واقعا بهار و قیامت شبیه هم هستند. علف های هرز و گلها هم زمان از خاک سربر می دارند. ( دکتر سنگری )

مولای مهربان غزل های من ،سلام* سمت زلال اشک های من آقای من، سلام* ما بی حضور سبز تو، اینجا غریبه ایم * دستی، سری تکان بده،آقای من سلام

بهار سخاوتمند است، دامنی از گل به زمین می بخشد. کمی پای درس بهار بنشینیم. ( دکتر سنگری )

خدایا ! آنچنان زمین گیرم نکن که هنگام ظهور مولا توان برخاستن نداشته باشم …

ستايم خانه اي را كه آغاز آن رنج است و پايان آن مردن.

فصل غزلخوانی صبح ایوان تو، سرفصل گُل‌افشانی‌هاست گنبدت روشنی چشم خراسانی‌هاست صحبت از آینه گردانی یک ایوان است که هر آیینه در آن آینه گردانی‌هاست

چه انتظار عجیبی؟ کجاست منتظر تو ؟تو بین منتظران هم عزیز من چه غریبی، عجیبتر که چه آسان نبودنت شده عادت