پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم سرگردان ( Adrift )
سرگذشت خانم تامی اولدهام یکی از وقایع جالب و تاثیرگذاری است که در سالهای اخیر نیز الهام بخش بسیاری
از افرادی بوده که نیاز به امید برای ادامه راه خود داشته اند. تامی اولدهام در دهه هشتاد میلادی به همراه نامزدش ریچارد شارپ تصمیم می گیرند سفری دریایی را آغاز نمایند. اما در میانه سفرشان در آب های اقیانوس آرام، این دو با عجیب و غریب ترین طوفان تاریخ اقیانوس آرام مواجه می شوند. طوفانی که قایق آنها را متلاشی کرده و صدمه های فیزیکی فراوانی نیز به آنان وارد می نماید.با اینحال اولدهام پس از یک روز بیهوشی، بیدار می شود و نامزدش را نیز می یابد اما قایق آنان بطور کامل ویران شده و رادیو نیز از کار افتاده. با اینحال وی با روحیه ای مثال زدنی بیش از یک ماه بدون امکانات در اقیانوس آرام دوام می آورد تا سرانجام نجات می یابند.
برای برگردان نسخه سینمایی این داستان در ابتدا قرار بود تا مایلز تلر و شیلین وودلی در کنار یکدیگر حضور داشته باشند. خبری که چندین بار تایید و تکذیب شد و در نهایت تلر عنوان کرد که به دلیل مشغله فراوان نمی تواند در پروژه حضور داشته باشد و به جای او سم کلافین جایگزین شد تا ماجرای روایت یکی از تاثیرگذارترین و عجیب ترین اتفاقات دریایی چند دهه اخیر جهان به روی پرده سینما برود.
در نسخه سینمایی که « سرگردان » نام دارد، ما شیلین وودلی را در نقش تامی اولدهام می بینیم. دختر جوانی که به همراه نامزدش ریچارد ( سم کلافین ) در سال ۱۹۸۳ تصمیم می گیرند از طریق دریا سفری را آغاز نمایند اما در میانه راه درگیر طوفان شده و جدال آنها با مرگ آغاز می شود.
« سرگردان » را بالتازار کورماکورِ ایسلندی کارگردانی کرده. کسی که پیش از این در سال ۲۰۱۵ فیلم تحسین شده « Everest » که آن اثر نیز براساس یک رویداد واقعی ساخته شده بود را روانه سینما کرد. کورمارکور در جدیدترینتجربه کارگردانی خود به سراغ سوژه ای که پتانسیل بالایی برای موفقیت در فصل جوایز دارد رفته. داستان جدال مرگ و بقا برای زندگی که معمولاً مورد پسند جشنواره های سینمایی نیز قرار می گیرد و توجه ویژه ای به آنها می شود. اما این موضوع باعث نشده که « سرگردان » بتواند اثری ممتاز و استاندارد برای تماشا باشد.
بزرگترین مشکل فیلم در نحوه روایت داستان به چشم می خورد. یعنی جایی که فیلم با یک فلشبک آغاز می شود و سپس تا پایان داستان چندین بار این فلشبک ها تکرار شده تا ما بتوانیم جزئیات رابطه بین تامی و ریچارد را شاهد باشیم. رابطه ای که ابداً هیچ ویژگی برای پرداختن ندارد و اصولاً در رابطه عاشقانه خانم اولدهام با ریچارد هم هرگز نکته برجسته ای بیان نشده که بتوان به آن پرداخت. در واقع آنچه که همواره در این ماجرای عجیب اهمیت فراوانی داشته، مجموعه اتفاقاتی است که در میان اقیانوس آرام برای این زوج رخ داد و تماشای جزئیاتی که بتواند تصویری کامل از چگونگی زنده ماندن این افراد را ارائه نماید.
اما فیلم با تغییر دائمی زمان و مکان ، تمرکز را از مخاطب می گیرد و اجازه نمی دهد که ابعاد فاجعه به خوبی احساس شود. درست زمانی که فیلم به دل دریا زده و تصویری ویران و ناامید کننده از وضعیت عمومی تامی و ریچارد ارائه می کند و تماشاگر رنج آن دو را حس می کند، داستان به یکباره تغییر می یابد و به گذشته گریزی می زند و مجموعه ای از سکانس های تکراری و اضافه را به تصویر می کشد تا حواس تماشاگر خیلی هم درگیر بحران روی داده نباشد و گاهی یک عاشقانه ضعیف را هم شاهد باشد! این تصمیم منجر به ضعف در روایت هر دو داستان گردیده است.
شاید در این میان پس از فیلمبرداری تحسین برانگیز اثر،
تنها بتوان بازی شیلین وودلی را شایسته تمجید عنوان
نمود. بازیگر جوانی که تجربه سختی را برای بازی در این
فیلم گذرانده و نمره قبولی را هم می گیرد. البته چهره
پردازی او و آن سوختگی عجیب و مصنوعی بر روی
پوست گاهاً جلب توجه می نماید اما روی هم رفته
بازی شیلین وودلی را می توان از نقاط برجسته اثر
برشمرد. در نقطه مقابل اما سم کلافین حضور دارد
که ابداً نتوانسته بازی مناسبی در مقابل وودلی به
نمایش بگذارد و به نظر می رسد خیلی با فاجعه رخ
داده احساس نزدیکی نمی کند؛ یک وصله ناجور برای
اثری که کاملاً بازیگر محور است!
« سرگردان » نمی تواند از پس ارائه یک تصویر ماندگار
از اقدام حماسی خانم اولدهام و نامزدش برآید. روایت
داستان در اینجا چنان بی برنامه و آشفته است که پس
از تماشا بلافاصله از ذهن پاک می شود. مشخص نیست
که به چه دلیل سازندگان علاقه مند به بررسی رابطه دو نفره خانم اولدهام و ریچارد بوده اند. عاشقانه ای که هرگز اهمیتی برای شنوندگان داستان آنان نداشته و تمام توجهات همواره معطوف به زنده ماندن عجیب و غریب آنان در اقیانوس آرام بوده است. با اینحال باید گفت که تماشای داستان زندگی خانم اولدهام در اقیانوس آرام برای کسانی که او را نمی شناسند، می تواند انگیزه بخش باشد.