عفو«وَحشی»

او نقشه ی قتل این سه نفر را می کشید تا انتقام خود را گرفته باشد. در این جستجو «وحشی» را برای این کار مناسب دانست. او را نزد خود آورد و به او گفت: «اگر یکی از این سه نفر را بکشی؛ علاوه بر آنکه تو را از مولایت خریداری کرده و آزاد می سازم؛ آنچه که بخواهی به تو خواهم داد و مولایت جبیر بن مطعم نیز حتماً با تو همکاری خواهد کرد؛ زیرا عمویش به دست حمزه کشته شده است.»

وحشی گول دنیا را خورد و پیشنهاد هند را در مورد قتل حمزه پذیرفت و گفت: «قتل محمد و علی از عهده ی من ساخته نیست.»

هنگامی که جنگ احد( در سال سوم هجرت) در دامنه ی احد، نزدیک مدینه بین مشرکان و مسلمین در گرفت؛ وحشی نیزه ی کوچکی به نام «زوبین» را که در جنگ های قدیم به طرف مقابل پرتاب می کردند، تهیه کرده و در کمین حضرت حمزه نشسته بود تا اینکه حضرت حمزه در حالیکه سرگرم جنگ با دشمن بود، و از هر سو جلوی دشمن را می گرفت، از فرصت استفاده کرد و «زوبین» خود را به طرف حمزه پرتاب نمود.این ضربه به قدری سخت بود که وقتی به قسمت ناف حضرت حمزه خورد از پشت حضرت بیرون آمد؛ حمزه علیه السلام با همان حال چون شیری آشفته به سوی وحشی تاخت؛ اما وحشی چون روباه گریخت. حضرت حمزه در حالی که وحشی را تعقیب می کرد، بر اثر خونریزی زیاد، از پای درآمد و به زمین افتاد و سپس به شهادت رسید(۱).

لذا، بعد از فتح مکه وحشی جز فراریان بود که حکم غیابی اعدام او از طرف حکومت اسلامی صادر شده بود.
ولی وحشی از جنایت خود پشیمان گردیده و در عین حال امیدوار بود که فرصتی به دست آورد و توبه کند تا مورد بخشش پیامبر قرارگیرد.  هنگامی که مکه در سال هشتم هجرت فتح گردید، وحشی به صورت فراری از طائف به سر می برد وقتی که آیه ۵۳ سوره زمر به گوشش رسید، امیدروار به عفو و بخشش خداوند شد و خداوند در این آیه می فرماید:

«قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لاتقنطوا من رحمه الله ان الله یغفر الذنوب جمیعاً انه هو الغفور الرحیم: بگو ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده اید، از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه ی گناهان را می آمرزد و او آمرزنده ی مهربان است.»
وحشی پس از فتح مکه با امید عفو همراه خاندان خود به مکه رفت و به حضور پیامبر رسید و خود را معرفی کرد و قبول اسلام نمود و گواهی به یکتایی خدا و رسالت محمد داد.

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «تو وحشی هستی؟»
او عرض کرد : آری.