پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Conan The Barbarian (کونانِ بربر)
محبوبیت کونان بربر به اوایل دهه هشتاد برمیگردد. زمانی که داستانهای مصورش
هر ماه حداقل سه بار منتشر میشدند و فیلمش نیز با بازی Arnold
Schwarzenegger به اکران در آمد. اما هرچند اولین فیلم Arnold در سال ۱۹۸۲
موفقیت نسبتاً خوبی کسب کرد، با اینحال دنباله اش بنام Conan the Destroyer
(کونان نابودگر) یک شکست سینمایی و تجاری کامل بود. دنباله سوم اش هم
که با هدف بهره برداری دوباره از امتیاز اقتباس داستان در شرف کلید خوردن بود
، با کشیده شدن Arnold به سمت سیاست ناتمام ماند. تا اینکه در سال ۲۰۱۱
گروه فیلمسازیی درجه دو تصمیم به زنده کردن این قهرمان گرفت. پروژه ای که
حاصلش فیلمی ضعیف و دم دستی است و نقاط قوت معدود آن کاملاً تحت
الشعاع داستان بی سروته و روایت خامش قرار گرفته است.
در سال ۱۹۸۲ اولین فیلم کونان با دستکاری داستان اصلی و اضافه کردن ماجراهای
افسانه های قدیمی، اثری حماسی همراه با خشونت فراوان و نیروهای سحرآمیز
خلق کرد که فضای دوره Hyboria (دوره تاریخی فرضی که داستان در آن اتفاق می
افتد) را با جزیئات فراوان مانند ارباب حلقه های Peter Jackson به خوبی به تصویر
میکشید. اما فیلم حاضر با تمرکز زیاد بر قهرمان، روایتی متفاوت از اثر Howard (
خالق داستان کونان بربر) ارائه میکند. تماشاگران تنها تعدادی نمای گرافیکی
کامپیوتری گذرا از شهر باستانی میبینند که اگر توضیح کوتاه Morgan Freeman
در ابتدای فیلم نبود، زمان و مکان داستان کاملاً گم میشد.
یکی از نقاط قوت فیلم، انتخاب Jason Mamoa در نقش اول است. هنرپیشه ای
که با شباهت بیشتر به کونان داستانهای مصور Frank Frazett فرد بهتری نسبت
به Arnold بوده و میتواند دیالوگهای (هر چند اندک) فیلم را بهتر بر زبان بیاورد.
Momoa که قبلاً در بازی کامیپوتری Game of Thrones در نقش Khal Drogo
ظاهر شده بود، برگ برنده کمپانی سازنده فیلم در این پروژه است. هرچند
بنظر نمیرسد بتواند محبوبیت Schwarzenegger در دهه ۸۰ را تکرار کند. همانند
فیلمش که بعید است تا زمان عرضه نسخه خانگی اش، جدول فروش آخر تابستان
را تکان دهد.
داستان فیلم همان ساختار نسخه ۱۹۸۲ را دارد ولی نمیتوان گفت بازسازی مجدد
است. کونان که پدرش توسط یک فرمانده جنگوی شیطان صفت در مقابل چشمانش
کشته شده تا زمانی که بزرگ شود سودای انتقام را در سر میپرورداند. با اینکه تا
بحال دو فیلم با این موضوع ساخته شده است ولی هیچکدام عناصر موجود در
داستان Howard را رعایت نکرده اند. همین نکته برای نسخه سوم نیز صادق است.
کارگردان کار Marcus Nispel و فیلمنام نویسانش شخصیتها را بیشتر با الهام از
بازی ویدئویی God of War سال ۲۰۰۷ تعریف کرده اند تا داستان اصلی.
متاسفانه سکانسهای اکشن فیلم مانند زمانی که کونان شمشیر زنی را از پدرش
کورین (با بازی Ron Perlman) می آموزد، بخاطر موسیقی متن کند و افسرده کننده Tyler Bates تا حد زیادی ملال آور شده اند. آموزشی که با ورود خالار زیم (با بازی Stephen Lang) و سربازانش ناتمام میماند. آنها که به دنبال قطعه گمشده ای از دستگاهی جادویی هستند به دهکده Cimmerian آمده و وقتی پیدایش میکنند تمام ساکنان آنجا بجز کونان را میکشند. سپس داستان پانزده سال جلو میرود، در جایی که خالار زیم و دخترش ماریک (با بازی Ros McGowan) به دنبال زنی با “خونی خالص” میگردند که قربانی کردنش در کنار آن دستگاه به خالار زیم قدرتی خارق العاده میدهد. در این میان کونان که به دنبال انتقام است ابتدا در مبارزه ناکام میماند ولی سپس با اسیر کردن آن زن صاحب برگی برنده میشود.
چینش سکانسهای اکشن قابل قبول بوده هرچند تصویر برداری آنها برای تبدیل به نسخه سه بعدی سریع و عجولانه است. خشونت نیز زیاده از حد و در عین حال کمی کارتونی است. تعدادی صحنه برهنگی و آمیرش نیز وجود دارد ولی از آنجایی که تصویر برداری پشت به نور است، چندان جلب توجه نمیکنند.
اما نقطه ضعف عمده کار فیلمنامه آن است. این گونه فیلمها نیاز به در نظر گرفتن چهارچوبی کلی برای شخصیتها دارد تا ویژگیهایشان را تعریف کند. . اما در اینجا تماشاگر چنین حسی ندارد. شخصیتها بی احساسند. هیچگونه حس شادی یا غمی از خود بروز نمیدهند. پدر کونان جلوی چشمانش کشته میشود ولی بیننده هیچ عکس المعل احساسی مشاهده نمیکند. با وجود تمام کمبودهای نسخه اصلی سال ۱۹۸۲، اما در این موضوع بهتر عمل کرده است. از کشتار دهکده کونان گرفته تا مرگ والریا در آخرین رویارویی با Thulsa Doom، تماشاگر با شخصیتها ارتباط احساسی پیدا میکند. ولی در اینجا ابراز احساساتشان بازیگران درجه دو فیلم تنها به عنوان مکملی برای جلوه های ویژه استفاده میشود. در هر صورت Robert E. Howard (شخصیت پرداز فیلم)نویسنده داستانهای عامه پسند است و انتظاری چندانی نیز در این سطح از او نمیرود.
اما برای اینکه زیاد هم بدگویی نکرده باشم، میتوان گفت تبدیل به نسخه بعدی به خوبی انجام شده است. هرچند شاهکار هم نیست ولی باعث میشود بیننده تا آخر فیلم بودن آنکه چشمانش اذیت شود و راحت آن را تماشا کند. البته با در نظر گرفتن کیفیت پایین کار، پرداخت ۳ دلار اضافی برای نسخه سه بعدی هم مسئله دیگریست!