پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
معرفی فیلم Merci Pour Le Chocolat (از شکلات شما متشکرم)
“کلود شابرول” کارگردان کهنه کار فرانسوی که نامش همواره با موج نو گره خورده، در کارنامه
پربارش حدود ۷۰ اثر از خود بر جای گذاشت. شابرول در هفتاد سالگی و در پنجاه و سومین فیلم سینمایی اش سراغ یک تریلر مرموز رفته و رمان “از شکلات شما متشکرم” نوشته “شارلوت آرمسترانگ” (در سال ۱۹۴۸) را به تصویر درآورده است. فیلم با صحنه ازدواج پیانیستی به نام “آندره پولانسکی” (ژاک دوترن) و مدیر یک کارخانه شکلات سازی به نام “میکا مولر” (ایزابل هوپر) آغاز می شود. آن دو حدود ۲۰ سال پیش نیز ازدواج ناموفق و کوتاهی داشته اند اما اکنون پس از مرگ “لیزبث” همسر آندره، مجددا با یکدیگر ازدواج کرده اند. فیلم با داستان دختری جوان به نام “ژین” ادامه می یابد و اینکه او به طور اتفاقی متوجه می شود که در روز تولدش برای لحظاتی جایش با پسر پیانیست معروف “آندره پولانسکی” عوض شده است. هر چند که شاید این موضوع اهمیت چندانی نداشته باشد اما او با شنیدن ماجرای آن روز تولد از زبان مادرش، دچار شک و تردید گشته که آیا ممکن است او دختر “آندره پولانسکی” باشد؟ به همین جهت به خانه “آندره” رفته تا مسأله جابجایی را از زبان او بشنود. تمرکز فیلم در این قسمت بیشتر روی “ژین” بوده و با طرح مواردی مانند؛ یکسان بودن حروف ابتدایی نام خانوادگی “ژین پولت” و “آندره پولانسکی”، علاقه و استعداد هر دو به موسیقی و نواختن پیانو، پذیرفتن سریع “ژین” به عنوان یک شاگرد خصوصی توسط “آندره” و حتی حرکات دوربین و کات هایی که از قاب عکس “لیزبث” به صورت “ژین” می خورد، همه اینها مخاطب را به بازی گرفته تا او را نسبت به این جابجایی مطمئن سازد. اما وقتی که “ژین” توسط مادرش از واقعیت آگاه شده که او پدری نداشته و توسط لقاح مصنوعی به دنیا آمده، عملا پرونده ماجرای اول بسته می شود.
“ایزابل هوپر” در هفتمین همکاریش با “شابرول”، بخش اعظمی از بار فیلم را بر دوش می کشد و کاراکتر “میکا” با آن موهای کوتاه، چهره سرد و چشمان مرموز را هنرمندانه ایفای نقش کرده است. تاکید “شابرول” روی روابط شخصیت ها، نگاه روانشناختی او را در اثر آشکار می سازد. رابطه “آندره” و “میکا” نه چندان گرم ولی رابطه “آندره” و “ژین” هر چند که مدت کوتاهی شکل گرفته صمیمی و دوستانه می نماید و با ورود “ژین” خانواده سه نفره پولانسکی دچار تغییر می گردد. داستان از آنجا جدی شده که موضوع مرگ همسر قبلی “آندره” را پیش می کشد. سکانسی که “میکا” در تخت خوابیده و آن شب تصادف را به یاد می آورد، همه چیز برای بیننده برملا می شود که مسبب مرگ “لیزبث” در آن سانحه تصادف او بوده که در نوشیدنیش داروی خواب آور ریخته بود. انگیزه این کار را میتوان در حسادت او نسبت به “لیزبث” و ازدواج با “آندره” دانست اما سوالی که ممکن است برای مخاطب مطرح شود این است که چرا “میکا” برای بار دوم دست به این عمل می زند؟ آیا چون “ژین” به “لیزبث” شباهت دارد؟ یا اینکه علاقه “آندره” نسبت به “ژین” را می بیند؟ هر چه هست “میکا” از مشکل روانی رنج می برد و بدون تعارف او یک قاتل است!
“شابرول” که لقب هیچکاک فرانسوی به او داده اند، در اینجا بدون به تصویر
کشیدن قتل و جنایت و با خلق تمی مرموز و جنایی سعی در ایجاد تعلیق
دارد، اما به نظرم داستان پتانسیل تعلیق بیشتر را نیز دارا بود. در اولین
ملاقات “ژین” و “میکا”، آنجا که ظرف شکلات از دست “میکا” روی زمین
ریخته و در ادامه “ژین” آن شکلات را برای آزمایش می برد و از وجود
ماده خواب آور در آن باخبر می شود، شاید بهتر بود که این مسأله
همچنان مرموز باقی می ماند و “ژین” اصلا از آن با خبر نمی شد تا
اینچنین هیجان پایانی دو چندان می گردید. با این حال در انتهای فیلم
که “ژین” در حین رانندگی احساس خواب آلودگی دارد، علیرغم آگاهی
از این موضوع باز هم به رانندگی ادامه می دهد. شاید اگر “هیچکاک”
چنین فیلمی را کارگردانی می نمود تبدیل به اثری شلوغ و پر سر و
صدا می گردید اما “شابرول” فیلم را به آرامی و بدون هیاهو به اتمام
می رساند. در انتها دوربین دقایقی روی “میکا” باقی می ماند، “آندره”
در حال نواختن پیانوست و “میکا” به مانند کودکی معصوم می خوابد.