حال چرا خون امام حسین(ع) را به خدا نسبت داده اند؟ این به جهت شدت همبستگی و پیوند سیدالشهدا با خدا است، به گونه ای که شهادتش همانند ریخته شدن خونی از قبیله خون خدا می ماند که جز با انتقام گیری و خونخواهی اولیای خدا، تقاص نخواهد شد. چنانچه به حضرت علی عین الله و ید الله نیز می گویند، چون بر اثر ارتباط شدید چشم علی جز در راه رضای او حرکت نمی کند. القاب دیگری همانند “قتیل الله؛کشته شده خدا” برای امام حسین(ع) مؤیّد این سخن است.
در معنای “ثار” یکی از نویسندگان معاصر چنین توضیح می دهد: ” … بزرگ ترین لقب آن [= حضرت مهدی (عج)] نجات دهندهآخرین انسان از این رابطه ثار … “منتقم” است. انتقام چه چیز را می گیرد؟ همه می گویند انتقام قاتلین سید الشهدا، نه! انتقام ثاری که به گردن بنی هابیل است… اگر غیرت و آگاهی وجود داشته باشد، تمام فضای تاریخ ما پر از ضجّه و دعوت خون خواهی ثار ها است.
امّا این ثارها، ثارهای قبیله ای نیست، ثارالله است. این ها “ثارالله” هستند که باید از قاتلین بنی طاغوت گرفته شوند. حسین(ع) وارث یکی از ورثه است که خودش به صورت یک ثار در آمد و فرزندش و بابایش، این ها همه ثارهای خدا هستند و پدر ثارهای خدا و پسر ثارهای خدا است…
هدف انتقام کشیدن از بنی قابیل است که آن همه دستش به خون ثارهای عزیز ما آغشته است، “… یا ثارالله وابن ثاره”.۱
———————————————————-
[۱] جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، ص ۱۲۵.