پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم The Ghost Writer (نویسنده پشت پرده)
بهترین نکته ای که در مورد نسخه سینمایی رومن پولانسکی از رمان پرفروش روح اثر رابرت هریس
گفت این است که تماشاگران پس از تماشای فیلم نیازی به خواندن رمان نخواهند داشت. به جز چند مورد استثنائی، و آن هم به دلیل جمع و جور کردن داستان، باقی کتاب دقیقا بر روی پرده می افتد. صفحه به صفحه داستان، خط به خط دیالوگ ها و به این ترتیب یکی از تحت الفظ ترین اقتباس های سینمایی از زمان سری هری پاتر به این طرف، توسط روزنامه نگاری انگلیسی که به نویسندگی روی آورده است شکل می گیرد. نویسنده پشت پرده، که از کمبود هیجان پایدار و نقش آفرینی ضعیف ایوان کگ گریگور در نقش اول ضربه می خورد، به نظر می رسد طبق برنامه می تواند سر و صدایی در اروپا برپا کند ولی تاثیر گذاری آن در کشور امریکا خفیف تر خواهد بود.
ادبیات گرایی فیلم هم بزرگترین نقطه ضعف آن است. پولانسکی ۷۶ ساله، هشت سال پس از ساخت آخرین فیلم بسیار موفق اش، پیانیست، در این فیلم کمتر از مشخصه ها و مهارت های شخصی اش در امر کارگردانی را در ساخت یک تریلر سیاسی عامه پسند به کار می گیرد. تریلری که نقص های آن(عدم وجود هرگونه اکشن واقعی) زمانی که روی پرده سینما می افتد، آشکار می شود و با اینکه کارگردانی ماهرانه ای دارد، اما گویی شخص کارگردان ناشناخته باقی می ماند.
از آنجایی که پولانسکی قادر به سفر به امریکا نبوده، رمانی که بیشتر ماجراهای آن در نیوانگلند می گذرد به طور کامل در آلمان فیلم برداری شده است و صحنه ها هم گاهی اوقات شبیه به آلمان به نظر می آید. با وجود کارگردانی هنری پر وسواس و وجود اساسیه پر شمار در صحنه ها برای متقاعد کردن تماشاگر که لوکیشن ها مثلا در فصل زمستان در تاکستان مارتا فیلم برداری شده است و نه در شهر سیلت واقع در شمال آلمان، باز هم صحنه های داخلی، بخصوص صحنه های مربوط به خانه اصلی به دلیل نوساز بودن و جزئیات بسیار ریز به طرز آشکاری شبیه تیوتون مدرن شده است.
بعضی از خرده کاری های فیلم در انگلستان و فرانسه انجام شد و کارهای پس از تولید فیلم زمانی صورت گرفت که پولانسکی در سوئیس، در حبس خانگی بود. شاید مورد پولانسکی درباره کارگردانی از راه دور از زمانی که یلماز گونی، کارگردان ترک در دهه هفتاد چنین کاری انجام داد اولین مورد باشد. داستان یک ضرب با به نمایش در آمدن جسد شناور مایکل مک ایرا در سواحا تاکستان مارتا آغاز می شود. مک ایرا به تازگی کار نگارش خاطرات آدام لانک (پیرس برازان)، نخست وزیر سابق و دوست و همراه قدیمی اش را به پایان رسانده بود و از آنجایی که ناشران ده میلیون دلار برای خرید حق انتشار این کتاب پرداخته اند، به سرعت دنبال نویسنده دیگری می گردد تا نسخه دست نویس را برای چاپ آماده کند.
یک نویسنده بی نام و نشان (ایوان مک گریگور) از طرف کارگزار سرشناس امریکایی اش(جان برتالی) به ناشران معرفی می شود. مدیر انتشارات امریکایی و وکیل آدام لنگ در واشنگتن با نویسنده مصاحبه می کنند. نویسنده درجا با دستمزدی ۲۵۰ هزار دلاری برای یک ماه استخدام می شود و به سمت خانه شخصی و لوکس آدام لانگ در تاکستان مارتا پرواز می کند که نخست وزیر سابق در مدت برگزاری سخنرانی اش در امریکا در آنجا سکنی گزیده است.
اما نوسنده (ایوان مک گریگور) از همان ابتدا به موقعیتی که وارد آن شده، مشکوک است و این حس زمانی تقویت می شود که بلافاصله پس از دیدار در یکی از خیابان های لندن مورد حمله قرار می گیرد. در خلوتگاه ساحلی نیو انگلند، از نسخه دست نویس مک ایرا و شخص لانگ بیست و چهار ساعته به واسطه عملیات امنیتی به مدیریت دستیار شخصی لانگ، یعنی آملیا بلای، زنی بلوند و بی روح (با حضور کیم کاترال و با لهجه بریتانیایی کار شده و بی نقص او) محافظت می شود. روث، همسر لانگ (اولیویا ویلیامز) هم با شمشیری که از رو بسته در اطراف خانه می چرخد.
وقتی که رمان هریس منتشر شد، شباهت های نویسنده کتاب به تونی بلر و همچنین شباهت های روث به شری بلر(همسر تونی بلر) به تیتر اول روزنامه های کشور بدل گردید ، اما در فیلم ، پیرس براوزان بیشتر همان ستاره معروف سینماست تا تونی بلر.
نوینده کار مصاحبه با آدام لنگ برای بدست آوردن خبر های داغ و نکته های دسته اول از دوران او را آغاز می کند. هیجان کار زمانی بالا می گیرد که وزیر امور خارجه آدام لانگ در زمان دوران نخست وزیری اش خواستار محاکمه او به دلیل ارتکاب به جنایات جنگی و دست داشتن در شکنجه و مرگ عده ای پاکستانی می شود. وقتی نویسنده متوجه می شود که مک ایرا(نویسنده قبلی که مرده پیدا شده بود) به حقایق پنهانی درباره گذشته سیاسی لانگ دست دست پیدا کرده بود، او هم نگران جان خودش می شود.
تمام لازمه های خلق یک تریلر سیاسی نفس گیر حاضر و آماده اند. فساد در عالی رتبه ترین سیاستمداران و گروهی از شخصیت های مکار و مشکوک. پولانسکی به سادگی نثر معمولی هریس را از کاغذ به روی پرده منتقل می کند و با وجودی که در نیمه دوم ریتم فیلم تا حدی بالا می گیرد، باز هم کشف حقایق پشت پرده آنچنان که باید دهان تماشاگر را از فرط تعجب باز نمکنند ( نقد فارسی : اما در انتهای فیلم دهان بیننده را آنچنان باز میکند که بستن آن کار دشواری است!). مک گرگور در نقش اول بی مزه طاهر شده و برازان هم به عنوان یک سیاستمدار سابق انگلیسی به سختی قابل باور است. در این میان فقط ویلیامز (در نقش روث، همسر نخست وزیر) است که در نقش دو وجهی اش به خوبی ظاهر می شود. اضافه کردن مدت زمان موسیقی الکساندر دسپلات، که موسیقی متن او در یک ساعت اول فیلم در غیبت به سر می برد، می توانست کمی به بهبود فیلم کمک کند. فیلم بردار از لنز های باز دوربین اش برای به تصویر کشیدن صحنه های خارجی برف گرفته و صحنه های داخلی سرد به خوبی استفاده کرده. اما چیزی که فیلم نیاز مبرمی به آن داشت، یک بازنگری کلی بوده و اینکه بد نمی شد اگر کمی اکشن برای پیشبرد داستان به آن اضافه می شد.