پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
شهادت امام حسن عسکرى (ع) – سال ۲۶۰ هجرى قمرى
امام حسن عسکرى)ع(، امام یازدهم شیعیان، در هشتم ربیع الاوّل
سال ۲۶۰ هجرى قمرى در شهر سامرا به شهادت رسید. نام مبارکش
حسن بن على، لقبش عسکرى و کنیهاش ابو محمد بود. مادرش،
بانویى پاکیزه و عبادت پیشه و در سرزمین خویش پیش از اسارت،
پادشاه زاده بود و پس از اسارت و انتقال به مدینه، به همسرى امام
دهم شیعیان حضرت امام على النقى )ع( افتخار یافت. نامش ” حُدیث
” و در روایات و عبارات دیگر، نام هایى چون جدّه، سلیل و سوسن نیز
براى وى گفته شد. این بانوى پاکدامن و پاکیزه سرشت، در ربیع الثانى سال ۲۳۲ هجرى قمرى، فرزند گرامىاش حضرت امام حسن عسکرى )ع( را به دنیا آورد و سراسر جهان هستى را با نور رخسارش جلوه گر ساخت. امام حسن عسکری (ع) پس از پدر بزرگوارش، از جهت دانش و معارف دینى، فقیهترین و داناترین مردم و از جهت اخلاق و رفتار، برترین انسانهاى روى زمین بود و از تمام جهات، داراى کمالات عالیه و ویژگىهاى منحصر به فرد بود. وجود مبارک آثار وى در میان مسلمانان، استوانه محکم و پایدارى بود که اسلام عزیز و مکتب حیات بخش اهل بیت)ع( را بر پا نگه مىداشت و از گزند دشمنان خارجى و کینه توزان و بدخواهان داخلى، محفوظ و مصون نگه مىداشت. امام حسن عسکری (ع) در چهار سالگى، بنا به درخواست متوکل عباسى )دهمین خلیفه عباسیان(، به همراه پدر بزرگوارش امام هادى)ع( و سایر خانوادهاش راهى سامرا ( مرکز خلافت عباسیان، در شمال غربى عراق) گردید (۱) و پس از شهادت پدرش در سال ۲۵۴ هجرى قمرى به امامت شیعیان نایل آمد. آن حضرت و خانواده و خاندان پدرش، در ظاهر به دعوت متوکل عباسى در سامرا سکونت داشتند ولى در حقیقت حضورشان در سامرا اجبارى و تبعید گونه بود، تا آن حضرت را از نزدیک در مراقبت و نظارت خویش داشته باشند. زمامداران معاصر آن حضرت عبارت بودند از: ۱- متوکل عباسى (۲۴۷ – ۲۳۲ ق( ۲- منتصر عباسى (۲۴۸ – ۲۴۷ ق( ۳- مستعین عباسى (۲۵۲ – ۲۴۸ ق( ۴- معتز عباسى (۲۵۵ – ۲۵۲ ق( ۵- مهتدى عباسى (۲۵۶ – ۲۵۵ ق( ۶- معتمد عباسى (۲۷۹ – ۲۵۶ ق( از میان خلفاى مذکور، تنها از سوى منتصر عباسى، فرزند متوکل، نسبت به امام هادى)ع(، امام حسن عسکری (ع) و علویان و شیعیان آزارى نرسید و در ایام خلافت کوتاه مدت وى، احسان و خدمات شایانى به آنان شد، که در مقایسه با نامهربانىها و ستم کارىهاى سایر خلفاى عباسى چیز مهمى به شمار نمىآمد. امام حسن عسکری (ع) از آنان، فشارها و سختىهاى زیادى متحمل گردید و سرانجام به وسیله زهرى که معتمد عباسى به آن حضرت خورانید، مسموم و پس از چند روز تحمل بیمارى، روح ملکوتىاش به لقاءالله پیوست. ۱- منتهى الآمال، ج ۲، ص ۳۹۳
