بازیگران فیلم بودند . گویی نیکولز در شات های شبح وار و شگفت انگیز فیلمش از یک شورولت {۳} سال ۱۹۷۲ که به کندی در بزرگراه های میان تگزاس و لوییزیانا در حرکت است ، Aykroyd و Brooks را با خود همراه می کند . شاید این اقدام کارگردان به عنوان ادای دینی به این فیلم بوده است. اما نیکولز صرفا به جهت شوخی یا تجدید خاطره این کار را نکرده است . صرف نظر از همخوانی های گروه Creedence و یا na-na-na-na گفتن های غیر معمولشان! ، فیلم صمیمیت عجیبی دارد . موسیقی متن الکترونیکی پایین و ناگهانی David Wingo نامرسوم ولی زیباست . فیلم با نمایش سه شخصیتی که در بالا ذکر شد شروع می شود که در یک هتل بین راهی اقامت دارند .
ما تا اینجا دیگران را مجاب کرده ایم که فیلم را دوست داشته باشند ، اما هنوز برایمان نامعلوم است که چراا آلتون باید از نور آفتاب دور نگه داشته شود ، یا این که او چگونه می تواند درون سرش به ارتباطات رادیویی پلیس ها دسترسی داشته باشد ، یا چگونه یک ماهواره را با قدرت ذهنش تکه تکه کرده تا مانند یک شهاب سنگ روی پمپ بنزینی در ناکجا آباد خراب شود! چشمانش هم مورد دار است: نور خیره کننده عجیبی در چشمانش وجود دارد که بر خلاف میلش می تواند هرچه که سر راهش است را بسوزاند . شاید در هیچ فیلم ابرقهرمانی ، درد و رنجی که شخصیت اصلی فیلم متحمل می شود را شاهد نباشید. صحنه های انرژیک و درخشانی که نیکولز خلق کرده ، مانند یک صفحه بازی برای ماست که آلتون مهره اصلی بازی و بقیه در تلاش برای دست یافتن به او هستند . حتما آن هرج و مرج نیمه ابتدایی فیلم “برخورد نزدیک” را به خاطر دارید ، یا آن رفقای فضول دولتی در فیلم “ای.تی” را ! این جا هم گروهی عملیاتی به سرپرستی Adam Driver عضو سازمان امنیت ملی سر و کله شان پیدا می شود . سم شپرد ” Sam Shepard” نقش رییس یک فرقه مذهبی را بازی می کند که با تفنگ های سر پُر برای به دست آوردن آلتون از هیچ کاری دریغ نمی کنند . البته این فرقه بیشتر به تاجر شباهت دارند تا مذهبی! روز جمعه ۶ مارس به عقیده آنان روز رستاخیز است و طبق گفته یکی از تازه کشیشان فرقه : ” اگر او (آلتون) با ما باشد ، نجات خواهیم یافت .” تاکنون با تعدادی از توضیحاتی که فیلم ارائه می دهد جذبش شده ایم ، اما نیکولز فیلمنامه را جوری نوشته است که مخاطب به حدس زدن درباره فیلم علاقه مند شود . یکی از شخصیت ها به آلتون می گوید ” به نظر من تو یک سلاح هستی” اما او پاسخ می دهد ” نه اینطور نیست ” . محدودیتی که نیکولز در روایت داستان فیلم ایجاد می کند ، ناشی از نبوغ اوست . خصوصا کات های دقیق او هنگام صحنه های خشن تا اثرگذاری فیلم را برای شوک های بزرگی که در ادامه داستان می بینیم بیشتر کند .
روش کار این کارگردان این گونه است که مثلا ما در صحنه ای حین نشان دادن چشم انداز شبانه از روشنایی های شهر ، انتظار شنیدن صدای شلیک را داریم ؛ اما این اتفاق نمی افتد . صرف نظر از وجود گوشی همراه در فیلم که لو می دهد فیلم در زمان حال سیر می کند ، Midnight Special با تصاویر زیبا و ساده توانسته باعث شود تماشاگر حس کند که در حال تماشای فیلمی از دهه ۷۰ یا ۸۰ ساخت اسپیلبرگ است . از جمله این صحنه های زیبا می توان به کتاب خواندن آلتون با نور چراغ پشت ماشین و تبدیل کلاس درس به اتاق بازجویی اشاره کرد . سبک مورد علاقه جی.جی آبرامز که استفاده از لنزهای افقی است شاید چندان برای نیکولز جالب نباشد. مکث های هنرمندانه اش در طول فیلم با زحمت زیاد به دست آمده . کارگردانی نیکولز چشمگیر است چون توانسته صدا و چهره بازیگران را یکی کند و احساسات درونیشان را برای ایفای هرچه بهتر نقش برانگیزد . شانون و ادگرتون هر دو در نقششان سودمند هستند در حالی که کریستن دانست نقش مذاکره کننده گروه و یک مادر فرسوده و خسته را برای آلتون بازی می کند .
آدام درایور در این فیلم بسیار احساسی تر و سرزنده تر
از نقش Kylo Ren در فیلم “جنگ ستارگان : نیرو برمی
خیزد” بازی کرده است. درایور روش عجیب مخصوص خود
و طفره رفتن هوشمندانه ای در ایفای نقش هایش وجود
دارد . تقریبا می توان گفت که بهترین قسمت فیلم های
نیکولز ، بازی بازیگرانش است . (برای نمونه شانون در
“پناه بگیر” ) . فراموش نشدنی ترین قسمت این اثرِ
ریسک پذیر صمیمانه ، پایانِ کوبنده و قابل توجهش
نیست بلکه لحظه های آرام تر فیلم مانند کلوزآپ
های زیباست . می توان در سه کلمه خلاصه اش
کرد : بسیار با جزییات ، از پا افتاده و غمگین .
۱] Midnight Special : نام آهنگ محلی قدیمی
ای آمریکایی است .
Creedence Clearwater Revival [2 : یک گروه
موسیقی چهارنفره آمریکایی بود، که از سال ۱۹۶۷
تا ۱۹۷۲در سبک پاپ/راک فعالیت داشت.