پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم تلویزیونی “غافل”
انسان های خاکستری شاید مناسب ترین توصیف برای این فیلم و مهمترین نقطه قوت فیلمنامه باشد. پدری که به علت
کشته شدن پسرش توسط یک فرد ظاهراً بسیجی در حین امر به معروف حاضر نیست از دیه کامل چشم پوشی کند در چشم ما بی رحم جلوه نمی کند؛ چرا که پدر بوده و می گوید چرا چنین می خواهد، پدر جوان با وجودی که برای رفع نیاز های دیگران تلاش می کند و حتی حاضر است برای جبران دیه آن جوان مغازه اش را بفروشد و در محل بسیار معتبر است، دائم با زن و دخترش درگیر مشاجرات سطحی لفظی ست، در مورد جوان که پسر اوست تا مدتی دروغ می گوید و در جوانی زنی را که برای سرپرست بودن با او ازدواج کرده طلاق داده، جوان اصلی داستان با وجود تلاش و کار و پیگیری وضع مادر تا روز آخر، پول های پدر را می دزدد و با او در برخورد های اول به مانند یک جانی برخورد می کند (و البته به او حق می دهیم!)، نامزدش که به ظاهر پاک و معصوم است حاضر می شود به راحتی هدیه مردی را که در خانه اش کار می کند قبول کند و به دروغ به جوان بگوید که از او خواستگاری کرده است. از معصومیت انسانی در این فیلم خبری نیست، به هر انسان در ماجرا به علت ابراز دلیل کار ممکن است حق بدهید و این چنین نماد واقعی انسان های روزگار ما در این فیلم پیداست.
بازی یوسف تیموری در نقش جوان که با وجود
کار شرافتمندانه به علت خرج بیماری مادرش
و قرض گرفتن پول بدهکار شده بود جالب توجه
بود چرا که وی را هیچ گاه در نقش جدی به
شکلی تاثیر گذار ندیده بودم. نحوه برخورد او
در مواجهه با نقش احتمالی مردی دیگر (که
شاید وضع مالی بهتری نسبت به او داشته
باشد) در زندگی نامزدش بسیار گویای حال
جوانان با غیرت طبقه متوسط و پایین درآمدی
ایران است. تنها اشکال فیلم شاید بازی نامزد
عادل باشد که با لهجه غلو شده ترکی رنگی
کمیک به فیلم می دهد و از ان بیرون می زند.