پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم A Walk Among The Tombstones (قدم زدن میان قبرها )
پوچ گرا، عبوس، جدی، زن ستیز. این‌ها تنها نمونه‌هایی از صفاتی هستند که می‌توان با آن‌ها تریلر جدید لیام نیسون به
نام، «قدم زدن میان قبرها /A Walk Among the Tombstones» را توصیف نمود.
عنوان فیلم چیزی بیشتر از یک سرنخ درباره لحن و نیت‌های آن را فاش می‌کند. با این حال « قدم زدن میان قبرها» را نمی‌توان یک فیلم انتقامی متوسط رو به بالا ، که در آن آدم‌های خوب پیروز می‌شوند و آدم‌های بد به کیفر اعمال خود می‌رسند، در نظر گرفت. این فیلم، که توسط اِسکات فِرانک نوشته و کارگردانی شده، درباره فریبندگی (یا شاید فریب) رستگاری است. کلاه های سفید با خاکستر و دوده خاکستری می‌شوند. تبه کارها افرادی ناراحت، بی رحم و فاسد هستند. اما قهرمان‌های داستان هم چندان بهتر از آن‌ها نیستند.
اگر از این قبیل فیلم‌ها خوشتان می‌آید به سختی می‌توانید از این بهتر را پیدا کنید. فِرانک، که از جمله سناریوهای قبلی وی می‌توان به «دوباره مرده / Dead Again»، «شورتی را بکشید / Get Shorty»، «گزارش اقلیت / Minority Report»، و «خارج از دید / Out of Sight» اشاره کرد، خوب می‌داند چه کار می‌کند. کارگردانی او تنفر شدید بیننده را در زمان‌های مناسب بر می‌انگیزد و تماشای «قدم زدن میان قبرها» می‌تواند تجربه ای ناراحت کننده و حتی گاهاً ترسناک باشد. این فیلم گردشی تفننی نیست، که در آن بیننده با دیدن قهرمانی که صندلی به سمت دشمنانش پرتاب می‌کند، سوت و هورا بکشد. این یک « ربوده شده / Taken» دیگر نیست. فیلمنامه بسیار جدی است. تعداد بازیگرانش زیاد نیستند- شاید به زور دو رقمی شوند- اما روش‌های شکنجه و کشتن زنان به قدری وحشیانه هستند که فرد نمی‌تواند با انجام کارهای سرگرم کننده آن‌ها را فراموش کند. و این‌ها همه قبل از این هستند که فیلم خشونتی که علیه یک دختر ۱۴ ساله اعمال می‌شود را نشانمان دهد. اما وقتی به تماشای فیلمی درباره قاتل‌های سریالی و مردانی که آن‌ها را صید می‌کنند می‌نشینید، آیا انتظاری غیر از این‌ها را دارید؟ «سکوت بره‌ها / The Silence of the Lambs» فیلم برجسته ای بود اما آن نیز خشونت زیادی را نشان می‌داد.
نیسون نقش مَت اِسکودر قهرمان ۱۷ رمان به قلم لورنس بِلاک رمان نویس جنایی را بازی می‌کند؛ ۲۸ سال پیش جِف بِریجِز در فیلم «۸ میلیون راه برای مردن / ۸ Million Ways to Die » نیز این نقش را ایفا نمود. اِسکودر مأمور سابق اداره پلیس نیویورک است، که در حال حاضر به صورت یک مأمور تحقیق بدون مجوز فعالیت می‌کند. خاطراتِ رویدادی که او را مجبور به ترک نیروی پلیس کرد مدام در ذهن او تداعی می‌شوند. او به خاطر انجام این مأموریت تقدیر شده بود اما نمی‌تواند از خاطرات آن بگریزد. پیامدهای اقداماتش در آن بعد از ظهر او را وادار کردند که به انجمن الکلی‌های گمنام بپیوندد و از آن زمان دیگر مست نکند. اما او از لحاظ روحی بدجوری داغان است و به چیزی نیاز دارد که این افکار پلید را از او دور کند. بنابراین سراغ پرونده‌هایی می‌رود که هیچ فرد دیگری نزدیکشان نمی‌شود، هر چقدر بیشتر دنبال رستگاری می‌رود و بیشتر به آن نزدیک می‌شود، آن دست نیافتنی‌تر می‌شود. اگر دنبال یک پایان شاد هستید، بروید «پاسداران کهکشان / Guardians of the Galaxy» را تماشا کنید.
بعد از گذشت هشت سال از تغییر سبک زندگی‌اش، برادران کریستو به اِسکودر نزدیک می‌شوند. پیتر (با بازی بوید هالبروک) هنرمندی است که در انجمن الکلی‌های گمنام با اِسکودر آشنا شده است. کِنی (با بازی دَن اِستیونس، که او را در سریال دانتون ابی دیده‌ایم) یک قاچاقچی مواد مخدر است که، همسرش اخیراً ربوده شده و بعد از این که بر سر خونبها با رباینده‌ها چانه زده جنازه مثله شده همسرش را دریافت کرده است. کِنی از اِسکودر می‌خواهد که جای آدم کش‌ها، یک جفت روانی به نام ری (با بازی دیوید هاربِر) و آلبِرت (با بازی آدام دیوید تامسون)، را پیدا کند تا او بتواند کاری که با همسرش کرده‌اند را با آن‌ها بکند. بعد از مدتی بی میلی، اِسکودر موافقت می‌کند و می‌فهمد که آن‌ها نه تنها دو زن دیگر را نیز سلاخی کرده‌اند بلکه قصد دارند باز هم این کار را انجام دهند.
«قدم زدن میان قبرها» ضرباهنگ کندی دارد، گرچه سکانس‌های اکشن فیلم سعی می‌کنند تا تنش کُند فیلم را جبران کنند. این فیلم نوعی از نئونوآر است که به ندرت دیده می‌شود چون این نوع فیلم‌ها معمولاً برای مخاطب عام بیش از حد خشن و منزجر کننده هستند. برخی فیلم‌ها هستند که به خاطر هنرنمایی بازیگرانشان، جسارت و منحصر به فرد بودنشان تحسینشان می‌کنید ولی حاضر نیستید دوباره آن‌ها را ببینید. این فیلم یکی از آن‌ها است. اِسکودر انعطاف ناپذیر است و نیسون نقش او را بدون حتی یک لبخند بازی می‌کند و به ما می‌قبولاند که این شخصیت حتی قادر نیست یک خاطره شاد را به یاد بیاورد. تریلر فیلم شخصیت اِسکودر را چیزی شبیه به همزاد بِرایان میلز (شخصیت نیسون در «ربوده شده / Taken») نشان می‌دهد، اما در واقع تنها شباهت‌های واقعی این دو این است که چهره‌شان شبیه هم است و این که هیچ کدام از استفاده از خشونت برای رسیدن به اهدافشان ابایی ندارند.
صرفاً در سطح روایی فیلم، سکسکه‌هایی دیده می شود.
فلاش بک‌های متعدد برای بیان جزئیات گذشته اِسکودر
باعث قطع شدن جریان داستان می‌شوند. در یکی از
پیرنگ های فیلم احساس می‌شود که پسر بچه ای
به نام تی‌جِی (با بازی بِرایان آسترو بِرَدلی) در فیلم
زورچپان شده است. قرار است که تی‌جی انسانیت
پنهان اِسکودر را نشان دهد اما از قرار معلوم چنین
اتفاقی نمی‌افتد. در نهایت، تصمیم فِرانک به استفاده
از صدای ضبط شده ای، که برنامه دوازده مرحله ای
را در طول اوج فیلم می‌خواند، متظاهرانه و گیج کننده است.
افراد زیادی هستند که نمی‌توانند این فیلم را تماشا
کنند. از نظر برخی ناراحت کننده است و من خیلی
خوب این نقطه نظر را درک می‌کنم. از نظر من اشتیاق
فِرانک به رفتن به سوی تاریکی و ماندن در آنجا یکی
از نقاط قوت فیلم است. این فیلم درباره جنگجویی
زخمی است که با مرگ روبرو می‌شود و از این که
مرگ او را برباید هراسی ندارد. «قدم زدن میان قبرها»
به خوبی تاریک‌ترین جنبه های شرایط انسان را می‌شناسد
. گرچه فیلم خشنی است، اما اگر اهلش باشید راضی‌تان می‌کند.