پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Heaven Is For Real (بهشت واقعی است)
هنگام تماشای فیلم «بهشت واقعی است/ Heaven Is for Real » از همان ابتدای تیتراژ تا به آخر می دانید
که قرار است با چه چیزی مواجه شوید. این فیلم اقتباسی سینمایی از کتاب پر فروش «تاد برپو» با همکاری
«لین وینست» است که به داستان رویارویی پسر کوچک او با زندگی پس از مرگ می پردازد. افراد بدبین و
شکاک و غیرمسیحی اجازه دارند مخالفت و عدم پذیرش خود را نشان دهند. داستان درباره ی یک روحانی
اهل نبراسکا است که ادعا می کند پسر ۴ ساله اش در طول یک عمل اورژانسی برداشتن آپاندیس به بهشت
عروج کرده و با داستان هایی از اسب عیسی مسیح و بستگان درگذشته ای که امکان ندارد در موردشان
چیزی بداند، به زندگی زمینی بازگشته است. شکاکان، توبه کنید! یک بچه ی کوچک بایستی آنها را رهبری کند
و او فوق العاده هم دوست داشتنی است.
«بهشت واقعی است» به غیر از آنچه ذکر شد بخش اعظمی از زمان خود را به مسائل مربوط به عیبجویی و کلبی مسلکی و شکاکی اختصاص می دهد؛ یعنی بیشتر به کشمکش درون کسانی که از قبل به زندگی بعدی باور دارند می پردازد تا اینکه وقت خود را صرف تلاش برای به راه آوردن و تغییر مسلک دادن بی اعتقادها بکند. این نکته باعث می شود این فیلم با سایر آثار ژانر فیلم های مربوط به مسیحیت تفاوت داشته باشد، حتی اگر در نهایت به طور راسخ و پابرجا طرف فرشتگان، بهشتی مزین به رنگ های فلورسنت و مسیح به عنوان تجسم یک شخص نیک را بگیرد. افراد معتقد احتمالاً با گرمی از فیلم استقبال می کنند. دیگران ممکن است بعد از تماشای فیلم قانع نشده باشند اما در عین حال به دلیل صمیمیت و خلوص فیلم و نبود محورهای ضد تفکر غیر دینی به آن بها دهند.
امر تولید به بهترین شکل ممکن به انجام رسیده و گروه بازیگران از میان بهترین های بازیگران درجه دوم سینما انتخاب شده اند. «گرگ کینر» نقش برپو را بازی می کند، روحانی ای با درآمدی پایین که در یک کلیسای وسلی (متعلق به متدیست ها) در دهکده ی کشاورزی کوچک ایمپریال مقیم است. «کلی ریلی» با همدلی سرشار از نگرانی و دلنشینی در نقش همسر او سونیا ظاهر می شود. آنها مانند دیگر رهبران کلیسا جی (تامس هیدن چرچ) و نانسی (مارگو مارتیندیل) مردمانی عادی هستند. «کانر کوروم» در نقش کولتون ۴ ساله در نمایش ذکاوت و زود به شعور رسیدن جادویی کودکان بی نظیر عمل می کند اما ظاهراً کولتون واقعی حتی از او هم دوست داشتنی تر و دلنشین تر است.
«بهشت واقعی است» که توسط «رندال والاس» (سازنده ی فیلم Secretariat) کارگردانی و نوشته شده است (با همکاری «کریستوفر پارکر»)، در یک منطقه ی مرکزی و مهم در آمریکا اتفاق می افتد که پریشانی های اقتصادی مانع از پیشرفت آن شده است اما هنوز هم به کمک پیوندهای اجتماعی سرپا ایستاده است. هیچ شخصیت شروری در این فیلم وجود ندارد. حتی پرفسور روانشناس خانم فیلم (نانسی سورل) تقریباً بی آنکه وجهه اش آسیبی ببیند از تیررس تماشاگران خارج می شود. این یکی از نکات جالب فیلم های مربوط به مسیحیت امروزی است که در آنها هیچ کس اجازه ندارد واقعاً و صادقانه از کاستی ایمان آنها آگاه شود. در بیشتر مواقع مرگ یک شخص عزیز باعث شده است آنها “از دست خدا عصبانی” شوند.
تنها چند پیچش و چرخش در داستان و تصاویر لازم بود تا «بهشت واقعی
است» بتواند تبدیل به یک فیلم ترسناک به سبک فیلم « Omen» بشود،
مثلاً یک نمای تاریک دیگر از نیمرخ کولتون که به شکلی شوم و بدشگون
در یک راهرو قاب گرفته شده است.
بحران اعتقادی تاد و بیگانگی با خانواده و اعضای کلیسایش بعضی
اوقات یادآور کشتی گرفتن های «ریچارد دریفوس» با موجودات ناشناخته
و سیب زمینی های له شده در فیلم «برخورد نزدیک از نوع سوم/
Close Encounters of the Third Kind » است، یا حتی رنج وجودی
«مایکل شنون» در فیلم «پناه بگیر/Take Shelter» که جدیداً ساخته
شد. «بهشت واقعی است» با وجودیکه سؤالات زیادی را مطرح
می کند، در نهایت در اینکه این پاسخ ها چه هستند به هیچ وجه
کوچکترین شکی ندارد. حالا می خواهید آن را به حساب ایمان و
اعتقاد بگذارید، یا اصلاً چنین فرضی نکنید.