از نگاه شیعه فقط انبیا و جانشینان آنها، دارای مقام عصمت مصطلح؛ یعنی منزه بودن از هر گونه سهو و نسیان و عصیان در کل عمر، در مراحل فهم و ابلاغ و اجرای وحى (دین إله) هستند و غیر از آن بزرگواران هیچ کس از چنین مقامی برخودار نیست. گر چه ممکن است برخى دیگر از انسانها نیز به مقام کمال انسانیت بار یافته و بهرهاى از ولایت الاهى و عصمت نسبى برخوردار گردند. چنانچه برخى امام زادگان مثل حضرت زینب، على بن جعفر الصادق، حضرت معصومه (ع) و برخى علما ی وارسته بدین مقام بار یافتهاند.
از این رو غیر از حضرت زهرا (ع) که به عنوان “عترت و اهل بیت” معرفى شدهاند، هیچ یک از مادران ائمه (ع)، از مقام عصمت (به آن معناى عالى) برخوردار نبودهاند. به خصوص که برخى از ایشان کنیزکانى بودند که پس از اسارت، به جامعه ی اسلامى راه یافته و فیض راهیابى به بیت وحى و تطهیر در این بیوت و آمادگی برای حمل از معصوم (ع) و تولد معصومی دیگر را تحصیل نموده اند؛ یعنی در بخشى از عمر خود، مسلمان و چه بسا موحّد نبودهاند. از جمله این دسته – بنا به نقل تواریخ – مادر امام زمان (عج) است. پس ایشان معصوم به آن معناى مصطلح نبوده و مقام ایشان همسان مقام اهل بیت (ع) نیست، لیکن در خانه ی امام، طهارت و قابلیت لازم براى تولد منجى بشریت (عج) یافتهاند و در ایام بارورى و حمل و شیردهى و تربیت موعود بشریت از کمال خلوص و طهارت برخوردار بودهاند.