پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Carnage (کشتار)
کشتار بر گرفته از داستانی فرانسوی است در گونه ی کمدی سیاه که با هنرپیشگانی مطرح
و به زبان انگلیسی ساخته شده است. داستانی بر گرفته از نمایشنامه “خدای کشتار”
نوشته Yasmina Reza که توسط Roman Polaski به تصویر کشیده است. فیلمی که سعی
ندارد به نمایشنامه ای از که برای تئاتر نوشته شده است، رنگ و بویی سینمایی بدهد.
در واقع بجز سکانسهای ابتدایی و انتها آن، کل داستان فیلم در آپارتمانی واقع در یکی از
آسمانخراشهای نیویورک اتفاق میافتد و تماماً مبتنی بر دیالوگ است. اثری کاملا هنری
و تجربی که چشمداشتی به جذب مخاطب عام ندارد.
چهارچوب داستان ساده است. زَکری پسر نانسی و آلن (با بازی Kate Winstlet و Christoph
Waltz) در هنگام بازی، پسر زوج دیگری بنامهای پنلوپه و مایکل (با بازی Jodie Foster و
John C.Reilly) را زخمی میکند. در نتیجه این دو زوج برای گفتگویی کاملاً منطقی دور هم
در آپارتمان پنلومه و مایکل جمع میشوند. اما این مکالمه مودبانه در ادامه تبدیل به نزاعی
تمام عیار میگردد. در جریان همین دعواست که شخصیتها مدام تغییر موضع میدهند و
اختلافات میان زن و شوهرها نیز کم کم خودنمایی میکنند.
کشتار از همان مشکل معمول در تبدیل نمایشنامه به نسخه سینمایی رنج میبرد: تمهید
و تدبیر. تکنیکی که برای ۷۵ دقیقه کش دادن رفتار ساده لوحانه شخصیتها در تئاتر لازم است. در زندگی واقعی این موقعیت ها بیشتر از نیم ساعت طول نمیکشد. در فیلم این ۷۵ دقیقه از زمانی شروع میشود که نانسی و آلن بیرون خانه اند و منتظر آسانسور ایستاده اند، تا اینکه اتفاقی آنها را دوباره به خانه بازمیگرداند. در واقع میتوان گفت که جوی که در فضای اجرای زنده تئاتر وجود دارد این نوع کش دادن را توجیه میکند. ولی در مورد سینما به این شکل نیست. به عبارت دیگر بر روی صحنه ساختار اهمیت چندانی ندارد، بلکه بازی و دیالوگ تاثیر گذار است. چیزی که در مورد سینما تا این اندازه صادق نیست.
کند بودن تم فیلم نیز کمکی به تعمیق مفهوم و پیام موجود در داستان نمیکند، مگر آنکه کسی تصویر کند پیام کلیشه ای “خوی حیوانی انسان در پس ظاهر متمدن” نیاز به تاکید از طریق کند کردن جریان فیلم دارد. با وجود اینکه نوع نگاه طنز Polanski به انسان به عنوان موجودی غیر منطقی با طنز موجود در کمدیهای رایج تفادت دارد، ولی با این حال کشتار بیشتر اثری است کمدی تا درام. و این ویژگی کمدیهای فرانسوی است که بسیاری از آمریکاییها را به خنده نمی اندازد. در واقع دلیل اصلی آن نیز تفاوت فرهنگی است.
یکی از دلایل کش دار بودن داستان، تاکید بیش از اندازه آن بر دیالوگ است. با اینکه تبحر بازیگران در اجرای این دیالوگ ها، فیلمی کلیشه ای مانند کشتار را برای تماشاگر کمی جذاب میکند، ولی برای ۷۵ دقیقه حتی این ترفند نیز جواب نمیدهد. سرگرم کننده ترین بخش فیلم زمانی است ناگهان تغییر عمده ای در رفتار شخصیتها رخ میدهد و این جذابیت تا زمانی که آنها آرام میشوند و شخصیت اصلی شان را بازگو میکنند ادامه میابد.
در فیلمی که سه برنده اسکار در آن بازی میکنند (Foster, Winslet, Waltz)، ظاهرا John C.Reilly محلی از اعراب ندارد! اما همین Reilly بهترین بازی را در فیلم ارائه میدهد. البته نه اینکه بقیه بد بازی کردند ولی Reilly بازی آنها را کاملاً تحت الشعاع قرار داده است. دیالوگ هایی که خصوصاً در ابتدای داستان برایش نوشته شده بسیار جالب است و تماشاگر را حقیقتاً به خنده میاندازد.
یکی از نکاتی در فیلم کشتار به آن پرداخته میشود، تاثیر منفی استفاده از تلفن همراه ارتباطات رو در رو است. آلن مدام بخاطر زنگهای پی در پی گوشی اش، جمع را ترک کرده و وقتی برمیگردد انگار که هنوز با تلفن همراه صحبت میکند، صدایش را بالا میبرد و دیگران نیز به طبع برای اینکه صدایشان شنیده شود، بلند تر صحبت میکنند. یا وقتی مایکل در مورد موضوعی که آلن پشت تلفن در باره اش صحبت میکرد نظری میدهد، آلن عصبانی میشود و وی در پاسخ میگوید که “آنقدر بلند صحبت میکنی که همه میشنوند.” در نهایت نیز نانسی همین نکته منفی در مورد تلفن همراه را صراحتاً بیان میکند.
یکی از ویژگیهای Polansky که نشان از اعتبار سینمایی اش دارد، جذب بازیگران خوب برای فیلمهایی است گیرایی و جذابیت چندایی برای کشاندن مخاطب به سینما ندارند. در واقع میتوان گفت که کشتار بیشتر آنکه یک فیلم سینمایی باشد، اثری است تجربی. غیر طبیعی بودن دیالوگها در بخشهایی از داستان نسبت به محاوره های معمول جامعه که ناشی از اقتباس نمایشنامه ای سناریو است، تاثیر منفی بر کار گذاشته است. کاری که Mike leigh و Eric Rohmer آن را بهتر از Polansky انجام داده ند. در پایان اگر هدف تان از سینما رفتن، دیدن بازی متفاوت از بازیگران مطرح سینماست، فیلم ارزش آن را دارد. ولی به عنوان یکی اثر سینمایی استاندارد به هیچ عنوان موفق نیست.