چرا کودکان، اسباب بازی های­شان را می­شکنند؟

Related Articles

اگر حجاب و نماز خوبه! پس چرا برخی از آدم های مشهور کشورمون مثل بازیگران و ورزشکاران نماز نمی خوانند و خودشون و اعضای خانواده شون حجاب لازم رو ندارند ؟

دی ۲۷, ۱۴۰۱

فواید شلغم برای سلامتی/ از این گیاه غافل نمانید

آبان ۳, ۱۴۰۰

عوارض تند تند غذا خوردن

اسفند ۱۵, ۱۳۹۹

«کودکی که اسباب بازی ندارد، زندگی ندارد.» تأمل و توجه به این نکته بیان­گر اهمیت اسباب­بازی در زندگی و فرآیند رشد و پرورش خلاقیت و استعدادهای کودک می­باشد. اسباب­بازی حتی می­تواند رشد عاطفی، اجتماعی و جسمانی کودکان را تسریع بخشد

اما بارها مشاهده شده که کودکان به جای بازی با اسباب­بازی، به شکستن و خراب کردن آن می­پردازند که این عمل می­تواند یک مشکل رفتاری و یادگیری برای آنان محسوب شود. در این نوشته به عواملی که موجب پیدایش این معضل در کودکان می­شود. اشاره شده، امید که با دقت در آن­ها، تا حدی به کاهش این معضل کمک شود.
مهم­ترین عامل شکستن اسباب­بازی توسط کودکان، «کنجکاوی» آنان می­باشد. کودکانی که از هوش طبیعی و بالاتری برخوردارند، به دلیل کنجکاوی، به بررسی چگونگی کار اسباب بازی­ها – به خصوص اسباب­بازی­های صوتی، تصویری و حرکتی- می­پردازند و در پی آن، شروع به باز کردن یا شکستن و خراب نمودن آن­ها می­نمایند.
«پرخاش­گری» عامل دیگر تخریب و شکستن اسباب بازی­هاست. کودکان پرخاش­گر، اسباب بازی­های­شان را می­شکنند تا شاید آرامش به سراغ­شان بیاید. این­گونه کودکان، مجسه و عروسک­های به شکل انسان و حیوانات را به طور کلی نابود می­کنند، هم چنین اسباب­بازی­های قرمز رنگ را بیش از سایر رنگ­ها مورد حمله و صدمه­های خود قرار می­دهند.
«پیش­فعالی» کودکان نیز بهانه­ای برای از بین بردن اسباب­بازی­هاست. این­گونه کودکان، از بازی با اسباب­بازی­­ها زود خسته شده و پس از خستگی، به شکستن آن­ها می­پردازند زیرا با این کار، احساس لذت بیش­تری می­کنند.
عده­ای از کودکان به دلیل کمبود محبت و عدم توجه کافی به آنان، شکستن اسباب­بازی­ها را راهی برای جلب توجه دانسته و از این روش می­خواهند خلا عاطفی خویش را پر نمایند. این­گونه کودکان، بیش­تر در خانواده­های «طلاق» و «بگو،مگو» و «سالار بودن یکی از والدین» و… مشاهده می­شوند.
گاهی یادگیری و تقلید رفتارهای نامناسب والدین و مربیان – به خصوص همسالان – می­تواند عامل شکستن اسباب­بازی­های کودکان باشد. والدین یا آموزگارانی که در جروبحث­های خویش به جای دفاع، به شکستن وسایل منزل یا مدرسه می­پردازند (مکانسیم دفاعی جابه جایی)، فرزندان و شاگردان شان نیز این عمل را یاد گرفته و در بازی خود، اسباب بازی­های­شان را می­شکنند.
«تبعیض» میان کودکان و دانش­آموزان توسط والدین و مربیان موجب می­شود کودکان به سراغ اسباب بازی رفته و در این حالت، وسایل بازی­شان را نابود می­کنند تا از این طریق، تشنگی محبت و خستگی تبعیض را جبران نمایند.
بی­توجهی و سهل­انگاری والدین نسبت به نگه داری اسباب­بازی­ها توسط کودکان، می­تواند عامل تقویت و تحریک کودکان به شکستن اسباب­بازی­ها باشد. آزمون مهارت نگه­داریِ وسایل شخصی به کودکان و تذکر به آنان، موجب کاهش این رفتار می­شود.
«ترسناک» بودن برخی اسباب بازی­ها نیز می­تواند موجب شکستن آن­ها توسط کودکان شود.
برخی اسباب بازی­ها از ظرافت خاصی برخوردار بوده و با اندک فشار یا بازی زیادی، خراب می­شوند یا می­شکنند، بنابراین بهتر است اسباب­بازی­های ظریف و فانتزی را برای فرزندان سنین پایین انتخاب نکنید.
چنان­چه یک وسیله­ی بازی برای دو یا چند فرزند تهیه شود، چیزی جز جروبحث و در نهایت، شکستن و خراب شدن اسباب­بازی، نصیب والدین نمی­گردد. شایسته است در حد امکان برای هر یک از کودکان، اسباب­بازی­های جداگانه خریداری یا تهیه شود.
رشید محمدی­لیتوکوهی
کارشناس علوم تربیتی