امام زین العابدین علیه السلام و اهمیت عبادت

یکى از آنها این است که اگر ببینى کسى از ما خود را از بسیارى عبادت و پرستش به هلاکت مى رساند، او را تذکر دهى تا جان خود را حفظ نماید. اینک على بن الحسین علیه السلام یادگار برادرم خود را از کثرت عبادت رنجور کرده و پیشانى و زانوهاى او پینه بسته است .جابر به خانه امام چهارم علیه السلام رهسپار گشت . در جلوى در کودکى را همراه با پسر بچه هایى از بنى هاشم دید. جابر به راه رفتن این کودک با دقت نگاه کرد و با خود گفت . این راه رفتن پیغمبر است . سپس پرسید:- پسر جان ! اسمت چیست ؟فرمود: ((من محمد بن على بن حسینم )).جابر به شدت گریست و گفت :- پدرم فداى تو باد! نزدیک من بیا.آن حضرت جلو آمد. جابر دکمه هاى پیراهن امام باقر علیه السلام را باز کرد.دست بر سینه اش گذاشت و بوسید و در این حال گفت :- من از طرف پیغمبر صلى الله علیه و آله به تو سلام مى رسانم . حضرت به من دستور داده بود که با تو چنین رفتار کنم .سپس گفت از پدر بزرگوارت اجازه بگیر.حضرت باقر علیه السلام پیش پدر آمد و رفتار پیرمرد و آنچه که گفته بود بر ایشان توضیح داد. امام فرمود:- فرزندم ! او جابر است . بگو وارد شود.جابر وارد شد. امام زین العابدین علیه السلام را در محراب دید که عبادت پیکرش را در هم شکسته و ناتوان کرده است .امام علیه السلام به احترام جابر برخاست و از جابر احوالپرسى نمود و او را در کنار خود نشاند.جابر عرض کرد: اى پسر پیغمبر! تو که مى دانى خداوند بهشت را براى شما و دوستان شما آفریده و جهنم را براى دشمنانتان . پس علت این همه کوشش و زحمت در عبادت چیست ؟امام علیه السلام فرمود: مگر رسول خدا صلى الله علیه و آله را ندیده بودى با آنکه خداوند در قرآن به آن حضرت گفته بود همه گناهان تو را آمرزیده ایم باز جدم که پدر و مادرم فداى او باد آنقدر عبادت کرد تا پا و ساقهاى مبارکش ورم نمود. عرض کردند: شما با این مقام باز هم عبادت مى کنید؟فرمود: ((اءفلا اءکون عبدا شکورا)) آیا بنده سپاسگزار خدا نباشم ؟جابر دانست سخنانش در امام علیه السلام اثر ندارد و باعث نمى شود که از روش پرزحمت خود دست بردارد.عرض کرد فرزند پیغمبر! پس حداقل جان خود را حفظ کن زیرا که شما از خانواده اى هستید که بلا و گرفتارى بواسطه آنان دفع مى شود و باران رحمت به برکت وجودشان نازل مى گردد.فرمود: جابر! من از روش پدرانم دست برنمى دارم تا به دیدار ایشان نائل گردم . جابر گفت : به خدا سوگند! میان اولاد پیامبران کسى را مانند على بن الحسین علیه السلام نمى بینم ، مگر یوسف پیغمبر. قسم به پروردگار! فرزندان این بزرگوار بهتر از فرزندان حضرت یوسف هستند و از فرزندان او کسى است که زمین را پر از عدل و داد مى کند، بعد از آنکه پر از ظلم و ستم شود (اشاره به حضرت حجه بن الحسن ارواحنا له الفداء).