پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم Assassin’s Creed (فرقه قاتلین)
ممکن است در نگاه اول، ساخت فیلم سینمائی از روی بازی های محوب کامپیوتری جذاب به نظر برسد اما تفاوت بنیادین
بین عملکرد سناریو این دو هنر-صنعت سبب شده تا آثار سینمائی برگرفته از بازی با درجات متفاوتی ضعیف تا متوسط ارزیابی
شوند و ما تا کنون شاهد فیلمی بینظیر از محصولات سرگرمی کامپیوتری نباشیم.
اگر بخواهیم گل سر سبد این سبک از اقتباس را معرفی کنیم، بی شک سراغ فیلم “شاهزاده ایرانی” خواهیم رفت، جایی که ترکیب خوب و درست بازیگری در کنار فیلمنامه نسبتا خوب سبب شد تا فیلمی خوب و متمایل به متوسط را شاهد باشیم. اما در سال گذشته با خبر اکران فیلمی بر گرفته از داستان سری بازی “فرقه قاتلین” یا “کشیش های قاتل” سبب شد تا امیدها بار دیگر به شکسته شدن این طلسم بازگردد، جایی که قرار بود دو قطب قدرتمند بازیگری که از نسخه سینمائی “مکبث” که به سبک قدرت نمائی آنها پی برده بودیم، شخصیت های اصلی فیلم را بازی خواهند نمود. مایکل فسبندر در کنار ماریون کوتیلارد که اکثر سینما دوستان بیشتر او (ماریون کوتیلارد) را با بازی در فیلم هایی همچون؛ “دشمنان مردم”، “تلقین” و “متحدین” میشناسند اما اگرچه ترکیب بازیگری قدرتمندی در کنار یکدیگر قرار گرفتند و حتی بازیگران حاشیه ای فیلم نیز از باتجربگان سینما بودند، نتیجه آن چیزی که انتظار داشتیم نبود. فیلم فرقه قاتلین مشکل اساسی در شروع و پایان دادن داستان خود دارد. شکی نیست که فیلمنامه بازی فرقه قاتلین بسیار گسترده است و مخاطب بازی با شخصیت به علت بازی و گذر زمان، همزاد پنداری پیدا میکنند و خود را جزوی از شخصیت بازی پیدا میکند اما در فیلم و اثر سینمائی این چنین نیست. در ساخته سینمائی سناریو باید چنان قوی و میخکوب کننده باشد که لازم به صرف زمان طولانی جهت همزادپنداری مخاطب با شخصیت اصلی داستان نباشد.
داستان فیلم فرقه قاتلین شباهت بسیاری به نسخه ابتدایی سری بازی های کشیش قاتل را دارد. “کال لینچ” (مایکل فسبندر) به جرم قتل به حکم اعدام محکوم میشود و راهی اتاق مرگ میشود اما او نمیمیرد بلکه پس از گذشت مدت زمانی بار دیگر بیدار میشود و خود را در محلی همانند سلول زندان میبیند. لینچ متوجه موضوعی خاصی میشود و در ملاقات خود با “دکترسوفیا ریکین” (ماریون کوتیلارد) پی به ریشه و اصالت خود میبرد. دکتر ریکین به کال وعده پیدا نمودن ژن خشنونت و درمان خشونت در او را میدهد ولی ماجرا گسترده از تنها درمان میباشد و همه چیز به “سیب آبدیت” باز میگردد. سیبی که در آن کدهای اراده انسانی را دارا میباشد و پی بردن به آن سبب کنترل اراده بشری و به قدرت گرفتن بشری همانند برده میباشد. در این میان، گروهی قاتل تحت نظرات سلطان محمد در برابر کلیسا و خواسته های ظالمانه آنها ایستادگی میکنند و برای قرن آنها از افراد این فرقه به عنوان قاتل یاد میشود ولی آنها با خشونت بی مرز و ایدولوژی به کار برده در امور خود، حفاظت از بشریت را بر عهده میگیرند اما همه چیز برای کال غیرمنطقی به نظر میرسد، چرا که مرگ مادر او …
فیلم فرقه قاتلین در بررسی مفاهیم کمی گسترده به نظر میرسد و هسته ایده پردازی آن، خارق العاده است که توسط خالقان و نویسندگان بازی آن خلق شده است اما مشکل اصلی در جایی است که فیلم نمیتواند سخنان خود را در قالب اثری یک ساعت و پنجاه و پنج دقیقه ای به شکل جذابی بیان کند. فیلمنامه به شدت خطی و قابل پیش بینی میباشد و از ابتدا تا انتهای فیلم کلیشه ای و قابل حدس است اما تنها دو نکته کلی سبب شده تا فیلم فرقه قاتلین به اثری سرگرم کننده تبدیل شود و مخاطب را چندان دلسرد ننماید و مشاهده یکباره آن خالی از لطف نباشد. اولین نکته، بازی های قوی فیلم میباشد. بازی فسبندر و کوتیلارد کامل طبیعی و قابل لمس است اگرچه برای اولین بار شاهد برداشت های اشتباه کارگردان فیلم تحسین شده مکبث، “جاستین کرزل” در حرکت و برداشت تک سکانسی هستیم که سبب شده تا بازی فسبندر در مقابل کوتیلارد کمی مصنوعی و غیرواقعی تلقی شود اما با این حال زوج اصلی فیلم، قوی ترین بخش قابل اتکا فیلم محسوب میشود اگرچه تیم بازیگری فیلم تنها متشکل از این دو بازیگر کارکشته سینما نمیباشد. حضور “جرمی آیرنز” که اخیرا او را به عنوان “آلفرد” جدید سینمای ابرقهرمان میشناسیم در کنار بازیگر بریتانیایی، “برندان گیلسون” فیلم را در بخش های نسبتا فرعی خود مناسب و قابل احترام نشان میدهند اما اگر سراغ بخش های فرعی تر تیم بازیگری فیلم برویم، میتوانیم به “مایکل ک.ویلیامز” اشاره کنیم که بازی او به اندازه دیگر عوامل فیلم، خوش نقش و قوی میباشد به گونه ای که برای سرنوشت شخصیت او در طول مسیر فیلم ارزش قائل خواهیم بود و این خود سبب شده تا حتی در بخش فرعی نیز بازی بازیگران جذاب و مناسب باشد. نکته دوم فیلم که میتوان اکثریت زمان فیلم را به آن متصل نمود، بخش جلوه های ویژه فیلم و سکانس های اَکشن آن است. سکانس های اکشن، جذاب و خیره کننده است و مخاطب را درگیر نگه میدارد و لایه های برداشت شده از جلوه های ویژه کاملا درست و انتقال دهنده حس واقعی بودن رویدادهای فیلم است. بخشی که در این سبکُ سیاق اکشن بیشتر و موفق به چشم میخورد، کات های کارگردان در بخش ارجاع حال و گذشته شخصیت اصلی میباشد. (کال و آگیلار) کال در حال همانندسازی با جد خود، آگیلار در قرن های گذشته و در اسپانیا مبیباشد و به نوعی تکنیک های او را یاد میگیرد و در پایان آن را همانند شمشیری بر دل دشمن خود وارد میکند. کات های کارگردان، جاستین کرزل کاملا مناسب است و مخاطب را گیج یا سردرگرم نمیکند و این خود از ارزش بسیاری برخوردار است چرا که فیلم بر اساس تکنیک های اکشن و بازی گونه خود ساخته شده است.
فیلم فرقه قاتلین با فیلمنامه ای پربار تر و قوی تر میتوانست به تجربه ای عالی تبدیل شود ولی در نهایت فیلم پرهزینه یوبیسافت به اثری تنها در درجه متوسط ارزیابی میشود اگرچه فیلم برای گیمرهای این سری بازی ها، میتواند تجربه ای مناسب و خوب تلقی شود اما برای افرادی که خارج از میز بازی های کامپیوتری پا به سینما گذاشته اند، ابتدا و انتها فیلم درهم و تنها “جمع شده” میباشد. شاید نسخه ابتدایی فیلم در بررسی به هویت اصلی فرقه و در حقیقت مقدمه ای بر حضور شخصیت کال میتوانست مخاطب را بیشتر بر سر ذوق آورد. بازی سری فرقه قاتلین اکثرا بر روی اکشن های درگیر کننده خود استوار است و نسخه سینمائی آن نیز پافشاری بسیاری بر این موضوع دارد. در ابتدا ساخت این نسخه سینمائی، کمپانی یوبیسافت اعلام کرده بود که هدف از ساخت فیلم فرقه قاتلین، آشنایی بیشتر مخاطبان سینما با این سری بازی های کامپیوتری و هسته داستانی آن، میباشد و اشخاصی که تا کنون تجربه بازی آن را نداشته اند با مشاهده فیلم، میتوانند جذب فیلم شوند. با این دانسته، یوبیسافت همانند نسخه های جدید سری بازی “فرقه قاتلین” چندان خوب عمل نکرده، چرا که فیلم تنها در چند اِلمان قابلیت مانور دارد و عملا تیم نویسندگان فیلم چنان به نسخه بازی خود وفادار بودند و خواستار انعکاس تمام زیر و بم فیلم بودند، که راهی جهت منطقی بودن شروع و پایان فیلم فرقه قاتلین دیده نمیشود. و پایان بندی فیلم بیشتر به تمام کردن یک نسخه و پیش رفتن به سوی نسخه بعدی و رویداهای پیشرو به نظر میرسد.سکانس های احساسی فیلم را باید به پای بازی فسبندر نوشت، که بازی مناسبی از خود به نمایش میگذارد. “جاستین کرزل” همان کارگردان فیلم تحسین شده و هنری، “مکبث” میباشد و یوبیسافت و دانستن قدرت هنری سه زوج موفق آن فیلم، (فسبندر، کوتیلارد و کرزل) قدم در ساخت فیلم فرقه قاتلین نهاد، اما محصول نهایی با نسخه سینمائی مکبث فاصله بسیاری دارد.