اگر کشور گشاى کامران است
و گرد رویش ، حاجتمند نان است
در آن ساعت که خواهند این و آن مرد
نخواهند از جهان بیش از کفن برد
چو رخت از مملکت بربست خواهى
گدایى بهتر است از پادشاهى
پارسا در ظاهر لباس پاره پوشیده و سرش را تراشیده ، ولى در باطن ، دلش زنده است و هواى نفسش مرده است .
نه آنکه بر در دعوى نشیند از خلقى
وگر خلاف کنندش به جنگ برخیزد
اگر ز کوه غلطد آسیا سنگى
نه عارف است که از راه سنگ برخیزد
شیوه پارسایان ، ذکر و شکر، خدمت و طاعت ایثار و قناعت ، توحید و توکل ، تسلیم و تحمل است . هر کس که داراى این صفات است ، در حقیقت پارسا است گرچه لباس پاره پوشیده باشد، ولى آن کس که هرزه گرد، بى نماز، هواپرست و هوسباز است و همواره اسیر شهوت بوده و در خواب غفلت بسر مى برد و بى بندوبار است ، چنین کسى رند (دغلباز) است گرچه در میان لباس فاخر باشد.
اى درونت برهنه از تقوا
کز برون جامه ریا دارى
پرده هفت رنگى در مگذار
تو که در خانه بوریا دارى