پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم آبنبات چوبی
رضا عطاران که در حال حاضر تنها سوپراستار سینمای ایران می باشد، بازیگر فیلم است. سحر قریشی هم که بیشتر
در حاشیه دیده می شود تا خود سینما، دیگر بازیگر فیلم محسوب می شود.
شقایق فراهانی را هم می توان در فیلم پیدا کرد. نگار عابدی تئاتری هم در
فیلم حضور دارد. میلاد کی مرام هم دیگر بازیگر فیلم به شمار می رود.
داستان فیلم درباره چیست ؟
مارال قصد دارد با دوست پسرش به خارج از کشور برود. خانواده مارال
تفکری سنتی دارند و برادر هم این وسط کلا بالفطره خشن هست.
این موضوع باعث میشود که مارال وقتش را با دوست خیابانی اش
سپری کند که او را به پارتی های شبانه می برد و …
کارگردان کیست ؟
محمد حسین فرح بخش که سالهاست به عنوان تهیه کننده در
سینمای ایران فعالیت دارد اما در چند سال گذشته به واسطه
ساخت آثاری نظیر « زندگی خصوصی » و « مستانه » خود را
به عنوان کارگردان نیز مطرح نموده است.
نکات مثبت فیلم ؟
ایجاد اشتغال برای عوامل پشت صحنه و بازیگران.
نکات منفی فیلم ؟
فیلمنامه « آبنبات چوبی » در نوع خود یک پدیده محسوب می شود چراکه از زمان انقضاء آن نزدیک به ۴۰ سال می گذرد. اینکه این نوع فیلمنامه که در آن نه منطق روایی وجود دارد، نه گره و گره گشایی حساب شده به چشم می خورد و البته نماهای عجیب و غریب چرخش ۱۸۰ درجه ای دوربین هم به آن اضافه شده، هنوز می تواند مخاطبی را به سینما بیاورد، نیازمند یک مطالعه جامعه شناسی عمیق می باشد.
دیالوگ های فیلم مستقیما از دوران فیلمفارسی به زمانه کنونی انتقال یافته است. تیپ سازی ها نیز این فرآیند را تکمیل کرده است. شاید تنها وجه تمایز این ۴۰ سال اختلاف را بتوان رنگی شدن فیلم دانست.
سحر قریشی در سالهای گذشته فراز و نشیب های فراوانی داشته اما در « آبنبات چوبی » او یک پدیده تمام عیار است. آنچه که وی در مقابل دوربین انجام می دهد، اعم از مزه پراکنی و ادا و صدا درآوردن های عجیب و غریب، همگی نشان از رویکردی دارد که این روزها کمتر بازیگری جرئت انجام آن مقابل دوربین را دارد. این حجم از بد بودن در یک نقش آفرینی کمتر بصورت یکجا در یک فیلم سینمایی مشاهده شده است.
فیلم همچنین از یک شقایق فراهانی جدید رونمایی می کند که به تنهایی بابت حضور کوتاهش در فیلم می تواند صاحب یک تمشک طلایی شود! عطاران هم نتوانسته از پس نقش آفرینی جدی اش برآید.
سیر تحول شخصیت ها سرعت فوق العاده ای دارد. آنها بی خود و بی جهت متحول می شوند و به یکباره تغییر کاربری می دهند. فیلمساز اعتقادی به مقدمه چینی نداشته و از تماشاگرش هم می خواهد که خیلی قضیه را جدی نگیرد!
پایان بندی « آبنبات چوبی » هم به کلیت فیلم می آید. جایی که تکلیف فیلم با مخاطبش مشخص نمی شود که آیا بالاخره چاقو یا پلیس!
حرف آخر :
« آبنبات چوبی » اثر قابل دفاعی در صنعت سینما نیست مگر آنکه کاملاً فارغ از دیدگاه سینمای حرفه ای به تماشای فیلم بنشینید و از دیدن این حجم از « فیلمفارسی » بر پرده عریض سینما در سال ۱۳۹۵ لذت ببرید.