پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم As Tears Go By (همین طور که قطرات اشک جاری می‌شوند)
کاروای در اولین اثر خود ، مشکلات زندگی یک عضو گروه های گانگستریِ هنگ‌کنگ را محور روایت قرار می دهد.
در اولین نمای فیلم شخصیت مرکزی “وا” را در حالی می بینیم که خودش را در لحاف پیچیده و به شکلی نامنظم روی تخت افتاده است. صدای تلفتی از طرف مادرش او را بیدار می کند ، که از او می خواهد چند روزی خانه اش را با دختر عموی بیمارش شریک شود. این تنها حضور مادر در فیلم است و تا پایان برخورد دیگری بین او و “وا” نمی بینیم. “وا” زندگی به هم ریخته ای دارد و در خانه اش جز تعدادی وسایل اولیه و ضروری زندگی چیز دیگری دیده نمی شود. میزانسن های کاروای به شکلی طراحی شده اند تا فضاهای خالی خانه به چشم آیند. رفتار هایی که در دقایق ابتدایی فیلم از “وا” می بینیم ، برخورد های خشن و خشک او را به نمایش می گذارند و تا حدی این شک را ایجاد می کنند که روابط اجتماعی سالمی ندارد ، اما زمان زیادی نمی گذرد که خشونت شدید او را در یک درگیری خیابانی می بینیم و از ماهیت غیرقانونی کسب و کارش اطلاع پیدا می کنیم. این پراکندگی و عدم کنترل در روابط عاطفی “وا” هم دیده می شود ، برای مثال در سکانسی می فهمیم که شش سال را با یک دختر گذرانده و بعد او را به حال خود رها کرده است. زمانی که دوباره بعد از مدت ها می بیند اَش ، متوجه می شود که دختر ، از او باردار بوده و آن را سقط کرده است
. در ابتدا این انتظار در تماشاگر ایجاد می شود که ورود دختر عموی ساده و بی ریا فرصتی باشد تا زندگی ناهنجار “وا” تحت تاثیر قرار گرفته و او را در مسیر تغییر قرار دهد اما وضعیت به شکلی خلاف انتظار پیش می رود. “وا” چنان درگیر در فعالیت های خشونت بار خیابانی خود شده که هیچ روزنه ای برای تغییر و تحول در پیش چشمان خود نمی بیند و حتی فرصت خداحافظی با دختر عمو را هم از دست می دهد. فیلم از نمایش این مقطع زندگی “وا” گذر کرده و در بخش بعد به رابطه ی او و برادر کوچکش می پردازد که هوش و توانایی بالایی برای حضور در آن کسب و کار را نداشته و مدام دردسر ساز می شود. “وا” در این مرحله از زندگی هم باید تمام زمان خود را وقف رسیدگی به مشکلات برادر کوچک تر کند و برای حفظ جان او تا دم مرگ هم پیش می رود. او روز به روز بیشتر در گرداب مشکلات خود و برادرش که ریشه در شغل ناهنجارشان دارد غرق می شود و بازگشت دختر عمو در اواخر فیلم که این بار به شکل آشکاری به ارتباط عاطفی با “وا” منجر می شود هم نمی تواند او را از دردسر هایی که سر راهش به وجود آمده دور نگه دارد. در نهایت “وا” به خاطر شغل خطرناک و مرگبارش از همه ی خواسته ها و آرزوی های زندگیش باز می ماند.
به نظر می رسد تلاش اصلی فیلمساز این بوده تا شکست های شخصیت مرکزی اَش را که همه معلول شغل ناهنجارش هستند محور روایت خود قرار بدهد. اگر “وا” هسته ی مرکزی فیلم باشد ، تمام دردسر های او شاخه هایی هستند که از این خط اصلی زاویه گرفته و یک مرحله از زندگی اَش را ترسیم می کنند ، اما مشکل اساسی
فیلم اینجاست که تمرکز کاملا بر شاخ و برگ های فرعی گذاشته شده و شخصیت
“وا” به درستی شکل نمی گیرد. صحنه ای وجود ندارد که او را در خلوت خود نشان
داده و کنش های فردی اش را ثبت کند. قبل از اینکه توانایی همذات پنداری و درک
او را پیدا کنیم و از همان اولین دقایق فیلم ، درگیر ماجراهای پر زد و خورد می شویم
که خلاقیت چشمگیری هم در اجرا ندارند. البته با توجه به این که با اولین تجربه ی
سینمایی بلند فیلمساز طرف هستیم این خام بودن در پرداخت وقایع و اجرا قابل درک است اما نمی شود از
استفاده ی زیاد و نابجای موسیقی چشم پوشی کرد و یا اسلوموشن هایی که از فرط
تکرار اگر هم قرار بوده هویتی داشته باشند ، آن را از دست داده اند را پذیرفت
گذشته از همه ی این کم کاری هایی که در جزئیات به چشم می خورد دلیل اصلی ناکام
ماندن اثر ، ناتوانی اش در ثبت یک تصویر ماندگار و تاثیر گذار از شخصیت ها در ذهن مخاطب
است. هجوم پر شتاب وقایع مختلف ، اجازه نمی دهند دلسوزی او برای برادر یا علاقه اش
به دختر عمو را درک کنیم در نتیجه اعمال خشونت بارش در سطح باقی مانده و اثر را به
یک اکشن معمولی تنزل می دهند و ارتباطات عاطفی هم به تحریک احساسات مخاطب
منجر نمی شوند. با این وجود مشخص است که کاروای خودش هم از این فیلم تجربه
زیادی کسب کرده است چنانکه در فیلم های بعدی ( حداقل نمونه های موفق ) بر
مسائل حساس و تعیین کننده ی شخصیت هایش مکث بیشتری کرده و از فردیت
آنها قافل نمی شود ، همچنین مهارت های فنی خود را در چارچوبی متناسب به کار
می گیرد. گفته شده که فیلمساز هنگام ساخت این اثر از ” خیابان های پایین شهر “
اسکورسیزی تاثیر زیادی گرفته و حتی آن را بازسازی هنگ‌کنگی آن فیلم دانسته اند.
اما آنچه که امروز می دانیم این است که کاروای از این فضا فاصله ی زیادی گرفته و
گانگستر ها در سینماش دوام چندانی نیاوردند.